Read the Bible

¹ Verti me ad alia et vidi calumnias, quae sub sole geruntur, et ecce lacrimae oppressorum, et nemo consolator; et ex parte opprimentium violentia, et nemo consolator. ² Et laudavi magis mortuos, qui iam defuncti sunt, quam viventes, qui adhuc vitam agunt, ³ et feliciorem utroque iudicavi, qui necdum natus est nec vidit opera mala, quae sub sole fiunt.

⁴ Rursum contemplatus sum omnes labores et omnem successum operis, et hoc esse zelum in proximum suum. Et in hoc ergo vanitas et afflictio spiritus. ⁵ Stultus complicat manus suas et comedit carnes suas. ⁶ Melior est pugillus cum requie quam plena utraque manus cum labore et afflictione spiritus.

⁷ Iterum repperi et aliam vanitatem sub sole: ⁸ unus est et secundum non habet, non filium, non fratrem, et tamen laborare non cessat, nec satiantur oculi eius divitiis, nec recogitat dicens: "Cui laboro et fraudo animam meam bonis?". In hoc quoque vanitas est et occupatio pessima. ⁹ Melius est duos esse simul quam unum: habent enim emolumentum in labore suo, ¹⁰ quia si unus ceciderit, ab altero fulcietur. Vae soli! Cum ceciderit, non habet sublevantem se. ¹¹ Insuper, si dormierint duo, fovebuntur mutuo; unus quomodo calefiet? ¹² Et, si quispiam praevaluerit contra unum, duo resistent ei. Et fu niculus triplex non cito rumpitur.

¹³ Melior est puer pauper et sapiens rege sene et stulto, qui iam nescit erudiri. ¹⁴ Ille enim de domo carceris exivit, ut regnaret, etiamsi in regno istius natus sit pauper. ¹⁵ Vidi cunctos viventes, qui ambulant sub sole, cum adulescente illo secundo, qui consurgebat pro eo. ¹⁶ Infinitus numerus erat populi, omnium, quos ipse praecedebat; sed qui postea futuri sunt, non laetabuntur in eo. Et hoc vanitas et afflictio spiritus.