Read the Bible

¹ Potym Pan rozgniewał się na Izraelczyki, a pobudził przeciwko nim Dawida, aby obliczył Izraela i Judę.² A przetoż rzekł król do Joaba hetmana, którego miał nad wojskiem swym: Obież wszytki pokolenia izraelskie od Dan aż do Berseba, a obliczcie wszytek lud, iżbych wiedział liczbę jego.³ Tedy Joab rzekł do króla: Niechaj Pan, Bóg twój, tyle stokroć rozmnaża twój lud, jako są teraz, aby na to patrzały oczy króla, pana mojego. Ale dlaczegoż wżdy czynić chcesz królu, mój panie?⁴ Wszakoż słowu królewskiemu musiał dosyć uczynić Joab i hetmani wojska. A tak wyszedszy od obliczności królewskiej, jechali obliczać lud izraelski.⁵ I przeprawili się przez Jordan, a położyli się z wojskiem po prawej stronie Aroer, które jest w pośrzód doliny Gad i u Jazer.⁶ Potym przyszli do Galaad i do ziemie dolnej Hadsy, a stamtąd przyszli do Dan Jaan i podle Sydonu.⁷ Potym przyszli do murów tyrskich i do wszytkich miast hewejskich i chananejskich. Skąd potym przyszli ku południu Judy do Beerseba.⁸ A gdy obeszli wszytki ziemie, przyszli po dziewiąciu miesiącoch i po dwudziestu dniu do Jeruzalem.⁹ I oddał Joab poczet ludu obliczonego królowi, a było w Izraelu ośm kroć sto tysięcy ludu rycerskiego, godnego ku bojowi, a ludu Juda pięć kroć sto tysięcy mężów.

¹⁰ Zafrasował się potym Dawid w sercu, gdy obliczył lud i rzekł do Pana: Ciężkom w tym zgrzeszył, com uczynił. A przetoż teraz o Panie odpuść proszę tę nieprawość słudze twemu, bociem sobie barzo głupie począł.¹¹ A gdy Dawid wstał rano, mówił Pan do Gad proroka, co był zwykł Dawidowi prorokować rozkazując jemu:¹² Idź a powiedz Dawidowi: Tak ci Pan mówi: Trzy rzeczy ja podawam tobie: Obierajże sobie jednę z nich, którą byś wolał, abym uczynił.¹³ A tak Gad przyszedł ku Dawidowi i oznajmił mu to tak mówiąc: Cóż wolisz: Czy-li aby przyszło siedm lat głodu na twoję ziemię? Czy-li abyś przez trzy miesiące uciekał przed nieprzyjacioły twemi, goniącymi ciebie? Czy-li aby przez trzy dni był mór w ziemi twojej? Rozeznajże, a obacz, co mam odpowiedzieć temu, który mię posłał.¹⁴ I rzekł Dawid do Gad: Jestem barzo ciężko utrapion, a wszakoż proszę, niechaj wpadnę w ręce Pańskie, gdyż wielkie są miłosierdzia jego. Ale w ręce ludzkie niechaj nie wpadam.¹⁵ Tedy Pan przepuścił powietrze na Izraela, od poranku, aż do czasu naznaczonego. I umarło z ludu od Dan aż do Beerseba siedmdziesiąt tysięcy mężów.¹⁶ A gdy anioł wyciągnął rękę swą na Jeruzalem, aby je wytracił, rozlitował się Pan onego nieszczęścia, a rzekł do anioła, który tracił lud: Dosyć teraz, zawściągniż rękę twą, a anioł Pański był podle placu Arewny Jebuzejczyka.¹⁷ A gdy ujźrzał Dawid anioła mordującego lud rzekł do Pana: Otociem ja zgrzeszył, a jaciem źle uczynił, ale ty owieczki cóż uczyniły? Proszę obróćże rękę twą na mię i na dom ojca mojego.

¹⁸ Potym Gad przyszedł onegoż dnia ku Dawidowi i rzekł do niego. Idź, a zbuduj ołtarz Panu na placu Arewny Jebuzejczyka.

¹⁹ A Dawid na słowo Gad szedł, jako mu Pan rozkazał.

²⁰ Tedy Arewna ujzrawszy, iż król do niego idzie z służebniki swemi, wyszedł przeciwko niemu i ukłonił się mu aż do samej ziemie.

²¹ Rzekł potym Arewna: Przeczże król, pan mój, przyszedł do służebnika swego? A odpowiedział Dawid: Abych u ciebie kupił ten plac i zbudował ołtarz Panu, iżby karanie odjęto od ludu.

²² Rzekł tedy Arewna ku Dawidowi: Weźmi a ofiaruj królu, panie mój, coć się jedno nalepiej podoba, widzisz oto woły dla palonych ofiar i wozy i naczynia ku wożeniu drew.

²³ Tamże wszytko Arewna król dawał królowi, a mówił do niego: Niechaj Pan, Bóg twój, rozkocha się w tobie.

²⁴ Ale król rzekł do Arewny: Nie chcę, jedno abych u ciebie kupił za pieniądze. Ani będę ofiarował Panu, Bogu memu, ofiar palonych, co by mi darmo przyszli. A tak kupił u niego plac i woły za pięćdziesiąt syklów srebra.

²⁵ Tamże Dawid zbudował Panu ołtarz i sprawował palone i spokojne ofiary. A ubłagan był Pan ziemi i zawściągniono jest ono karanie od Izraela.