Read the Bible

¹ Przytym tegoż czasu, począł Herod król trapić niektóre z kościoła.² I zamordował Jakuba, brata Janowego.³ A gdy to ujzrał być wdzięczną rzecz Żydom, starał się jakoby był pojmał i Piotra (a były dni przasników)⁴ Którego też pojmawszy, podał do więzienia, poruczywszy go pod czworę straż, gdzie było w każdej po czterech drabiech, aby go strzegli, chcąc po wielkiej nocy wywieść go ludowi.

⁵ A przetoż Piotr był chowan pod strażą, ale modlitwa ustawiczna od kościoła ku Bogu bywała za nim.⁶ Gdy ktemu przyjdź miało, aby go był Herod wywiódł, tedy onej nocy spał Piotr miedzy dwiema draby, związany dwiema łańcuchy, a stróże przed drzwiami strzegli ciemnice.⁷ A oto anioł Pański przyszedł, a jasność się oświeciła w ciemnicy i trąciwszy w bok Piotrów, obudził go mówiąc: Wstań rychło! I opadły łańcuchy z rąk jego.⁸ Zatym anioł rzekł k niemu: Opasz się, a podwiąż trzewiki twoje. I uczynił tak. Tedy mu on rzekł: Oblecz na się płaszcz twój, a idź za mną.⁹ A tak wyszedszy Piotr, szedł za nim, ani wiedział, żeby to było prawdziwie, co się działo przez anioła, lecz mniemał, żeby widzenie widział.¹⁰ Potym gdy przeminęli pierwszą i wtórą straż, przyszli do brany żelaznej, która wiedzie ku miastu, a ta się im dobrowolnie otworzyła i wyszedszy, przeszli jednę ulicę, a tak natychmiast odszedł anioł od niego.¹¹ Tedy Piotr przyszedszy k sobie rzekł: Teraz znam prawie, iż posłał Pan anioła swojego i wyjął mię z rąk Herodowych i ze wszytkiego oczekawania ludu żydowskiego.¹² A zrozumiawszy rzecz, przyszedł do domu Mariej, matki Janowej, którego nazywano Marek, gdzie było wiele zgromadzonych i modlących się.¹³ Gdy tedy Piotr zakołatał we drzwi u przysionka, dzieweczka imieniem Rode wyszła słuchać.¹⁴ Która poznawszy Piotrów głos, przed radością nie otworzyła przysionka, ale w dom wbieżawszy oznajmiła, iż Piotr stał przed przysionkiem.¹⁵ Ale oni rzekli do niej: Szalejesz! Wszakoż ona twierdziła, iż się tak rzecz ma. A oni mówili: Jest anioł jego.¹⁶ I trwał Piotr kołacąc, a gdy otworzyli, ujzreli go i lękli się.¹⁷ A gdy na nie ręką kinął aby umilknęli, powiedział im jako Pan wywiódł go z strażej i rzekł: Oznajmicie to Jakubowi i braciej. A wyszedszy, szedł na ine miejsce.¹⁸ I gdy dzień nastał, tedy był rozruch niemały miedzy draby, coby się z Piotrem stało.¹⁹ A tak, gdy się o nim Herod wywiadował, a nie nalazł go, osadziwszy prawo o stróżoch, skazał je na stracenie i wyjechawszy z Żydostwa do Cezarejej, tamże mieszkał.

²⁰ Zatym Herod umyslił podnieść wojnę na Tyryjczyki i Sydończyki, ale oni zgodnie przyszli do niego, a naprawiwszy Blasta, który był przedniejszym w komorze królewskiej, prosili o pokój dla tego, iż kraina ich miała żywność z dzierżaw królewskich.²¹ Potym czasu niektórego Herod oblókszy się w szatę królewską i siadszy na stolicy, uczynił rzecz do nich.²² Tedy lud wołał: Głos Boży, a nie człowieczy.²³ I natychmiast go uderzył anioł Pański, dla tego, że nie dał chwały Bogu, a będąc stoczony od robactwa, zdechł.²⁴ Ale słowo Pańskie rozrastało się i rozmnażało.²⁵ A tak Barnabasz i Saul wrócili się z Jeruzalem, uczyniwszy dosyć posłudze, wziąwszy z sobą społu i Jana, który był nazwan Markiem.