Read the Bible

¹ Iustus perit, et non est qui recogitet in corde suo; et viri misericordiae colliguntur, tamen non est qui intellegat: a facie enim malitiae collectus est iustus. ² In pacem ingreditur, requiescit in cubili suo, qui ambulat in directione sua.

³ Vos autem accedite huc, filii auguratricis, semen adulteri et fornicariae. ⁴ Super quem luditis? Super quem dilatatis os et eicitis linguam? Numquid non vos filii scelesti, semen mendax, ⁵ qui exardescitis in terebinthis subter omne lignum frondosum, immolantes parvulos in vallibus subter scissuras petrarum? ⁶ In partibus vallis pars tua, hae sunt sors tua; et ipsis effundisti libamen, obtulisti sacrificium. Numquid super his consolabor? ⁷ Super montem excelsum et sublimem posuisti cubile tuum, et illuc ascendisti, ut immolares hostias. ⁸ Et post ostium et postem posuisti memoriale tuum; nam longe a me discooperuisti et ascendisti, dilatasti cubile tuum, et pepigisti cum eis foedus; dilexisti stratum eorum, manum respexisti. ⁹ Et ingressa es ad regem cum unguento et multiplicasti pigmenta tua; misisti legatos tuos procul et humiliata es usque ad inferos. ¹⁰ In multitudine viae tuae laborasti; non dixisti: "Vanum est!". Vitam manus tuae invenisti, propterea non aegrotasti. ¹¹ Pro quo sollicita timuisti, quia mentita es et mei non es recordata neque cogitasti in corde tuo? Nonne, quia ego tacui et longo tempore, me non times? ¹² Ego annuntiabo iustitiam tuam et opera tua, quae non proderunt tibi.

¹³ Cum clamaveris, liberent te lucra tua; et omnia illa auferet ventus, tollet aura. Qui autem fiduciam habet in me, hereditabit terram et possidebit montem sanctum meum. ¹⁴ Et dicent: "Sternite, sternite, parate viam, auferte offendicula de via populi mei". ¹⁵ Quia haec dicit Excelsus et Sublimis, habitans aeternitatem, et sanctum nomen eius: "Excelsus et sanctus habito et cum contrito et humili spiritu, ut vivificem spiritum humilium et vivificem cor contritorum. ¹⁶ Non enim in sempiternum litigabo neque usque ad finem irascar, quia spiritus a facie mea deficeret, halitus, quem ego feci.

¹⁷ Propter iniquitatem avaritiae eius iratus sum et percussi eum, abscondi faciem meam et indignatus sum; et abiit vagus in via cordis sui. ¹⁸ Vias eius vidi et sanabo eum et reducam eum et reddam consolationes ipsi et lugentibus eius. ¹⁹ Creo fructum labiorum pacem; pacem ei, qui longe est et qui prope, dixit Dominus, et sanabo eum". ²⁰ Impii autem quasi mare fervens, quod quiescere non potest, et redundant fluctus eius in limum et lutum. ²¹ Non est pax impiis, dicit Deus meus.