Read the Bible

¹ A usłyszawszy królowa Saba sławę Salomonowę z imienia Pańskiego, przyjechała aby go doświadczyła w gadkach.² I wjechała do Jeruzalem barzo z wielkiem pocztem z wielbłądy, którzy nieśli rzeczy wonne i złota barzo wiele, a przy tym i kamienie drogie. A tak przyszła do króla Salomona, a rozmawiała z nim o tym, cokolwiek była umyśliła.³ Ale Salomon odpowiedał jej na wszytki słowa, a nie była żadna gadka, której by król zgadnąć jej nie miał.⁴ I widziała królowa Saba wszytkę mądrość Salomonową i dom, który był zbudował.⁵ K temu potrawy u stołu jego i jakiem porządkiem siadali i stali przed nim służebnicy jego, szaty ich i picia jego i ofiary, które sprawował w domu Pańskim, tak iż się prawie zumiała.⁶ Potym rzekła do króla: To com ja słyszała w ziemi mojej o sprawach twoich i o mądrości twojej, prawdą jest.⁷ Alem nie wierzyła powieściam onym, ażem sama przyjechawszy oglądała to oczyma swemi. A zaiste mi nie dano sprawy o połowiej tego, abowiem mądrość i dobroć twoja więcsza jest, a niżelim o niej sławę słyszała.⁸ Szczęśliwym jest lud twój i służebnicy twoi, którzy są około ciebie, słuchając zawsze mądrości twojej.⁹ Niechajże Pan, Bóg twój, będzie błogosławiony, który ciebie tak umiłował, iż cię postanowił na stolicy izraelskiej, przeto iż Pan umiłował Izraela na wielki i uczynił cię królem, abyś sądził w sprawiedliwości.¹⁰ Tedy ona dała królowi sto i dwadzieścia talentów złota i wiele rzeczy wonnych i kamienia drogiego, tak iż potym nigdy taka wielkość rzeczy wonnych nie była przyniesiona, jakową darowała królowa Saba Salomona króla.¹¹ Przytym okręt Hirama, w którym było złoto z Ofir, przyszedł stamtąd wioząc drzewa almugim i barzo wiele kamienia drogiego.¹² I uczynił król podpory z almugim do domu Pańskiego i do domu królewskiego, harfy i skrzypice śpiewakom, tak iż po tym nigdy nie były przywiezione takowe drzewa almugim, ani widziane aż do dnia tego.¹³ I pozwolił król Salomon królowej Sabie wszytkiego, o co prosiła, okrom upominków, które jej też sam darował prawie królewskich. A tak potym jechała stamtąd do swej ziemie i z swem dworem.

¹⁴ A złota, które do Salomona na każdy rok przychodziło, była waga sześćset sześćdziesiąt i sześć talentów.¹⁵ Oprócz tego, co miał od kupców i z handlu tych, którzy rzeczami wonnemi kupczyli i od wszytkich królów arabskich i książąt ziemie.¹⁶ Tedy uczynił Salomon dwieście tarczy ze złota szczerego, odważywszy na każdą z nich sześćset syklów złota.¹⁷ Przy tym trzysta puklerzów ze złota szczerego odważywszy na każdy trzy funty złota i schował je król w domu, który był w lesie libanowem.¹⁸ Nad to też uczynił król stolicę wielką z kości słoniowej, którą obił szczerym złotem.¹⁹ A przy onej stolicy było sześć stopniów, której wierzch okrągły był z tyłu i poręcza były z obudwu stron, gdzie było siedzenie, a na końcach poręcza stali dwa lwi.²⁰ Po obudwu też stron onych sześci stopniów stało dwanaście lwów i nie była w żadnem królestwie takowa stolica uczyniona.²¹ A wszytko naczynie, z którego pijał król Salomon było złote, także i wszytko naczynie domu, który był w lesie libanowem, sprawiono było z szczyrego złota, a nic nie było ze śrebra, bo za czasu Salomonowego nie ważono sobie śrebra za nic.²² Abowiem królewski okręt z okrętem Hiramowym chadzał morzem raz we trzech lat do Tarsis, na którym przynoszono złoto i śrebro, kości słoniowe, korki morskie i pawy.²³ A tak Salomon król sławnie przewyższał wszytki ine króle ziemskie i w bogactwach i w mądrości.²⁴ A wszyscy mieszkający w onych ziemiach starali się, aby widzieli Salomona, a słuchali mądrości jego, którą go był Pan Bóg obdarzył w sercu jego.²⁵ I przyniósł mu każdy dary swe, klenoty śrebrne i klenoty złote, szaty, zbroje, rzeczy wonne, konie i muły, a to na każdy rok.²⁶ A tak Salomon zebrał wozy i jezdne, a było tysiąc i czterysta wozów jego, a dwanaście tysięcy jezdnych, które rozsadził po miastach na to obranych, część ich zostawiwszy przy sobie w Jeruzalem.²⁷ Nad to król zniósł do Jeruzalem śrebra tak wiele, jako kamienia, a cedrów jako sykomorów, których się mnóstwo rodzi po polach.²⁸ Przywodzono mu też konie z Egiptu, które tam kupcy królewscy za pieniądze jego skupowali.²⁹ A przywodzono woźniki z Egiptu, które szacowano na sześćset śrebrników, to jest każdego konia za sto i za pięćdziesiąt. A tak wszyscy królowie hetejscy i królowie syryjscy nie mogli koni dostawić, jedno z rąk ich.