Read the Bible

¹ Tedy Dawid mówił tak sam w sobie: Może przyść ten dzień, iż kiedy zginę od rąk Saulowych, a nic lepszego nie baczę, jedno abym uszedł do ziemie filistyńskiej. A tak już Saul przestanie mię szukać po wszech granicach izraelskich i ujdę tak rąk jego.² I szedł Dawid z sześcią set ludu, który był przy niem, do Achisa, syna Maoch, króla Get.³ A mieszkał Dawid przy Achisie w Get i lud jego, każdy z czeladzią swoją, tak sam Dawid, jako i dwie żenie jego: Achinoam Jezreelitka i Abigail, która była żoną Nabalową z Karmelu.⁴ Opowiedziano to tedy Saulowi, iż Dawid uciekł do Get, a przetoż go też on już więcej nie szukał.⁵ A tak Dawid rzekł ku Achisowi: Proszę jesliżeś na mię łaskaw, daj mi kędy miejsce w któremkolwiek miasteczku w tej ziemi, abych tam mieszkał. Bo przeczżebych twój sługa miał mieszkać w mieście królewskiem społu z tobą?⁶ I dał mu Achis dnia onego Syceleg, tak iż potym to miasteczko było królów judzkich aż i do tego czasu.⁷ A był ten czas, jako długo mieszkał Dawid w ziemi filistyńskiej, są cztery miesiące i kilka dni.

⁸ Wyciągnął potym Dawid i z ludem swem, a wtargnęli do Geszurytów i do Gerzytów i do Amalechitów. Abowiem ci narodowie mieszkali zdawna w onej ziemi idąc ku Sur, aż do ziemie egiptskiej.⁹ I poburzył Dawid ziemię onę, nie zostawując żywo ani mężów, ani niewiast. A zabrawszy owce, woły, osły, wielbłądy i szaty, wrócił się zasię i przyszedł do Achisa.¹⁰ Tedy rzekł Achis: Gdzieście to byli dziś wtargnęli? I odpowiedział Dawid: Ku południu Judy, ku południu w Jerachmeel i ku południu Ceni.¹¹ Ale Dawid nie zostawiał żywo ani mężów, ani niewiast, aby je miał wodzić do Get mówiąc tak: By snadź nie powiedzieli na nas. Takci czynił Dawid i był to jego zwyczaj po wszytek czas, jako długo mieszkał w ziemi filistyńskiej.¹² Uwierzył tedy Achis Dawidowi, a tak mówił: Prawieć już sobie omierził lud swój izraelski i będzie już sługą moim na wieki.