Read the Bible

¹ Wziąwszy tedy Filistyni skrzynię Bożą odwieźli ją z Ebena Ezer do Azotu.² A nieśli onę skrzynię Bożą Filistyni i wprowadzili do kościoła Dagonowego i postawili ją podle Dagona.³ A gdy nazajutrz wstali Azotczanie, oto Dagon upadł był na ziemię przed skrzynią Pańską, którego oni podniózszy postawili na miejscu jego.⁴ A gdy wstali rano dnia drugiego naleźli Dagona leżącego na ziemi przed skrzynią Pańską z ułomionem łbem i z połamanymi rękami obiema, które leżały na progu, tylko sam pień jego leżał podle jej.⁵ A dlategoż kapłani Dagonowi, wszyscy którzy wchodzą do kościoła jego, nie wstępują na próg Dagonów w Azocie, aż i do tego czasu.

⁶ I rosrożyła się ręka Pańska nad Azotczany, a trapił je i karał wydęciem wzadnicy, tak w Azocie jako w granicach jego.⁷ A widząc Azotczanie, co się działo rzekli: Niechać u nas nie będzie skrzynia Boga izraelskiego, abowiem ręka jego sroga jest przeciwko nam i przeciw Dagonowi, bogowi naszemu.⁸ A tak obesłali a zebrali wszytki książęta filistyńskie do siebie i mówili im tak: Cóż mamy czynić z skrzynią Boga izraelskiego? A oni odpowiedzieli: Odwieźcie ją do Get. A także odwieźli tam skrzynię Boga izraelskiego.⁹ A gdy ją przenieśli, Pan uczynił wszelkie zamieszanie w mieście, a trapił mieszczany od wielkiego aż do małego, iż na nie przychodziły wydęcia w zadnicy.¹⁰ Odesłali tedy skrzynię Pańską do Akkaronu, która gdy tam przyszła, zawołali Akarończycy: Przywieziono do nas skrzynię Boga izraelskiego, aby nas wymordowano i z ludem naszym.¹¹ A tak oni obesławszy zebrali wszytki książęta filistyńskie i mówili do nich: Odeszlicie skrzynię Boga izraelskiego, a niechaj się wróci na miejsce swoje i niech nas nie morduje ani ludu naszego. Abowiem strach śmierci był po wszytkim mieście, a ręka Boża barzo była sroga nad niemi.¹² A ci którzy byli nie pomarli, utrapieni byli wydęciem w zadnicy, tak iż krzyk z miasta szedł ku niebu.