Read the Bible

¹ Maskil. David, cum esset in caverna. Precatio. [142:2] Voce mea ad Dominum clamo, voce mea ad Dominum deprecor; ² [142:3] effundo in conspectu eius lamentationem meam, et tribulationem meam ante ipsum pronuntio. ³ [142:4] Cum deficit in me spiritus meus, tu nosti semitas meas. In via, qua ambulabam, absconderunt laqueum mihi.

⁴ [142:5] Considerabam ad dexteram et videbam, et non erat qui cognosceret me. Periit fuga a me, et non est qui requirat animam meam. - ⁵ [142:6] Clamavi ad te, Domine; dixi: "Tu es refugium meum, portio mea in terra viventium. ⁶ [142:7] Intende ad deprecationem meam, quia humiliatus sum nimis. Libera me a persequentibus me, quia confortati sunt super me. ⁷ [142:8] Educ de custodia animam meam ad confitendum nomini tuo; me circumdabunt iusti, cum retribueris mihi".