Read the Bible

¹ Tyć są namowy przymierza, które Pan rozkazał przez Mojżesza stanowić z Izraelity w ziemi moabskiej nad ono przymierze, które z nimi stanowił w Oreb.² A przetoż Mojżesz zezwawszy wszego ludu izraelskiego, mówił do nich tymi słowy: Widzieliście jako wiele Pan czynił przed oczyma waszemi w ziemi egipskiej przeciw faraonowi, przeciw wszytkim służebnikom i przeciw wszytkiej ziemi jego.³ Ony wielkie pokusy, dziwy i cuda, na coście wy patrzali oczyma swemi.⁴ A wżdy wam jeszcze aż dotąd nie dał Pan serca ku zrozumieniu, oni oczu ku obaczeniu, ani uszu ku słyszeniu.⁵ Ja oto wodziłem was przez czterdzieści lat po puszczy, gdzie ani szaty wasze zwiotszały, ani buty wasze na nogach pobotwiały.⁶ Nie jedliście chleba, aniście pili wina, ani sekar, iżbyście byli zrozumieli, że on jest Pan, Bóg wasz.⁷ I gdyście tu na to miejsce przyszli, Sehon, król z Esebon i Og, król Basan, ruszyli się z wojski przeciwko wam i porazilichmy je.⁸ Tedy wziąwszy ziemię ich, oddalichmy w dziedzictwo Rubenitom i Gadytom i połowicy pokolenia Manassesowego.⁹ A dlategoż się starajcie, abyście stali przy namiotach przymierza tego, a czyńcie jem dosyć, aby to wszytko, co sprawować będziecie wam się szczęściło.

¹⁰ Oto wy dziś wszyscy stoicie przed Panem, Bogiem waszym, wszyscy hetmani z każdego pokolenia, starszy waszy i przełożeni waszy, a nadto wszyscy mężowie izraelscy.¹¹ Przytym dziateczki wasze, żony wasze i goście, którzy w obozie mieszkają z wami i ci wszyscy, którzy drwa rąbają i wodę noszą.¹² Abyście weszli w przymierze, które Pan, Bóg wasz, dziś z wami stanowi pod przysięgą swoją.¹³ A iżby was dziś sobie uczynił ludem swem, a on aby był Bogiem waszym, tak jako to wam zaślubił a zaprzysiągł ojcom waszym, Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi.¹⁴ Nie tylkoć tedy z wami samemi stanowię przymierze to i tę przysięgę.¹⁵ Ale też i z tymi, którzy dziś są tu oblicznie z nami przed Panem, Bogiem naszym, i którzy to jeszcze nie są dziś z nami.¹⁶ Abowiem wy wiecie jakochmy w ziemi egiptskiej mieszkali i jakośmy przeszli przed pośrzodek narodów, kędyście szli w drogę.¹⁷ I widzieliście ich obrzydłości i bałwany ich drzewniane, kamienne, śrebrne, złote, które oni mają.¹⁸ Niechajże się też miedzy wami nie znajduje żaden mąż, abo niewiasta, abo dom, abo pokolenie, którego by się dziś myśl odchylić miała od Pana, Boga naszego, a iżby się miał jąć chwalić bogów onych narodów, by snadź miedzy wami nie był jaki korzeń rodzący żółć i piołun.¹⁹ Który usłyszawszy słowa przysięgi tej, przedsię by sobie dobrze tuszył w sercu swojem, a mówiłby: Będzie się mnie dobrze wodziło chociażbych też żył wedle swej myśli i chciałby tak zagasić pragnienie pijaństwem.²⁰ Ale Pan nie odpuści mu tego, owszem się przeciw takiemu zapali w gniewie i w popędliwości swojej tak, iż nań przypadną wszytki ty przeklęctwa, które są w tych księgach napisane i wygładzi Pan imię jego z ziemie.²¹ A na jego zginienie wyłączy go Pan ze wszytkiego pokolenia izraelskiego, tak jako obmawiają wszytki przeklęctwa spisane w księgach zakonu tego.²² A rzecze naród potomny, to jest dzieci wasze, które od was pozostaną i cudzoziemcy, którzy z dalekich stron przyjdą, gdy obaczą uciski ziemie tej i niedostatki jej, które Pan dopuścił na nie.²³ Widząc ją tak zeprzałą od siarki i od soli, że na niej siać nie będą, ani też rodzić będzie i żadna trawa nie zroście na niej, jakie jest spustoszenie Sodomy, Gomory, Adamy i Seboim, które Pan Bóg w gniewie i w popędliwości swej poborzył.²⁴ Tedy się pytać będą wszyscy narodowie: Przeczże tak Pan z tą ziemią uczynił? A co jest za przyczyna tak wielkiego rozgniewania.²⁵ Tedy im powiedzą: Iż odstąpili od przymierza Pana, Boga ojców swych, które był wziął z nimi, gdy je wywodził z ziemie egiptskiej.²⁶ Abowiem naśladowali służby bogów cudzych i chwalili je, których oni nie znali, ani brali od żadnego z nich dobrodziejstwa.²⁷ A przetoż Pan zapalił się w gniewie przeciw tej ziemi, aby ją trapił wszytkiemi przeklęctwy spisanemi w tych księgach.²⁸ A tak w gniewie, w popędliwości i w srogości wielkiej wykorzenił je z ziemie tej, a wyrzucił je do drugiej, tak jako się to teraz okazuje.²⁹ Tajemnice Pana, Boga naszego, nam są objawione i potomstwu naszemu na wieki, abychmy czynili dosyć wszytkim słowom zakonu tego.