Read the Bible

¹ Król Nabuchodonozor dał był uczynić słup złoty, którego wysokość była na sześćdziesiąt łokiet, a szerza jego na sześci łokiet i kazał ji postawić na polu Dura w krainie babilońskiej.² I posłał Nabuchodonozor, aby się zebrali k niemu książęta, hetmani, starostowie, sędziowie, poborcowie, radni panowie, urzędnicy i wszytcy przełożeni nad krainami, aby się zeszli na poświącanie słupa, który był wystawił Nabuchodonozor król.³ Tedy się zjechali książęta, hetmani, starostowie, sędziowie, poborcowie, radni panowie, urzędnicy i wszytcy przełożeni nad krainami, ku poświącaniu słupa, który był wystawił Nabuchodonozor król i stanęli przed słupem, który postawił Nabuchodonozor.⁴ Wołał tedy woźny głosem wielkim: Wam-ci to mówią narodowie, pokolenia i ludzie różnych języków.⁵ Jako skoro usłyszycie głos trąby, piszczałki, arfy, liry, skrzypic, śpiewania i wszelakiego instrumentu muzyki, upadniecie, a będziecie chwalić złoty słup, który wystawić rozkazał król Nabuchodonozor.⁶ A ktobykolwiek nie chciał upaść i chwalić, tejże godziny wrzucon będzie do pieca ogniem pałającego.⁷ I dla tego jako skoro usłyszeli wszytcy narodowie głos trąby, piszczałki, arfy, liry, skrzypic, śpiewania i wszelakiego instrumentu muzyki, upadli wszytek lud, pokolenia i narody języków rozlicznych, a chwalili złoty słup, który kazał postawić król Nabuchodonozor.

⁸ Tegoż czasu przyszli mężowie Kaldejczycy, a oskarżyli Żydy.⁹ Mówiąc tak do Nabuchodonozora króla: Królu, bądź żyw na wieki!¹⁰ Ty królu uczyniłeś dekret, aby każdy człowiek upadł, a chwalił słup złoty, jakoby skoro kto usłyszał głos trąby, piszczałki, arfy, liry, skrzypic, śpiewania i inej muzyki.¹¹ A ten któryby nie upadł, a nie dał mu chwały, aby był wrzucon do pieca ogniem pałającego.¹² Są tedy mężowie z Żydów, któreś ty przełożył nad sprawami krainy babilońskiej, Sydrach, Misach i Abdenago, co lekcze poważyli wyrok twój, o królu, bogów twych nie chwalą, a słupa złotego, któryś ty kazał postawić, w poćciwości nie mają.¹³ Tedy Nabuchodonozor z gniewem a z popędliwością rozkazał, aby wnet przywiedziono Sydracha, Misacha i Abdenaga, a tam wnet mężowie ci byli przed króla przywiedzieni.¹⁴ Rzekł tedy do nich Nabuchodonozor tymi słowy: Prawda li to jest Sydrach, Misach i Abdenago, iż boga mojego nie chwalicie, ani słupu, którym ja wystawił, w uczciwości nie macie?¹⁵ Teraz tedy jesliżeście są gotowi jako skoro usłyszycie głos trąby, piszczałki, arfy, liry, skrzypic, śpiewania i wszelakiego instrumentu muzyki, abyście upadli a dali chwałę słupowi złotemu, którym ja sprawił, którego jesliż chwalić nie chcecie, tejże godziny będziecie wrzuceni do pieca ogniem pałającego. A któryż jest Bóg, co by was mógł wyrwać z rąk mych?¹⁶ Odpowiedzieli Sydrach, Misach i Abdenago, a rzekli ku królowi Nabuchodonozorowi: Nie zda się nam na taką rzecz odpowiedać tobie.¹⁷ Oto Bóg nasz, którego chwalemy, może nas wyrwać z pieca ogniem pałającego i z twych rąk, o królu, pewnie nas wyrwie.¹⁸ A jesliż nie, niech to tobie jawno będzie królu, że my boga twego nie chwalemy i słupa, któryś ty kazał wystawić, w uczciwości nie mamy.

¹⁹ Zapalił się tedy Nabuchodonozor popędliwością, a oblicze jego zasrożyło się na Sydracha, Misacha i Abdenaga. Rozkazał tedy napalić piec siedem kroć więcej, niżli przed tym palono.²⁰ I rozkazał mężom mocnem, którzy byli z żołnierzów jego, aby związali Sydracha, Misacha i Abdenaga, a iżby je wrzucili do pieca ogniem pałającego.²¹ Oni tedy mężowie związani są w płaszczach swoich, w lankach, w czapkach, w buciech i we wszytkim odzieniu swoim, a wrzuceni są w pośród pieca ogniem pałającego.²² W tymże czasie, gdy tak było srogie królewskie rozkazanie, a piec gwałtownie pałał, płomień ognia onego podusił męże ony, co tam byli wrzucili Sydracha, Misacha i Abdenaga.²³ A oni trzej mężowie, to jest Sydrach, Misach i Abdenago, wpadli związani w pośród pieca ognistego.²⁴ Zdumiał się tedy Nabuchodonozor, a powstał prędko i mówił panom swoim radnym: Izalichmy nie trzech mężów wrzucić kazali w pośród ognia związanych? A odpowiedając rzekli królowi: Prawdać jest królu.²⁵ A on zasię rzekł do nich: Oto widzę czterzech mężów rozwiązanych, iż chodzą w pośród ognia, a niwczem nie są naruszeni. A oto oblicze tego czwartego jest jako syna Bożego.²⁶ Tedy król Nabuchodonozor przystąpił ku drzwiam pieca ogniem pałającego, a zawołał mówiąc: O Sydrach, Misach i Abdenago, słudzy Boga nawyzszego, wynidźcie a przydźcie. Tedy wyszli Sydrach, Misach i Abdenago z pośród onego ognia.²⁷ A gdy książęta, hetmani, starostowie i panowie radni królewscy zgromadzili się, patrzali na ony męże, nad których ciały ogień żadnej mocy nie miał, ani włos na głowie ich nie opłonął, ani odzienie na biodrach ich od ognia naruszone było, ani żaden zapach ognia nie bił od nich.

²⁸ Tedy rzekł Nabuchodonozor król: Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Sydracha, Misacha i Abdenaga, który zesłał anioła swego, a wybawił sługi swe, którzy ufali w nim, a lekce ważąc wyrok królewski, woleli ciała swe dobrowolnie podać, by nie chwalili boga inego nad Boga swego.²⁹ Teraz tedy czynię ten wyrok, aby każdy naród, pokolenie i lud różnych języków, któryby złorzeczył przeciw Bogu Sydracha, Misacha i Abdenaga, aby był czwiertowan, a dom jego niech będzie obrócon na pospolity wychód, gdyż nie jest Bóg iny, co by tak wybawić mógł, jako ten.³⁰ Tedy król zacnie wywyzszył Sydracha, Misacha i Abdenaga, w krainie babilońskiej.