Read the Bible

¹ Też potym roku dziewiątego, miesiąca dziesiątego, dnia dziesiątego, jest mnie dane słowo Pańskie tym obyczajem:² Synu człowieczy, napisz sobie imię dnia oto tego, w który król babiloński obległ Jeruzalem.³ A rzeczesz pod przypowieścią domu odpornego mówiąc ku nim: Pan Bóg tak mówi: Nagotuj garniec, a postaw ji i nalej do niego wody.⁴ Zbierz sztuki do niego, każdą sztukę dobrą, rurę i łopatkę, a co nalepszemi kościami napełni ji.⁵ Weźmi owieczkę co nawyborniejszą, a nakładź ogień z kości pod on garniec i niechaj wre kipiąc, warz też dobrze kości ony w nim.⁶ A przetoż tak mówi Pan Bóg: Biada miastu krwie pełnemu, garncowi pieniącemu się, którego nikt nie odszymuje. Po sztuce, po sztuce wybieraj z niego, nie miecąc nań losu.⁷ Abowiem krew jego jest wpośród jego, którą rozlało na opoce suchej, a nie na ziemi, gdzie by była zakryta w prochu.⁸ Iżby tak pobudziła popędliwość moję ku pomście, zostawiłem ją na opoce suchej, aby zakryta nie była.⁹ A dlatego Pan Bóg tak mówi: Biada miastu krwie pełnemu, z którego naniecę ogień wielki.¹⁰ Nakładźże wiele drew, podpal ogień, traw mięso, zaprawuj czyście, a kości niechby przygorzały.¹¹ Postawże ji próżny na rzeżewiu, aby się rozpalił a rozgorzała się miedź jego, ażby się rozpłynęły wpośrzód niego plugastwa jego, a iżby wygorzały szymowiny jego.¹² Spracowało się w kłopocie, a wielkość pian jego nie wyszły z niego i owszem zniszczeją w ogniu.¹³ Nieczystota twoja jest przemierzła, dlatego że gdym cię oczyściał, nie jesteś oczyścione od plugastwa twego. Już potym nie oczyścisz się, aż nad tobą dosyć uczynię gniewowi swemu.¹⁴ Ja Pan mówiłem to: Przyjdzieć to i uczynię temu dosyć, nie postąpię na zad, ani przepuszczę, ani się zmiłuję. Będziesz osądzone według dróg twoich i wedle spraw twoich, mówi Pan Bóg.

¹⁵ A potym słowo Pańskie podane jest mnie tym sposobem:¹⁶ Synu człowieczy, oto ja od ciebie odejmę kochanie oczu twoich przez skaranie. Nie będziesz jej żałował, ani płakał, ani wypuścisz namniejszej łzy.¹⁷ Zawściągni się od wzdychania, nie używaj płaczu jako po umarłym, czapkę twą zwiąż na głowie twojej, a obuj się w buty, nie zasłaniaj sobie ust płaszczem, ani jedz chleba ludzi żałobnych.¹⁸ Mówiłem tedy do ludu z poranku, a żona moja z wieczora umarła i uczyniłem rano tak jakom miał rozkazanie.¹⁹ Ale lud rzekł do mnie: I nie oznajmiszże nam tego, co się nam znaczy przez ty rzeczy, które czynisz?²⁰ A jam im odpowiedział: Słowo Pańskie podane jest mnie w ten sposób:²¹ Powiedz domowi izraelskiemu: Pan Bóg tak mówi: Oto święte miejsce moje poszpecę, które jest chlubą mocy waszej i kochanie oczu waszych, a żal dusz waszych, synowie też i córki wasze, któreście po sobie zostawili, upadną od miecza.²² I uczynicie wy także, jakom ja uczynił, nie zasłonicie ust waszych, a chleba ludzi żałobnych jeść nie będziecie.²³ Czapki swoje na głowach swoich mieć będziecie, a butów swych z nóg nie zzujecie, nie będziecie żałować ani płakać, ale wyschniecie od złości waszych, a będziecie wzdychać jeden z drugim.²⁴ A będzie wam na podziw Ezechiel. Wy czynić będziecie według tego wszytkiego, co on czynił. A na ten czas gdy to przyjdzie, dowiecie się, iżem ja jest Pan Bóg.²⁵ A ty synu człowieczy dnia tego, którego ja odejmę od nich moc ich, wesele, wielmożność ich, kochanie oczu ich i rozkosz dusze ich, to jest syny i córki ich.²⁶ W ten dzień przyjdzie do ciebie ten, który ujdzie, a oznajmi to tobie.²⁷ W ten dzień otworzą się usta twoje z tym, który uszedł, a będziesz mówił i nie staniesz się więcej niemym. A będziesz im na znak. I poznają, iżem ja jest Pan.