Read the Bible

¹ Starszy, Gajowi miłemu, którego ja prawdziwie miłuję.² Namilszy! Naprzód żądam, aby się tobie szczęśliwie wodziło i abyś był zdrów, jako dusza twoja szczęśliwie się sprawuje.

³ Abowiemem się barzo uradował, gdy przyszli bracia i świadczyli o szczerości twojej, jako ty szczyrze postępujesz.⁴ Nad ty rzeczy więczszego wesela nie mam, gdy słyszę, iż synowie moi szczyrze postępują.⁵ Namilszy! Wiernie czynisz, cokolwiek czynisz przeciwko braciej i przeciw gościam.⁶ Którzy świadczyli o miłości twej przed zborem; dobrze uczynisz, jesli je odprowadzisz, jako przystoi Bogu.⁷ Abowiem dla imienia jego wyszli, nic nie biorąc od poganów.⁸ Takowe tedy mamy przyjmować, abyśmy byli pomocnicy prawdzie.

⁹ Pisałem do zboru; ale Diotrefes, który miedzy nimi chce być przedniejszym, nie przyjmuje nas.¹⁰ A tak, jeslibych ja przyszedł, przypomnię uczynki jego, które czyni, słowy złościwemi szepcąc przeciwko nam, który też na tym dosyć nie mając, ani sam przyjmuje braciej i zabrania, którzy chcą je przyjmować i z kościoła wyrzuca.¹¹ Namilszy! Tego nie nasladuj, co jest złego, ale co jest dobrego. Który dobrze czyni, z Boga jest; a kto źle czyni, nie widział Boga.

¹² Świadectwo jest dane Demetriuszowi od wszytkich i od samej prawdy; ale i my świadectwo dawamy, a wiecie, iż świadectwo nasze prawdziwe jest.¹³ Wielem miał pisać, ale nie chcę inkaustem ani piórem pisać.¹⁴ Lecz się nadziewam rychło cię widzieć, a tedy obecnie mówić będziemy.

¹⁵ Pokój tobie. Pozdrawiają cię przyjaciele, a przyjaciele mianowicie pozdrawiaj.