Read the Bible

¹ I rzekł Pan ku Abramowi: Wynidź z ziemie twej i od rodziny twej, a z domu ojca twego, do ziemie, którą ja pokażę tobie.² A ja z ciebie wywiodę naród wielki, a będęć błogosławił, a imię twe zacnie wywyższę i będziesz ty błogosławieństwem.³ Będę błogosławił błogosławiącym tobie, a będę przeklinał ty, którzy cię przeklinają. A w tobie wszytki narody na ziemi będą dobrorzeczone.

⁴ Tedy Abram wyszedł tak, jako mu Pan rozkazał a Lot też z nim. A już Abram miał siedmdziesiąt i pięć lat, gdy wyszedł z Charan.⁵ Wziął też Abram z sobą Saraj, żonę swą i Lota, synowca swego i wszytkę swą majętność, której nabyli, wszytek dobytek, którego dostali w Charan i wyszedszy do ziemie Chanaan, potym tam przyszli.

⁶ Tedy Abram przeszedł przez ziemię onę aż do Sychem, a aż w równiny More; gdzie na ten czas w onej ziemi byli Chananejczycy.⁷ Ukazał się tedy Pan Abramowi mówiąc: Tę ziemię dam potomstwu twemu. Tedy Abram zbudował tam ołtarz Panu, który się był ukazał jemu.⁸ Wyszedł potym stamtąd na górę, która była na wschód słońca miastu Bethel i postawił tam namiot swój, gdzie mu przyszło Bethel od zachodu, a Haj od wschodu słońca. Tamże zbudował ołtarz Panu i wzywał imienia Pańskiego.⁹ Potym stamtąd przeniósł się Abram na południe.

¹⁰ Tamże się zaczął głód w ziemi onej. Stąd Abram uszedł do Egiptu, aby tam przemieszkał do czasu, abowiem był wielki głód w ziemi.¹¹ A gdy już przychodził do Egiptu, rzekł Saraj żenie swej: Widzę cię być niewiastę piękną na wejrzeniu.¹² A przetoż, gdy cię Egipcjanie obaczą będą mówić: Ta niewiasta jest żona jego. A tak mię zabiją, a ciebie żywo zostawią.¹³ Powiedajże, proszę cię, iżeś jest siostrą moją, aby mi się dla ciebie dobrze wodziło, a iżbych z twej przyczyny mógł zachować żywot swój.

¹⁴ Trefiło się potym, gdy Abram wszedł do Egiptu, ujzreli Egipcjanie niewiastę onę, iż była barzo piękna.¹⁵ Też i książęta faraonowe widzieli ją i chwalili ją przed nim. Tak, że była wzięta do domu faraonowego.¹⁶ Który dla niej dobrze czynił Abramowi i miał owce, woły, osły, sługi, służebnice, oślice i wielbłądy.¹⁷ Ale Pan trapił faraona plagami wielkiemi i dom jego dla Saraj, żony Abramowej.¹⁸ Tedy farao wezwał k sobie Abrama i rzekł do niego: I przeczżeś mi to uczynił? Czemuś mi tego nie oznajmił, iż to była żona twoja?¹⁹ Przeczżeś powiedał, iż jest siostra twoja? A tak ja wziąłem ją był sobie za żonę. Ale teraz oto żona twoja, weźmi ją, a idź precz.²⁰ I poruczył go farao ludowi swemu, a wyprowadzili go precz z żoną jego i ze wszytkiem co było jego.