Read the Bible

¹ A niektórzy mężowie z starszych Izraelitów przyszli do mnie, a siedli przede mną.² Tedy słowo Pańskie stało się do mnie w ten sposób:³ Synu człowieczy: Mężowie oto ci zawisnęli w sercach swych na bałwaniech swoich, a położyli zgorszenie złości swej przed obliczem swoim. Izali ja mam im odpowiedać, gdyby mię pytali?⁴ A dlatego umawiaj się z nimi, a powiedz im: Pan Bóg tak mówi: Którykolwiek z domu izraelskiego przyłoży serce swoje do bałwanów swoich, a położy zgorszenie złości swej przed obliczem swoim i przyjdzie do proroka, Ja, który jestem Pan, temu, który przyjdzie, odpowiem według wielkości bałwanów jego.⁵ Abych okazał domowi izraelskiemu w sercu ich, że się wszytcy odłączyli ode mnie dla wszytkich bałwanów swoich.⁶ A przetoż rzeczesz domowi izraelskiemu: Pan Bóg tak mówi: Nawróćcie się, a cofnicie się od bałwanów waszych i odwróćcie oblicza wasze od wszech obrzydliwości waszych.⁷ Abowiem któżkolwiek z domu izraelskiego, abo z gości, którzy mieszkają w Izraelu, odłączyłby się ode mnie, a przyłączyłby serce swe do bałwanów swoich, a położyłby przed swem obliczem zgorszenie złości swojej i przyszedłby do proroka, aby przezeń szukał rady ode mnie, Ja, który jestem Pan, odpowiem onemu sam dla siebie.⁸ I postawię oblicze moje przeciw mężowi takiemu, a podam go na podziw i na przysłowie, a wykorzenię go z pośrodku ludu mojego i dowiecie się, iżem ja jest Pan.⁹ A gdy prorok byłby zwiedzion, a mówiłby słowa niektóre, Ja, który jestem Pan, zwiodłem proroka onego i wyciągnę nad nim rękę swą, a wygładzę go z pośrodku ludu mego izraelskiego.¹⁰ I poniosą karanie za złości swoje, a złość prorokowa będzie jako onego, który go wypytawa.¹¹ Aby tak dom izraelski już dalej nie obłądzał się ode mnie, a iżby się więcej nie oszpecił we wszytkich przewrotnościach swoich, ale owszem, aby mi był ludem, a ja żebych był Bogiem jego, mówi Pan Bóg.

¹² Jeszcze też słowo Pańskie jest do mnie podane w ten sposób:¹³ Synu człowieczy, kiedy by ziemia zgrzeszyła ku mnie swoimi przewrotnościami, wyciągnę nad nią rękę moję, a potrę moc chleba jej i puszczę głód na nię, a wykorzenię z niej człowieka i dobytek.¹⁴ A chociażby też ci trzej mężowie w pośrodku jej byli, to jest, Noe, Daniel, a Job, oni oswobodzą zdrowie swe sprawiedliwością swą. Mówi Pan Bóg.¹⁵ A także jeslibych puścił na ziemię jakie srogie zwierzęta, a ony by ją spustoszyły, tak iżby pustynią była, gdzie by więc żaden przebyć nie mógł dla zwierząt onych.¹⁶ Tedy choćby ci trzej mężowie byli wpośród jej, żywę ja! Mówi Pan, iż oni nie wybawią ani synów, ani córek, jedno tylko oni sami wybawieni będą, a ziemia spustoszona będzie.¹⁷ Abo jeslibych też posłał miecz do ziemie onej, a rzekłbych: Niech przejdzie miecz przez nię, i wyniszczyłbych z niej człowieka i dobytki.¹⁸ A byliby ci trzej mężowie wpośród niej, żywę ja! Mówi Pan Bóg, nie wybawią ani synów, ani córek, jedno tylko wybawią sami siebie.¹⁹ A także puszczę-li mór w ziemię onę a wyleję gniew mój ku pomordowaniu jej, tak iżbych z niej wyniszczył człowieka i dobytek.²⁰ A Noe, Daniel i Job, byliby wpośród jej, żywę ja! Mówi Pan Bóg, iż oni ani synów, ani córek nie wybawią, jedno tylko oni sami wybawią zdrowie swe sprawiedliwością swą.²¹ Abowiem tak mówi Pan Bóg: Daleko to więcej będzie, gdy przepuszczę na Jeruzalem cztery ciężkie plagi moje to jest: miecz, głód, srogie zwierzęta i mór, ku wygładzeniu z niej człowieka i dobytków.²² A oto jednak zostanie w niem nieco ostatków, z tych, którzy ujdą, synowie i córki. A oto oni wynidą do was; oglądacie drogi ich i sprawy ich, a ucieszą was nad tym nieszczęściem, którem przywiódł na Jeruzalem, ze wszytkimi inymi rzeczami którem kolwiek dopuścił na nie.²³ I będą was cieszyć, gdy ujzrycie drogi i sprawy ich, a rozumiejcie, żem nie bez przyczyny to wszytko czynił, com nad niem uczynił. Mówi Pan Bóg.