Read the Bible

¹ Stało się potym, iż Nahas, król Ammonitów, umarł, a syn jego królował po nim.² Tedy rzekł Dawid: Okażę łaskę Hanonowi, synowi Nahasowemu, jako też mnie okazował łaskę ociec jego. I posłał Dawid posły, aby go cieszyli po ojcu jego. A tak przyszli słudzy Dawidowi do ziemie Ammonitów ku Hanonowi, aby go cieszyli.³ Ale książęta Ammonitów rzekli do Hanona: Izali Dawid czyni poczciwość ojcowi twojemu przed tobą, iż przysłał cieszyć cię? Azaż służebnicy jego nie przyszli do ciebie żeby wypatrowali i wyszpiegowali ziemię.⁴ Przeto Hanon wziąwszy sługi Dawidowe, ogolił je, a przekrawał w poły szaty ich po same łono i puścił je precz.⁵ A niektórzy szedszy opowiedzieli to Dawidowi o onych mężoch, przeciwko którem on posłał, iż się barzo sromali i rozkazał do nich król: Zostańcie w Jerycho aż podrostą wasze brody, a potym się wrócicie.

⁶ A widząc Ammonitowie, że tę zelżywość uczynili Dawidowi, posłali Hanon i Ammonitowie tysiąc talentów śrebra, aby sobie za ty pieniądze jednali wozy i jezdne z Mezopotamjej i z Syrjej Maachskiej i z Soby.⁷ I zjednali sobie za pieniądze dwa i trzydzieści tysięcy wozów i króla maachskiego z ludem jego. Potym przeciągnąwszy położyli się z wojskiem przeciw Medaba; Ammonitowie też ściągnęli się z miast swych i przyszli ku bitwie.⁸ Co gdy usłyszał Dawid, posłał Joaba ze wszytkim wojskiem ludu rycerskiego.⁹ A wyciągnąwszy Ammonitowie zszykowali się u brany miesckiej, królowie zasię, którzy byli przyjechali na ratunek, zostali na stronie w polu.¹⁰ Co widząc Joab, że wojska ku bitwie i z przodku i w tył przeciw jemu były zszykowane, wybrał sobie ze wszytkiego wojska izraelskiego męże na wybór. I zszykował wojsko przeciw Syrjanom.¹¹ A ostatek ludu poruczył Abisajemu, bratu swemu i także się przeciw Ammonitom zszykowali.¹² Rzekł k temu: Jeśliby Syrjanie na mię byli silniejszy, tedy ty przybywaj mi na ratunek, a jesliż by też Ammonitowie na cię byli silniejszy, tedy ja ciebie ratuję.¹³ Bądźże tedy mężem, a poczynaj sobie statecznie za ludem naszem i za miasty Boga naszego. A Pan niechaj to uczyni, co się jemu nalepiej podoba.¹⁴ A tak się przybliżył Joab i lud, który z nim był, ku potykaniu z Syrjany, którzy przed nim uciekli.¹⁵ A obaczywszy Ammonitowie, że Syrjanie tył podali, uciekli też przed Abisajem, bratem jego, i weszli do miasta. Zatym też Joab wrócił się do Jeruzalem.¹⁶ Widząc tedy Syrjanie, iż byli porażeni od Izraelitów, wyprawili posły i wywiedli Syrjany,¹⁷ A gdy to opowiedziano Dawidowi, zebrał wszytki Izraelczyki i przeprawili się przez Jordan, a przyciągnąwszy ku nim, zszykowali się przeciwko nim, a gdy tak Dawid był pogotowiu przeciw Syrianom, oni zwiedli z nim bitwę.¹⁸ Ale Syrjani uciekli przed Izraelity i poraził Dawid z Syrjanów siedm tysięcy wozów i czterdzieści tysięcy ludu pieszego, nad to Sofacha, hetmana wojska onego, zabił.¹⁹ A widząc słudzy Hadarezerowi, iż pobici są od Izraelitów, uczynili sobie pokój z Dawidem i służyli mu i na potym. Syrjany nie chcieli więcej ratunku dawać Ammonitom.