Read the Bible

¹ Potym Mojżesz i Aaron szli do faraona i tak rzecz do niego czynili: Rozkazuje Pan, Bóg Izraelski, abyś puścił lud jego, iżby dzień święty jego obchodzili na puszczy.² I odpowiedział farao: A cóż to jest za Pan, na którego rozkazanie miałbych ja puścić Izraelity? A ja ani znam Pana tego, ani też puszczę Izraelitów.

³ Tedy rzekli: Ukazał się nam Bóg Hebrejczyków, którego imieniem prosiemy cię, abychmy trzy dni chodu mogli wolno do puszczej odejdź, a tam ofiary czynić Panu, Bogu naszemu, iżby on nas powietrzem, abo wojną nie karał.⁴ Na to król egiptski powiedział jem: Przecz ty Mojżeszu i Aaronie odrywacie lud od ich robót? Idźcie wy dosyć czynić urzędowi swemu.⁵ Czemuż mi wżdy tak wiele ludu tej ziemie odrywacie od roboty?⁶ A także onegoż dnia rozkazał farao przystawom nad ludźmi i urzędnikom,⁷ Aby dalej plew ludowi nie dawali przy robocie cegły, jako przedtym, ale iżby ich sami sobie nabywali.⁸ A przedsię aby im rozkazali oddawać cegłę pod tąż liczbą, jako zwykli, aby się nic nie umniejszało, boć są leniwi, a przetoż się chcą wyłudzić ku sprawowaniu ofiar Bogu swemu.⁹ A tak trzeba na nie podwyższyć robót, aby się imi bawiąc próżnych mów zaniechali.

¹⁰ A przetoż przystawowie i urzędnicy szli do nich, a oznajmili im, iż farao nie kazał im plew dawać.¹¹ Owszem, aby szli, a gdzie mogą znaleźć, aby sobie plew nabywali. A wszakoż się im nic roboty ich umniejszyć nie miało.¹² Tedy się lud rozbieżał po wszytkiej egiptskiej ziemi, ku zbieraniu ściernisk, miasto plew.¹³ A urzędnicy jem tem więcej donaglali, aby na każdy dzień robotam swym dosyć czynili, nie inaczej jedno jako kiedy im plewy dawano.¹⁴ Samy też przystawy Izraelczyków, co byli od urzędników faraonowych postanowieni, bito, iż w onych dniach zwykłej cegły nie oddawali.

¹⁵ A przetoż przystawowie oni izraelscy przyszli do faraona, wołając do niego i mówiąc: Czemu to nam czynisz sługom twojem.¹⁶ Iż nam ani plew sługom twoim nie dają, a przedsię chcą, abychmy cegłę robili i biją nas dlatego sługi twoje, a lud nieprzystojnie trapią.¹⁷ Na to im on odpowiedział: Leniwiciście, leniwi, a dlategoż się ku ofiaram Panu wyłudzić chcecie.¹⁸ A tak idźcie do roboty, a chociaż wam i plew nie dadzą, przedsię wy zwykłą liczbę cegły oddawajcie.¹⁹ Tedy oni przystawowie Izraelczyków widząc, że się z nimi gorzej działo, gdy im powiedziano, iż się im nic robót zwykłych około cegły umniejszać nie miało,²⁰ Odszedszy od faraona, podkali się tuż z Mojżeszem i z Aaronem.²¹ A narzekali na nie mówiąc: Niechaj to Pan wie na was, a niech rozsądzi, iż dla was przyszlichmy w mierzączkę do faraona i służebników jego, a prawieście im sami dodali miecza, któremby nas mordowali.²² Tedy Mojżesz wróciwszy się do Pana, tak do niego mówił: O Panie, czemuż taką ciężkość na ten lud dopuszczasz? I przeczżeś mię wżdy tu posłał?²³ Od tego czasu, jakom tu przyszedł do faraona, abych z niem imieniem twym mówił, tedy on lud ten jeszcze gorzej ściska, a przedsieś ty ludu twego wybawić nie raczył?