Read the Bible

¹ Omnia tempus habent, et momentum suum cuique negotio sub caelo: ² tempus nascendi et tempus moriendi, tempus plantandi et tempus evellendi quod plantatum est, ³ tempus occidendi et tempus sanandi, tempus destruendi et tempus aedificandi, ⁴ tempus flendi et tempus ridendi, tempus plangendi et tempus saltandi, ⁵ tempus spargendi lapides et tempus eos colligendi, tempus amplexandi et tempus longe fieri ab amplexibus, ⁶ tempus quaerendi et tempus perdendi, tempus custodiendi et tempus abiciendi, ⁷ tempus scindendi et tempus consuendi, tempus tacendi et tempus loquendi, ⁸ tempus dilectionis et tempus odii, tempus belli et tempus pacis. ⁹ Quid lucri habet, qui operatur, de labore suo? ¹⁰ Vidi occupationem, quam dedit Deus filiis hominum, ut occuparentur in ea.

¹¹ Cuncta fecit bona in tempore suo; et mundum tradidit cordi eorum, et non inveniet homo opus, quod operatus est Deus ab initio usque ad finem. ¹² Cognovi quod nihil boni esset in eis nisi laetari et facere bene in vita sua. ¹³ Omnis enim homo, qui comedit et bibit et videt bonum de labore suo, hoc donum Dei est. ¹⁴ Didici quod omnia opera, quae fecit Deus, perseverent in perpetuum; non possumus eis quidquam addere nec auferre, quae fecit Deus, ut timeatur. ¹⁵ Quod iam fuit, ipsum est; et, quod futurum est, iam fuit; et Deus requirit, quod abiit.

¹⁶ Et adhuc vidi sub sole: in loco iudicii ibi impietas, et in loco iustitiae ibi iniquitas; ¹⁷ et dixi in corde meo: "Iustum et impium iudicabit Deus, quia tempus omni rei et omnibus occasio". ¹⁸ Dixi in corde meo de filiis hominum, ut probaret eos Deus et ostenderet eos in semetipsis similes esse bestiis. ¹⁹ Quoniam sors filiorum hominis et iumentorum una est atque eadem: sicut moritur homo, sic et illa moriuntur; et idem spiritus omnibus: nihil habet homo iumento amplius, quia omnia vanitas. ²⁰ Et omnia pergunt ad unum locum: de terra facta sunt omnia, et in terram omnia pariter revertuntur. ²¹ Quis novit, si spiritus filiorum hominis ascendat sursum, et si spiritus iumentorum descendat deorsum in terram? ²² Et deprehendi nihil esse melius quam laetari hominem in opere suo; nam haec est pars illius. Quis enim eum adducet, ut post se futura cognoscat?