Read the Bible

¹ Gdyż sami wiecie, bracia! Iż przystęp nasz do was nie był próżny.² Ale chociaż my przed tym cierpieli i zelżeni byli w Filipiech (jako wiecie), a wszakże śmieleśmy sobie poczęli w Bogu naszym, ku przepowiedaniu u was ewanjelijej Bożej z wielkim bojowaniem.³ Abowiem napominanie nasze nie było z zdrady, ani z nieczystości, ani z chytrością.⁴ Ale jakośmy się Bogu podobali, aby nam była zwierzona ewanjelija, tak mówiemy, nie jako się ludziam podobając, ale Bogu, który doświadcza serc naszych.⁵ Abowiem nigdyśmy nie używali powieści pochlebnej, jako wiecie, aniśmy dla łakomstwa nic nie zmyslali, Bóg świadkiem jest.⁶ Ani szukając chwały z ludzi, ani od was, ani od inszych, mogąc was obciążać, jako apostołowie Krystusowi.

⁷ Ale byliśmy cichemi w pośrzodku, jakoby mamka ogrzewając dziatki swoje.⁸ Tak tedy chutliwi przeciw wam będąc, żądaliśmy wam użyczyć nie tylko ewanjelijej Bożej, ale też i dusz naszych, dla tego iżeście nam miłemi byli.⁹ Abowiem bracia pamiętacie pracę naszę i kłopot, gdyż w nocy i we dnie robiąc, abyśmy żadnego z was nie obciążyli, przepowiedalichmy u was ewanjeliją Bożą.¹⁰ Wy świadkowie jesteście i Bóg, jakośmy świątobliwie i sprawiedliwie i bez naganienia żyli miedzy wami, którzyście uwierzyli.¹¹ Jako wiecie, którymeśmy sposobem każdego z was (jakoby ociec dziatki swoje), napominali i cieszyli.¹² I barzo prosili, abyście postępowali jako należy Bogu, który was wezwał do swego królestwa i chwały.

¹³ A przeto też dziękujemy Bogu ustawicznie, iż wy przyjąwszy słowo Boże, któreście słyszeli od nas, przyjęliście nie za słowo ludzkie, ale (jako było prawdziwie) za słowo Boże, który też skutecznie się okazuje w was, którzy wierzycie.¹⁴ Abowiem bracia staliście się nasladowcami kościołów Bożych, które są w żydowskiej ziemi w Krystusie Jezusie, iżeście wy ty rzeczy cierpieli od swoich przyrodnych, jako i oni od Żydów.¹⁵ Którzy też Pana Jezusa zabili, i własne proroki, i nas wygnali, ani się Bogu podobają, i wszytkim się ludziam przeciwiają.¹⁶ Broniąc nam, żebychmy nie mówili poganom, czym by byli zbawieni, aby zawsze wypełniali grzechy swe, abowiem ogarnął je gniew aż do końca.

¹⁷ A my, bracia! Będąc osierociałymi bez was na krótki czas oblicznością, nie sercem, uprzejmieśmy się starali widzieć oblicze wasze z wielką chucią.¹⁸ Dla tegośmy chcieli przyść do was, (zwłaszcza ja Paweł) raz i powtóre, ale przekaził nam Szatan.¹⁹ Abowiem któraż jest nadzieja nasza, abo wesele, abo korona, z której bym się ja chwalił? Izali nie wy przed oblicznością Pana naszego, Jezu Krysta w przyście jego?²⁰ Zaisteć wy jesteście chwałą naszą i weselem.