Read the Bible

¹ Tedy gdy zdrowo uszli, poznali, iż to był wysep, który zową Melita.² A pogani okazowali nam nie leda ludzkość, abowiem zapaliwszy stos drew, przyjęli nas wszytkich dla dżdża, który miał być i dla zimna.³ A gdy Paweł nazbierał nieco gałęzia winnego i kładł na stos, wyrwawszy się żmija z ciepła, uchwyciła go za rękę.⁴ I ujzrawszy pogani bestią wiszącą u ręki jego, mówili jedni do drugich: Zaisteć ten człowiek jest mężobójca, któremu chociaż uszedł zdrowo z morza, pomsta żywym być nie dopuści.⁵ Tedy on otrząsnąwszy bestią w ogień, nic złego nie ucierpiał.⁶ A oni czekali, ażby puchnął, abo padł nagle umarszy, ale gdy niemały czas czekali, a widzieli, iż się mu nic złego nie działo, odmieniwszy mysl, powiedali go być bogiem.⁷ Tam przy onym miejscu były folwarki książęcia wyspu onego, imieniem Publiusza, który nas przyjąwszy przez trzy dni, przyjacielskie chował w gospodzie.⁸ I przydało się, że ociec Publiuszów leżał mając febrę i czerwoną niemoc, którego Paweł wszedszy gdzie się modlił, a włożył nań ręce, uzdrowił.⁹ Zatym gdy się to stało, tedy też i drudzy, którzy na się mieli niemocy na wyspie, przychodzili i bywali uzdrowieni.¹⁰ Którzy nam też wielkie uczciwości czynili, a gdychmy odjeżdżali, nadali nam, czego była potrzeba.

¹¹ A tak po trzech miesiącach jechalichmy w okręcie aleksandryjskim, który zimował na wyspie, na którym był herb Kastor i Polluks.¹² Przybiwszy się tedy k Syrakuzom, mieszkalichmy tam przez trzy dni.¹³ Stąd przeprawując się mimo, przyszlichmy do Regium, a nazajutrz mając wiatr południowy, wtórego dnia przyszlichmy do Puteolos.¹⁴ Gdzie znalazszy bracią, uprosili nas, żechmy u nich przez siedm dni zmieszkali. I tak żechmy przyszli do Rzymu.¹⁵ Stąd bracia usłyszawszy o nas, wyszli przeciwko nam aż do rynku Apiuszowego ku trzem domom gościnnym, które gdy ujzrał Paweł, dzięki uczyniwszy Bogu, wziął dobre ufanie.¹⁶ Zatym gdychmy przyszli do Rzyma, setnik oddał więźnie hetmanowi nad wojski, ale Pawłowi dopuszczono, aby sam mieszkał z służebnym, który miał straż nad nim.

¹⁷ I stało się, iż po trzecim dniu wezwał Paweł przedniejszych z Żydów i gdy się zeszli, rzekł do nich: Mężowie bracia! Ja gdym nic nie uczynił przeciw ludowi i ustawam ojczystym, będąc związan w Jeruzalem, podanem jest w ręce Rzymianom.¹⁸ Którzy wywiedziawszy się pilnie o mnie, chcieli mię wypuścić, dla tego, że we mnie żadnego występku śmierci godnego nie było.¹⁹ Lecz gdy temu na odpór byli Żydowie, przymuszonem jest apelować do cesarza, nie przeto jakobych miał ocz przeciw narodowi memu skarżyć.²⁰ A przetoż dla tejem was przyczyny wezwał, abych się z wami ujzrawszy rozmówił; abowiem dla nadzieje izraelskiej jestem tym łańcuchem związan.²¹ Tedy oni rzekli do niego: My anichmy wzięli listów o tobie z Żydostwa, ani nam żaden z braciej przyszedszy oznajmił, ani opowiedział o tobie nic złego.²² A tak chcemy od ciebie słyszeć, co też rozumiesz; abowiem o tej sekcie jawno nam jest, iż jej są wszędy na odpór.

²³ I także mu postanowiwszy dzień, przyszło ich k niemu nie mało do gospody, którym z oświadczaniem wykładał królestwo Boże, a wywodząc im o Jezusie z zakonu Mojżeszowego i z proroków, od poranku aż do wieczora.²⁴ Tedy jedni zezwalali na to, co powiedał, niektórzy zasię nie wierzyli.²⁵ A gdy nie byli zgodni miedzy sobą, rozeszli się. A Paweł rzekł jednoż to słowo: Zaisteć dobrze Duch święty powiedział przez Ezajasza proroka do ojców naszych.²⁶ Mówiąc: Idź do ludu tego a powiedz: Uszyma usłyszycie, a nie zrozumiecie, a widząc ujzrycie i nie upatrzycie.²⁷ Abowiem zatyło serce ludu tego, a ciężko uszyma słuchali i zamrużyli oczy swe, aby oczyma nie widzieli, a uszyma nie słyszeli i sercem nie zrozumieli i nie byli nawróceni, abych je uzdrowił.²⁸ Niechżeć wam tedy jawno będzie, iżeć poganom posłano jest to zbawienie Boże, a oni słuchać będą.²⁹ A gdy to rzekł, wyszli od niego Żydowie, mając miedzy sobą wielki poswarek.

³⁰ I mieszkał Paweł przez całe dwie lecie w swym najmie, a przyjmował wszytki, którzy przychodzili do niego.³¹ Opowiedając królestwo Boże i ucząc tych rzeczy, które są o Panu Jezusie, z wszelkim bezpieczeństwem w mowie, a żaden mu nie przekazał.