Read the Bible

¹ Naśladujcie miłości, żądajcie darów duchownych; ale więcej, abyście prorokowali.² Abowiem który mówi języki obcymi, nie ludziam mówi, ale Bogu; bo go żaden nie słyszy, a on duchem mówi tajemnice.³ A który prorokuje, opowieda ludziam zbudowanie i napominanie i pocieszenie.⁴ Który językiem obcym mówi, samego siebie buduje; a który prorokuje, zbór buduje.⁵ A chciałbym, abyście wszyscy mówili języki, ale więcej, abyście prorokowali; abowiem więcszy jest ten, który prorokuje, a niż ten, co języki mówi, wyjąwszyby wykładał, aby zbór wziął budowanie.

⁶ A teraz, bracia! Gdybych przyszedł do was języki mówiąc, cóż wam pomogę, jesli wam nie będę mówił, abo przez objawienie, abo przez wiadomość, abo przez proroctwo abo przez naukę?⁷ Wszak ty rzeczy, które dusze nie mając głos dawają, choć piszczałka, choć harfa, jesliby dźwięków rózności nie dawały, jakoż będzie poznano to, co na piszczałce, abo na harfie grają?⁸ Abowiem jesliby nie pewny głos trąba dała, któż się ku wojnie gotować będzie?⁹ Także i wy, językiem jeslibyście nie dali mowy znacznej, jakoż będzie rozumiano, co się powieda? Bo będziecie na wiatr mówić.¹⁰ Jako na przykładzie, tak wiele jest głosów na świecie, a żaden z nich nie jest niemy.¹¹ Jeslibych tedy nie wiedział, co znaczy głos, będę obcego języka człowiekiem; a ten, który mówi, będzie też u mnie obcego języka człowiekiem.¹² Tak też i wy, gdyż duchownych rzeczy żądacie, szukajcież, abyście w nich przewyzszali ku zbudowaniu kościoła.¹³ Dla tego kto mówi językiem obcym, niech prosi, aby mógł wykładać.¹⁴ Bo jeslibych się modlił językiem, modlić się duch mój; ale wyrozumienie moje jest niepożyteczne.

¹⁵ Cóż tedy jest? Będę się modlił duchem, będę się też modlił wyrozumieniem; będę śpiewał duchem, a też będę śpiewał wyrozumieniem.¹⁶ Bo jeslibych błogosławił duchem ten, który jest z pospólstwa, jakoż rzecze Amen na twe dziękowanie, gdyż nie wie, co ty mówisz?¹⁷ Abowiem dobrze ty dziękujesz, ale drugi się nie buduje.¹⁸ Dziękujęć Bogu mojemu, iż więcej, niż wy wszyscy, mówię języki.¹⁹ Lecz w zgromadzeniu wolę pięć słów moim wyrozumieniem powiedzieć, abych też i drugie nauczył, niżeli dziesięć tysięcy słów językiem obcym.²⁰ Bracia! Nie bądźcie dziećmi w rozumieniu, ale bądźcie dziećmi złością i rozumem doskonali.

²¹ W zakonie napisano jest: Przeto przez ludzi obcego języka i cudzemi wargami będę mówił ludowi temu, a przedsię mię i tak nie usłuchają, mówi Pan.²² A także języki są na znak, nie tym, którzy wierzą, ale tym, którzy nie wierzą. Proroctwo zasię nie tym, którzy nie wierzą, ale tym, którzy wierzą.²³ Gdyby się tedy wszytko zgromadzenie wespół zeszło i wszyscy języki mówili, a weszliby nienauczeni abo niewierni, izali nie rzeką, że szalejecie?²⁴ A gdyby wszyscy prorokowali, a wszedł kto niewierny, abo nie nauczony, bywać od wszytkich sztrofowan, od wszytkich bywa rozsądzon.²⁵ I także skrytości serca jego bywają objawione, a tak upadszy na oblicze da chwałę Bogu, opowiedając, że Bóg w was jest prawdziwie.

²⁶ Cóż tedy jest bracia? Gdy się schodzicie każdy z was ma psalm, ma naukę, ma język, ma objawienie, ma wykładanie; wszytko tedy niech będzie ku zbudowaniu.²⁷ Chociaż kto językiem mówi, niech to będzie po dwu, abo nawięcej po trzech, a ktemu jeden po drugim, a jeden niechaj wykłada.²⁸ A jesliby wykładacza nie było, niech milczy ten w zgromadzeniu, który obcym językiem mówi, a niech mówi sobie a Bogu.²⁹ Prorocy też niech mówią dwa abo trzej, a inszy niechaj rozsądzają.³⁰ A jesliby inszemu, który siedzi było objawiono, pirwszy niechaj milczy.³¹ Bo możecie wszyscy po jednemu prorokować, aby się wszyscy uczyli i wszyscy pocieszeni byli.³² I duchowieć proroków są poddani prorokom.³³ Abowiemci Bóg nie jest Bogiem zamieszania, ale pokoju, jako we wszytkich zborzech świętych.

³⁴ Niewiasty wasze niech milczą we zborzech, abowiemci mówić im nie jest dopuszczono, ale im rozkazano, aby poddane były, jako i zakon mówi.³⁵ A jesli się czego nauczyć chcą, niech doma swych mężów pytają, abowiemci nieprzystojna rzecz jest niewiastam w zgromadzeniu mówić.

³⁶ Izali od was weszło słowo Boże? Izali ku wam tylko przyszło?³⁷ Jesliże kto zda się być prorokiem, abo duchownym, niech uzna ty rzeczy, które wam piszę być Pańskim rozkazaniem.³⁸ A jesli kto nie wie, niechaj nie wie.³⁹ A także, bracia! Żądajcie tego, abyście prorokowali, a języki mówić nie zabraniajcie.⁴⁰ A wszytki rzeczy niechaj będą uczciwie i porządnie sprawowane.