Read the Bible

¹ Tedy Roboam szedł do Sychem, gdzie się tam był zebrał lud, aby go postanowili królem.² Co gdy usłyszał Jeroboam, syn Nabatów, który był do Egiptu uciekł przed królem Salomonem, a tamże przemieszkawał.³ A przetoż posłali poń a wezwali go, a także Jeroboam i ze wszytkim izraelskim zgromadzeniem przyszli, a mówili do Roboama tymi słowy.⁴ Ociec twój ociążał nas jarzmem ciężkiem, ale ty teraz ulży nam co z takowego srogiego niewolstwa ojca twego i z tego tak ciężkiego jarzma, które on kładł na nas, a my tobie służyć będziem.⁵ Tedy on dał odpowiedź: Odejdźcież teraz, a po trzech dni wrócicie się do mnie. I także lud odszedł.⁶ I wszedł król Roboam w radę z starszemi, którzy bywali w radzie ojca jego Salomona za jego żywota, mówiąc do nich: Co wy radzicie, jakobych miał dać odpowiedź ludowi?⁷ A oni mu tak odpowiedzieli: Jeśli dziś w tym pozwolisz ludowi temu, a posłuchasz ich i dasz im odpowiedź, podle ich myśli, tedyć oni będą sługami po wszytki czasy.⁸ Ale on opuściwszy radę starszych, którą mu podali, wszedł w radę z młodymi, którzy z nim rośli, a którzy przy nim bywali.⁹ I rzekł do nich: A wy co mi radzicie, jakimibych słowy miał odpowiedzieć ludowi temu, którzy oto mówią, abych im ulżył jarzma, które włożył na nie ociec mój?¹⁰ Tedy mu rzekli oni młodzieńcy, którzy z nim rośli: Tak dasz odpowiedź ludowi temu, który mówi do ciebie: Ociec twój ociążył nas ciężkim brzemieniem, a tak go ty nam chciej ulżyć. To co jest we mnie namniejszego, tedy więcsze jest niż biodra ojca mojego.¹¹ A przetoż acz was ociec mój ociążał ciężkiem brzemieniem, ale ja przydam tym więcej. Ociec mój chlustał was biczmi, ale ja was będę chlustał głogiem.¹² A tak Jeroboam i wszytek lud przyszli do Roboama dnia trzeciego, tak jako im był rozkazał, aby po trzecim dniu przyszli ku niemu.¹³ A król dał srogą odpowiedź ludowi, opuściwszy radę starszych, którą mu podawali.¹⁴ Owszem wedle rady młodzieńców mówił do nich tymi słowy: Ociec mój uciążał was jarzmem ciężkim, ale ja wam jeszcze przydam tym więcej. Ociec mój chlustał was biczmi, ale ja was będę chlustał głogiem.¹⁵ I nie chciał zezwolić król ludowi, gdyż się to działo z przyczyny Pańskiej, aby był dosyć uczynił słowu swemu, które był powiedział przed Achiasza Sylonickiego do Jeroboama, syna Nabatowego.

¹⁶ A gdy widział wszytek lud izraelski, że ich król wysłuchać nie chciał, odpowiedzieli mu tymi słowy: Cóż my mamy za dział z Dawidem, a co za dziedzictwo jest nam w synu Izajowem? Idźcież Izraelczycy do przybytków swoich, a ty też o Dawid opatrz dom swój. A także się rozeszli Izraelczycy do namiotów swoich.¹⁷ A tak Roboam królował nad syny izraelskimi, którzy mieszkali w mieściech judzkich.¹⁸ I posłał król Roboam Adorama, poborcę swego, którego wszytek lud izraelski ukamionował i także umarł. A król Roboam wsiadszy rychło na wóz, uciekł do Jeruzalem.¹⁹ I odstąpili Izraelczycy od domu Dawidowego, aż i do tego dnia.²⁰ A gdy usłyszał wszytek lud izraelski, iż się wrócił Jeroboam, posłali a wezwali go do zgromadzenia i postanowili go królem nad wszytkim Izraelem, a z domem Dawidowym nie zostało jedno samo pokolenie Juda.²¹ Po tym Roboam przyszedszy do Jeruzalem, zebrał wszytek dom Juda i pokolenie Beniaminowe sto i ośmdziesiąt tysięcy mężów przebranych ku bojowi, chcąc walczyć z domem izraelskim, a chcąc pod się podbić królestwo, gdyż był synem Salomonowym.²² I rzekł Bóg do Semejasza, męża Bożego tymi słowy:²³ Mów do Roboama, syna Salomonowego, króla judzkiego i do wszytkiego Judy i Beniamina tymi słowy:²⁴ Nie wyciągajcie, abyście walczyć mieli przeciw braciej swej synom izraelskim, ale się każdy wróć do domu swego, abowiem ta rzecz zstała się przez mię. I byli posłuszni rozkazaniu Pańskiemu, a wrócili się i rozeszli na słowo jego.

²⁵ Ale Jeroboam zbudował Sychem na górze Efraim i mieszkał w nim. A stamtąd wyszedłszy pobudował Fanuel.²⁶ Potym sobie tak myślił Jeroboam: Oto się teraz zasię wróci królestwo w dom Dawidów.²⁷ Jeśliż lud ten pójdzie sprawować ofiar do Jeruzalem w domu Pańskim, obróci się serce ludu tego do Roboama, pana ich, króla judzkiego, a zabiwszy mię przystaną do niego.²⁸ A tak wszedszy w radę uczynił dwa cielca złote i mówił do nich: Już więcej nie chodźcie do Jeruzalem, oto są bogowie twoi o Izraelu, którzy cię wywiedli z ziemie egiptskiej.²⁹ I postawił jednego w Betel, a drugiego w Dan.³⁰ A tak się on postępek obrócił w grzech, gdyż szedł lud za drugim, aż do Dan.³¹ Uczynił też kaplicę na górze i postanowił kapłany niektóre z pospólstwa, którzy nie byli z pokolenia Lewi.³² Nad to Jeroboam zapowiedział święto miesiąca ósmego, dnia piętnastego tegoż miesiąca, według święta, które było w Juda i ofiarował na ołtarzu, a czynił tak równie w Betel, ofiary czyniąc cielcom, które uczynił, a postanowiwszy kapłany tamże w kaplicach, które pobudował.³³ Sprawował też ofiary na ołtarzu, który postawił w Betel dnia piętnastego miesiąca ósmego, onegoż miesiąca jako umyślił i postanowił święto synom izraelskim, a przystąpił do ołtarza, aby kadził.