Read the Bible

¹ Roku ośmnastego za Jeroboama króla, królował Abia nad Judą.² A królował w Jeruzalem przez trzy lata, a imię matki jego było Michaja córka Urielowa z Gabaa. I była walka miedzy Abią i Jeroboamem.³ A tak Abia zszykował wojsko ku bitwie, mając z sobą czterykroć sto tysięcy walecznych mężów na wybór; Jeroboam także zszykował wojsko swe, mając z sobą ośm kroć sto tysięcy mężów na wybór ludzi mężnych.⁴ Tedy Abia ruszył się na górę Semeron, która była miedzy górami Efraim i rzekł: Posłuchaj mię Jeroboam i wszytcy Izraelitowie.⁵ Izali nie wam należało wiedzieć, iż Pan, Bóg izraelski, podał królestwo Dawidowi nad Izraelem aż na wieki, tak jemu jako i synom jego z przymierzem mocnem.⁶ Ale Jeroboam syn Nabatów, sługa Salomona, syna Dawidowego, powstał, a był odpornym przeciw panu swemu.⁷ I zebrali się do niego mężowie nikczemni a ludzie niepobożni i zmocnili się przeciw Roboamowi synowi Salomonowemu; a Roboam był prawie dziecię i lękliwego serca i nie mógł się im oprzeć.⁸ A przetoż wy teraz umyśliliście się zmocnić przeciw królestwu Pańskiemu, które jest w ręku synów Dawidowych i jest was barzo wielka liczba, a macie z sobą cielce złote, które wam sprawił Jeroboam za bogi.⁹ Izażeście nie wyrzucili synów Aaronowych, kapłanów Pańskich i Lewitów, a poczyniliście sobie kapłany, jako ini narodowie ziemscy. Ktokolwiek przydzie z cielcem, aby poświęcił rękę swą, a z siedmią skopów, też zostanie kapłanem tych, którzy nie są bogowie.¹⁰ Ale my jesteśmy Pana, Boga naszego i nie opuścilichmy go. A kapłani synowie Aaronowi służą Panu, i Lewitowie pilnują urzędu swego.¹¹ I sprawują Panu ofiary palone, na każdy zaranek i na każdy wieczór, kadząc rzeczami wonnemi i mając pokładne chleby na stole czystym, ku temu lichtarz złoty i z lampami jego, aby gorzały na każdy wieczór. Abowiem my strzeżemy rozkazania Pana, Boga naszego, któregoście wy opuścili.¹² A zaisteć Bóg sam z nami jest hetmanem naszem, a kapłani jego i trąby głośne będą brzmiały przeciwko wam, a tak synowie izraelscy nie walczcie z Panem, Bogiem ojców waszych, boć się wam to nie poszczęści.

¹³ Ale Jeroboam rozkazał hufcom, aby im zaciągnęli cicho z tyłu i obtoczyli Judę tak wprzód jako i w tył.¹⁴ A ujzrawszy synowie judzcy, że była walka na nie z przodku i z tyłu, do Pana wołali, a kapłani trąbili w trąby.¹⁵ Gdy tedy okrzyk uczynili mężowie judzcy, w onym ich okrzyku poraził Bóg Jeroboama i wszytki Izraelczyki przed Abią i Judą.¹⁶ A tak synowie izraelscy uciekli przed Judą, a podał je Bóg w ręce ich.¹⁷ I pobił je Abia z ludem swem porażką wielką, tak iż poległo rannych z Izraela, pięć kroć sto tysięcy mężów na wybór.¹⁸ A przetoż uskromieni są synowie izraelscy na ten czas, a zmocnili się synowie judzcy, gdyż ufali Panu, Bogu ojców swoich.¹⁹ I gonił Abia Jeroboama, a odjął mu kilka miast, Betel, Jesana, Efron i ze wsiami ich.²⁰ A nie mógł przyść potym ku możności Jeroboam za czasu Abie, bo go Pan zaraził, a także umarł.²¹ I umocnion jest Abia, a pojął sobie żon czternaście, z których się mu narodzili dwadzieścia i dwa synowie i szesnaście córek.²² Ale ostatek spraw Abie, obyczaje i postępki jego, wypisane są w księgach proroka Addona.