Read the Bible

¹ Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei; ² quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et robur iuvenile perierat totum. ³ Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, serotino tempore fiebant turbo et vastatio; ⁴ et mandebant herbas et arborum frutices, et radix iuniperorum erat cibus eorum. ⁵ De medio eiciebantur, clamabant contra eos tamquam fures; ⁶ ad ripas habitabant torrentium et in cavernis terrae et petrarum; ⁷ inter frutices rudebant, sub sentibus se congerebant; ⁸ filii stultorum et ignobilium et de terra penitus exturbati. ⁹ Nunc in eorum canticum versus sum et factus sum eis in proverbium. ¹⁰ Abominantur me et longe fugiunt a me et faciem meam conspuere non verentur. ¹¹ Pharetram enim suam aperuit et afflixit me et frenum in os meum immisit. ¹² Ad dexteram progenies surrexerunt; pedes meos subverterunt et complanaverunt contra me semitas ruinae. ¹³ Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi et praevaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium. ¹⁴ Quasi rupto muro et aperto irruerunt super me et sub ruinis devoluti sunt.

¹⁵ Versi sunt contra me in terrores, persequitur quasi ventus principatum meum, et velut nubes pertransiit salus mea. ¹⁶ Nunc autem in memetipso effunditur anima mea; et possident me dies afflictionis. ¹⁷ Nocte os meum perforatur doloribus; et, qui me comedunt, non dormiunt. ¹⁸ In multitudine roboris tenent vestimentum meum et quasi capitio tunicae succinxerunt me. ¹⁹ Proiecit me in lutum, et assimilatus sum favillae et cineri. ²⁰ Clamo ad te, et non exaudis me; sto, et non respicis me. ²¹ Mutatus es mihi in crudelem et in duritia manus tuae adversaris mihi. ²² Elevasti me et quasi super ventum ponens dissolvisti me. ²³ Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi. ²⁴ Verumtamen non ad ruinam mittit manum; et in exitio eius erit salvatio. ²⁵ An non flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi? ²⁶ Exspectabam bona, et venerunt mihi mala; praestolabar lucem, et eruperunt tenebrae. ²⁷ Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie; praevenerunt me dies afflictionis. ²⁸ Taetro vultu incedebam sine consolatione, consurgens in turba clamabam. ²⁹ Frater fui draconum et socius struthionum. ³⁰ Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt prae caumate. ³¹ Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.