Read the Bible

¹ Pan Bóg tak mówi: Brana sieni wewnętrznej, która jest ku wschodu słońca, zamkniona będzie przez sześć dni robotnych, ale w dzień szabatny i w dzień odnowienia miesiąców otworzona będzie.² A książę wnidzie drogą przez sień ku branie zewnętrznej i stanie u podwoja brany, kapłani też sprawować będą zapaloną ofiarę jego i spokojną, a nakłoni się ku progu brany i potym wynidzie; brana też zamkniona będzie aż do wieczora.³ Lud się też onej ziemie kłaniać będzie w weściu brany w szabaty i czasu odnowienia miesiąców przed Panem.⁴ A ofiara palona, którą książę będzie sprawować Panu w dzień szabatny, będzie sześć baranków nienaruszonych i skop nieułomny.⁵ Będzie też przy skopie ofiarował jedno efa, z barany także ofiara według zdania i wolej jego, a przy efa jeden hyn oleju.⁶ A w dzień odnowienia miesiąca ofiara będzie cielec z bydła nienaruszonego, przytym sześć baranów nienaruszonych i skop jeden nieułomny.⁷ Przytym będzie ofiara z cielcem jedno efa, a drugie z skopem, także i z barany według zdania jego, a jeden hyn oleju przy efa.⁸ A gdy wnidzie książę drogą w przysionek brany, tedy tamże tąż drogą wynidzie.⁹ Ale gdy lud onej ziemie przyjdzie przed obliczność Pańską w dni święte, ten który wnidzie drogą brany od północy, aby się kłaniał przed Panem, wynidzie zasię drogą brany ku południu; który by zasię wszedł drogą brany od południa, tedy wynidzie drogą brany północnej, a nie wróci się tą drogą, którą wszedł, ale prosto wynidzie drugą braną, która jest przeciw jemu.¹⁰ A książę, który jest w pośrodku ich, wnidzie z tymi, którzy wchodzą, a wynidzie z tymi, którzy wychodzą.¹¹ W święta uroczyste i w ine święta uczyni ofiarę z efa z cielcem i efa z skopem z barany, dar jaki by się zdał jemu, a hyn oleju wedle efa.¹² A jesliby też książę wolną ofiarę sprawował, abo ofiary spokojne a dobrowolne przed Panem, będzie mu otworzona brana, która jest ku wschodu słońca, a będzie sprawował ofiarę swoję zapaloną i spokojną jako zwykł sprawować w dzień szabatu, potym wynidzie, a skoro wynidzie, zamkniona będzie brana.¹³ I uczynisz na każdy dzień ofiary Panu, baranka rocznego nienaruszonego, a czynić to będziesz na każdy dzień rano.¹⁴ Uczynisz też z nim ofiarę na każde zaranie, szóstą część efa i trzecią część hynu oleju, z którym zmieszasz mąkę, a tać będzie wieczna ofiara za ustawę wieczną od Pana.¹⁵ I będą ofiarować barana i ofiarę śniedną i olej na każde zaranie za ofiarę wieczną.

¹⁶ Pan Bóg tak mówi: Jesliby książę chciał darować któremu synowi swemu dziedzictwo, ono będzie synów jego, a ta osiadłość będzie im w dziedzictwo.¹⁷ A jesliby dał dar z dziedzictwa swego, któremu z sług swych, tedy to jego będzie aż do roku wolności, a potym się ma to wrócić na książę, ale dziedzictwo jego zostanie synom jego.¹⁸ Książę nie będzie odejmował z dziedzictwa ludowi, uciskając kogo w osiadłości jego, ale postanowi dziedzice swe w osiadłościach swoich, aby lud mój nie był odepchnion każdy od osiadłości swojej.

¹⁹ Tedy mię wiódł przez wchód, który był przy stronie brany do komór miejsca świętego kapłańskich, które były ku północy, a oto tam było miejsce ku stronie zachodniej.²⁰ Rzekł tedy do mnie: To jest miejsce, na którym kapłani warzyć będą ofiarę za występek i za grzech, a gdzie będą warzyć śniedną ofiarę, aby nic nie wynosili do sieni zwierzchniej, iżby lud nie był poświęcon.²¹ Potym mię wywiódł do sieni zwierzchniej i przyprowadził mię do czterzech kątów sieni, a oto w każdym kącie był przysionek.²² We czterzech węgłoch sieni były sionki poboczne na czterdzieści łokiet wzdłuż, a po trzydzieści łokiet wszerz. Tak też miara była wszytkich czterzech pobocznych sionek.²³ A ściana otaczała w koło czterzy sionki, a tam były kuchnie pobudowane przy ścianach wszędy w koło.²⁴ Rzekł tedy do mnie: Oto ty domy są kucharzów, kędy słudzy kościelni warzyć będą ofiary ludu.