Read the Bible

¹ Erat autem Pascha et Azy ma post biduum. Et quaerebant summi sacerdotes et scribae, quomodo eum dolo tenerent et occiderent; ² dicebant enim: "Non in die festo, ne forte tumultus fieret populi". ³ Et cum esset Bethaniae in domo Simonis leprosi et recumberet, venit mulier habens alabastrum unguenti nardi puri pretiosi; fracto alabastro, effudit super caput eius. ⁴ Erant autem quidam indigne ferentes intra semetipsos: "Ut quid perditio ista unguenti facta est? ⁵ Poterat enim unguentum istud veniri plus quam trecentis denariis et dari pauperibus". Et fremebant in eam. ⁶ Iesus autem dixit: "Sinite eam; quid illi molesti estis? Bonum opus operata est in me. ⁷ Semper enim pauperes habetis vobiscum et, cum volueritis, potestis illis bene facere; me autem non semper habetis. ⁸ Quod habuit, operata est: praevenit ungere corpus meum in sepulturam. ⁹ Amen autem dico vobis: Ubicumque praedicatum fuerit evangelium in universum mundum, et, quod fecit haec, narrabitur in memoriam eius". ¹⁰ Et Iudas Iscarioth, unus de Duodecim, abiit ad summos sacerdotes, ut proderet eum illis. ¹¹ Qui audientes gavisi sunt et promiserunt ei pecuniam se daturos. Et quaerebat quomodo illum opportune traderet.

¹² Et primo die Azymorum, quando Pascha immolabant, dicunt ei discipuli eius: "Quo vis eamus et paremus, ut manduces Pascha?". ¹³ Et mittit duos ex discipulis suis et dicit eis: "Ite in civitatem, et occurret vobis homo lagoenam aquae baiulans; sequimini eum ¹⁴ et, quocumque introierit, dicite domino domus: "Magister dicit: Ubi est refectio mea, ubi Pascha cum discipulis meis manducem?". ¹⁵ Et ipse vobis demonstrabit cenaculum grande stratum paratum; et illic parate nobis". ¹⁶ Et abierunt discipuli et venerunt in civitatem et invenerunt, sicut dixerat illis, et paraverunt Pascha. ¹⁷ Et vespere facto, venit cum Duodecim. ¹⁸ Et discumbentibus eis et manducantibus, ait Iesus: "Amen dico vobis: Unus ex vobis me tradet, qui manducat mecum". ¹⁹ Coeperunt contristari et dicere ei singillatim: "Numquid ego?". ²⁰ Qui ait illis: "Unus ex Duodecim, qui intingit mecum in catino. ²¹ Nam Filius quidem hominis vadit, sicut scriptum est de eo. Vae autem homini illi, per quem Filius hominis traditur! Bonum est ei, si non esset natus homo ille". ²² Et manducantibus illis, accepit panem et benedicens fregit et dedit eis et ait: "Sumite: hoc est corpus meum". ²³ Et accepto calice, gratias agens dedit eis; et biberunt ex illo omnes. ²⁴ Et ait illis: "Hic est sanguis meus novi testamenti, qui pro multis effunditur. ²⁵ Amen dico vobis: Iam non bibam de genimine vitis usque in diem illum, cum illud bibam novum in regno Dei". ²⁶ Et hymno dicto, exierunt in montem Olivarum. ²⁷ Et ait eis Iesus: "Omnes scandalizabimini, quia scriptum est: "Percutiam pastorem, et dispergentur oves". ²⁸ Sed posteaquam resurrexero, praecedam vos in Galilaeam". ²⁹ Petrus autem ait ei: "Et si omnes scandalizati fuerint, sed non ego". ³⁰ Et ait illi Iesus: "Amen dico tibi: Tu hodie, in nocte hac, priusquam bis gallus vocem dederit, ter me es negaturus". ³¹ At ille amplius loquebatur: "Et si oportuerit me commori tibi, non te negabo". Similiter autem et omnes dicebant.

³² Et veniunt in praedium, cui nomen Gethsemani; et ait discipulis suis: "Sedete hic, donec orem". ³³ Et assumit Petrum et Iacobum et Ioannem secum et coepit pavere et taedere; ³⁴ et ait illis: "Tristis est anima mea usque ad mortem; sustinete hic et vigilate". ³⁵ Et cum processisset paululum, procidebat super terram et orabat, ut, si fieri posset, transiret ab eo hora; ³⁶ et dicebat: "Abba, Pater! Omnia tibi possibilia sunt. Transfer calicem hunc a me; sed non quod ego volo, sed quod tu". ³⁷ Et venit et invenit eos dormientes; et ait Petro: "Simon, dormis? Non potuisti una hora vigilare? ³⁸ Vigilate et orate, ut non intretis in tentationem; spiritus quidem promptus, caro vero infirma". ³⁹ Et iterum abiens oravit, eundem sermonem dicens. ⁴⁰ Et veniens denuo invenit eos dormientes; erant enim oculi illorum ingravati, et ignorabant quid responderent ei. ⁴¹ Et venit tertio et ait illis: "Dormite iam et requiescite? Sufficit, venit hora: ecce traditur Filius hominis in manus peccatorum. ⁴² Surgite, eamus; ecce, qui me tradit, prope est".

⁴³ Et confestim, adhuc eo loquente, venit Iudas unus ex Duodecim, et cum illo turba cum gladiis et lignis a summis sacerdotibus et scribis et senioribus. ⁴⁴ Dederat autem traditor eius signum eis dicens: "Quemcumque osculatus fuero, ipse est; tenete eum et ducite caute". ⁴⁵ Et cum venisset, statim accedens ad eum ait: "Rabbi"; et osculatus est eum. ⁴⁶ At illi manus iniecerunt in eum et tenuerunt eum. ⁴⁷ Unus autem quidam de circumstantibus educens gladium percussit servum summi sacerdotis et amputavit illi auriculam. ⁴⁸ Et respondens Iesus ait illis: "Tamquam ad latronem existis cum gladiis et lignis comprehendere me? ⁴⁹ Cotidie eram apud vos in templo docens, et non me tenuistis; sed adimpleantur Scripturae". ⁵⁰ Et relinquentes eum omnes fugerunt. ⁵¹ Et adulescens quidam sequebatur eum amictus sindone super nudo, et tenent eum; ⁵² at ille, reiecta sindone, nudus profugit.

⁵³ Et adduxerunt Iesum ad summum sacerdotem; et conveniunt omnes summi sacerdotes et seniores et scribae. ⁵⁴ Et Petrus a longe secutus est eum usque intro in atrium summi sacerdotis et sedebat cum ministris et calefaciebat se ad ignem. ⁵⁵ Summi vero sacerdotes et omne concilium quaerebant adversus Iesum testimonium, ut eum morte afficerent, nec inveniebant. ⁵⁶ Multi enim testimonium falsum dicebant adversus eum, et convenientia testimonia non erant. ⁵⁷ Et quidam surgentes falsum testimonium ferebant adversus eum dicentes: ⁵⁸ "Nos audivimus eum dicentem: "Ego dissolvam templum hoc manu factum et intra triduum aliud non manu factum aedificabo"". ⁵⁹ Et ne ita quidem conveniens erat testimonium illorum. ⁶⁰ Et exsurgens summus sacerdos in medium interrogavit Iesum dicens: "Non respondes quidquam ad ea, quae isti testantur adversum te?". ⁶¹ Ille autem tacebat et nihil respondit. Rursum summus sacerdos interrogabat eum et dicit ei: "Tu es Christus filius Benedicti?". ⁶² Iesus autem dixit: "Ego sum, et videbitis Filium hominis a dextris sedentem Virtutis et venientem cum nubibus caeli". ⁶³ Summus autem sacerdos scindens vestimenta sua ait: "Quid adhuc necessarii sunt nobis testes? ⁶⁴ Audistis blasphemiam. Quid vobis videtur?". Qui omnes condemnaverunt eum esse reum mortis. ⁶⁵ Et coeperunt quidam conspuere eum et velare faciem eius et colaphis eum caedere et dicere ei: "Prophetiza"; et ministri alapis eum caedebant.

⁶⁶ Et cum esset Petrus in atrio deorsum, venit una ex ancillis summi sacerdotis ⁶⁷ et, cum vidisset Petrum calefacientem se, aspiciens illum ait: "Et tu cum hoc Nazareno, Iesu, eras!". ⁶⁸ At ille negavit dicens: "Neque scio neque novi quid tu dicas!". Et exiit foras ante atrium, et gallus cantavit. ⁶⁹ Et ancilla, cum vidisset illum, rursus coepit dicere circumstantibus: "Hic ex illis est!". ⁷⁰ At ille iterum negabat. Et post pusillum rursus, qui astabant, dicebant Petro: "Vere ex illis es, nam et Galilaeus es". ⁷¹ Ille autem coepit anathematizare et iurare: "Nescio hominem istum, quem dicitis!". ⁷² Et statim iterum gallus cantavit; et recordatus est Petrus verbi, sicut dixerat ei Iesus: "Priusquam gallus cantet bis, ter me negabis". Et coepit flere.