Read the Bible

¹ "Si converteris, Israel, ait Dominus, ad me convertere; si abstuleris abominationes tuas a facie mea, non effugies. ² Et iurabis: "Vivit Dominus!" in veritate et in iudicio et in iustitia, et benedicentur in ipso gentes et in ipso gloriabuntur.

³ Haec enim dicit Dominus viro Iudae et Ierusalem: Novate vobis novale et nolite serere super spinas. ⁴ Circumcidimini Domino et auferte praeputia cordium vestrorum, viri Iudae et habitatores Ierusalem, ne forte egrediatur ut ignis indignatio mea et succendatur, et non sit qui exstinguat, propter malitiam operum vestrorum.

⁵ Annuntiate in Iuda et in Ierusalem auditum facite; et loquimini et canite tuba in terra, clamate fortiter et dicite: "Congregamini, et ingrediamur civitates munitas". ⁶ Levate signum in Sion, fugite, nolite stare, quia malum ego adduco ab aquilone et contritionem magnam. ⁷ Ascendit leo de cubili suo, et praedo gentium se levavit; egressus est de loco suo, ut ponat terram tuam in solitudinem: civitates tuae vastabuntur, remanentes absque habitatore. ⁸ Super hoc accingite vos ciliciis, plangite et ululate, quia non est aversa ira furoris Domini a nobis. ⁹ Et erit in die illa, dicit Dominus, peribit cor regis et cor principum, et obstupescent sacerdotes, et prophetae consternabuntur". ¹⁰ Et dixi: "Heu, Domine Deus! Ergo decepisti populum istum et Ierusalem dicens: "Pax erit vobis"; et ecce pervenit gladius usque ad animam". ¹¹ In tempore illo dicetur populo huic et Ierusalem: "Ventus urens collium, qui sunt in deserto, invadit filiam populi mei non ad ventilandum et ad purgandum. ¹² Ventus plenior his veniet mihi, nunc et ego loquar iudicia mea cum eis". ¹³ Ecce quasi nubes ascendet, et quasi tempestas currus eius; velociores aquilis equi illius. Vae nobis, quoniam vastati sumus! ¹⁴ Lava a malitia cor tuum, Ierusalem, ut salva fias; usquequo morabuntur in te cogitationes iniquae? ¹⁵ Vox enim annuntiantis a Dan et notam facientis calamitatem de monte Ephraim. ¹⁶ Nuntiate gentibus. Ecce adsunt! Auditum facite hoc super Ierusalem: "Custodes venerunt de terra longinqua et dederunt super civitates Iudae vocem suam; ¹⁷ quasi custodes agrorum facti sunt super eam in gyro, quia adversus me contumax erat", dicit Dominus. ¹⁸ Via tua et opera tua fecerunt haec tibi; ista malitia tua, quia amara, quia tetigit cor tuum.

¹⁹ Viscera mea, viscera mea! Doleo. Parietes cordis mei! Turbatur in me cor meum: non tacebo, quoniam vocem bucinae audivit anima mea, clamorem proelii. ²⁰ Contritio super contritionem vocata est, quoniam vastata est omnis terra, repente vastata sunt tabernacula mea, subito tentoria mea. ²¹ Usquequo videbo vexillum, audiam vocem bucinae? ²² "Quia stultus populus meus: me non cognoverunt; filii insipientes sunt et vecordes: sapientes sunt, ut faciant mala, bene autem facere nesciunt". ²³ Aspexi terram, et ecce vacua erat et deserta; et caelos, et non erat lux in eis. ²⁴ Aspexi montes, et ecce movebantur, et omnes colles conturbati sunt. ²⁵ Aspexi, et ecce non erat homo, et omne volatile caeli recesserat. ²⁶ Aspexi, et ecce hortus desertus, et omnes urbes eius destructae sunt a facie Domini et a facie irae furoris eius. ²⁷ Haec enim dicit Dominus: "Deserta erit omnis terra, sed tamen consummationem non faciam. ²⁸ Super hoc lugebit terra, et maerebunt caeli desuper, eo quod locutus sum, statui et non paenitet me nec avertar ab eo". ²⁹ A voce equitis et mittentis sagittam fugit omnis civitas; ingressi sunt silvas condensas et ascenderunt rupes; universae urbes derelictae sunt, et non habitat in eis homo. ³⁰ Tu autem, vastata, quid facies? Cum vestieris te coccino, cum ornata fueris monili aureo, et pinxeris stibio oculos tuos, frustra componeris; contempserunt te amatores tui, animam tuam quaerent. ³¹ Vocem enim quasi parturientis audivi, angustias ut puerperae; vox filiae Sion intermorientis expandentisque manus suas: "Vae mihi, quia defecit anima mea propter interfectores!".