Read the Bible

¹ Za onych czasów Dawidowych był głód przez trzy lata, jednego roku po drugim. Tedy się Dawid pytał oto Pana, a Pan mu odpowiedział: Dla Saula i dla okrucieństwa domu jego dzieje się to, przeto iż pomordował Gabaonity.² Przyzwał tedy król do siebie Gabaonitów, aby się z nimi rozmówił. A ci Gabaonitowie nie byli z synów izraelskich, ale byli ostatkowie Amorejczyków, którym acz przysięgali synowie izraelscy, wszakże je Saul chciał pomordować z chuci, którą miał ku Izraelu i Judzie.³ I rzekł Dawid do Gabaonitów: Co mam wam uczynić za nagrodę, abyście błogosławili dziedzictwu Pańskiemu?⁴ Odpowiedzieli mu Gabaonitowie: Nie chcemy się pytać o srebrze, ani o złocie od Saula, ani od domu jego, ani mamy tej wolej zabijać kogo w Izraelu. A on rzekł do nich: Powiedzcież czego chcecie, a ja uczynię dla was.⁵ Tedy oni powiedzieli królowi: Człowieka onego, który nas wygubił, a starał się oto, jakoby nas wytracił i my też niech pamiątkę jego zatracimy, aby nie został w granicach izraelskich.⁶ Niechajże nam będą wydani siedm mężów, synów jego, a ukrzyżujemy je przed Panem w Gabaa Saula, wybranego Pańskiego. Tedy rzekł król: Ja je wydam.⁷ Ale król odpuścił Mifibosetowi, synowi Jonatana, syna Saulowego, dla onej przysięgi Pańskiej, którą byli miedzy sobą uczynili Dawid z Jonatanem, synem Saulowym.⁸ A przetoż król wziął dwa syny Resfy, córki Aje, które ona porodziła była Saulowi: Armoni i Mifiboseta, a pięć synów Michol, córki Saulowej, które porodziła Adrielowi, synowi Berzelaja Meholatyckiego.⁹ I wydał je w ręce Gabaonitom, a ukrzyżowali je na górze przed Panem. I umarli oni siedm pospołu, a pomordowani są czasu żniwa, gdy jęczmiony żąć poczynano.

¹⁰ A wziąwszy Resfa, córka Aje, wór, rozpostrzyła go na skale skoro się żniwo poczęło, aż na nie pokropił deszcz z nieba. I nie dopuszczała ptakom we dnie upadać na nie, ani źwierzętom polnym w nocy.¹¹ I opowiedziano to Dawidowi, co uczynił Resfa, córka Aje, założnica Saulowa.¹² A szedszy Dawid pobrał kości, Saulowe i Jonatana, syna jego, od starszych Jabes Galaadskiego, którzy je byli przekradli z ulice Betsańskiej, kędy je byli zwiesili Filistyni onego dnia, gdy porazili Saula na Gelboe.¹³ A tak wziął stamtąd kości Saulowe i Jonatana, syna jego i zebrano kości ukrzyżowanych.¹⁴ Potym pogrzebli kości Saulowe i Jonatana, syna jego, w ziemi Beniamin w Sela w grobie Cys, ojca jego, a uczynili wszytko według rozkazania królewskiego. A tak Bóg ubłagan był ziemi.

¹⁵ Była potym wojna miedzy Filistyny i Izraelem i ciągnął Dawid z służebniki swemi, a walczyli przeciw Filistynom, tak iż Dawid ustał.¹⁶ Tedy Jesbibenob, który był z narodu obrzymów, a grot drzewca jego ważył trzysta syklów miedzi. I przypasał był miecz nowy, umyślił był zabić Dawida.¹⁷ Ale go ratował Abisaj, syn Sarwie i zabił Filistyńczyka. Tedy lud Dawidów przysięgli tak mówiąc: Już więcej z nami nie pójdziesz na wojnę, by snadź nie zgasła światłość izraelska.¹⁸ Potym była druga wojna w Gob z Filistyny i zabił Sobochaj Husatycki Safa, który był z narodu obrzymów.¹⁹ Była potym i druga wojna w Gob z Filistyny, kędy zabił Elhana, syn Jaare Oregim, Betlehemczyk, Goliata z Get, którego drzewce było jako nawój tkacki.²⁰ Nadto jeszcze była wojna w Get, kędy był mąż barzo wielkiego wzrostu, mając po sześci palców u rąk i u nóg, owa wszytkich było dwadzieścia i cztery, a ten też był z narodu obrzymskiego.²¹ Ten wyzwał Izraelczyki, ale go zabił Jonatan, syn Samaa, brata Dawidowego.²² Ci czterzej byli synowie jednego obrzyma w Get i pobici są od Dawida i od służebników jego.