Read the Bible

¹ Ja tedy idąc do was, bracia! Nie przyszedłem z zacną wymową abo mądrością, opowiedając wam świadectwo Boże.² Abowiem nie obrałem sobie nic miedzy wami, cobych umiał, jedno Jezusa Krystusa i tego ukrzyżowanego.³ A jam był ze mdłością, z bojaźnią i ze drżeniem wielkim u was.⁴ A mowa moja i przepowiedanie moje nie parało się słowy przyłudzającemi mądrości ludzkiej, ale było w okazaniu duchownej mocy.⁵ Aby wiara wasza nie była w mądrości ludzkiej, ale w mocy Bożej.

⁶ A my powiedamy mądrość miedzy doskonałymi; mądrość nie świata tego, ani książąt świata tego, którzy bywają zniszczeni.⁷ Ale powiedamy mądrość skrytą w tajemnicy, którą Bóg przejzrał przed wieki ku chwale naszej.⁸ Której żaden z książąt świata tego nie poznał, bo gdyby byli poznali, nie ukrzyżowaliby byli Pana chwały.⁹ Ale przepowiedamy, jako jest napisano: Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało i w serce człowiecze nie wstąpiło, co nagotował Bóg tym, którzy go miłują.¹⁰ Ale nam to Bóg objawił przez Ducha świętego; abowiemci duch wszytkich rzeczy się wywiaduje, też i głębokości Bożych.¹¹ Bo któż z ludzi wie rzeczy, które są człowiecze, jeno duch człowieczy, który w nim jest? Także też rzeczy Bożych nikt nie wie, jedno Duch Boży.¹² A my nie wzięliśmy ducha świata, ale Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, co nam Bóg darował.¹³ Które rzeczy też opowiedamy, nie słowy, których uczy ludzka mądrość, ale których uczy Duch święty, duchowne rzeczy z duchownemi stosując.¹⁴ A człowiek z przyrodzenia swego nie pojmuje tych rzeczy, które są Ducha Bożego; abowiem są jemu głupstwem, a nie może ich poznać, gdyż duchownym obyczajem bywają rozsądzone.¹⁵ Ale duchowny rozsądza wszytki rzeczy; a sam od żadnego nie bywa rozsądzon.¹⁶ Abowiem któż poznał umysł Pański, żeby go nauczyć miał? A myć umysł Krystusów mamy.