Read the Bible

¹ In finem, ipsi Idithun. Canticum David.² [Dixi: Custodiam vias meas:
ut non delinquam in lingua mea.
Posui ori meo custodiam,
cum consisteret peccator adversum me.
³ Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis;
et dolor meus renovatus est.
⁴ Concaluit cor meum intra me;
et in meditatione mea exardescet ignis.
⁵ Locutus sum in lingua mea:
Notum fac mihi, Domine, finem meum,
et numerum dierum meorum quis est,
ut sciam quid desit mihi.
⁶ Ecce mensurabiles posuisti dies meos,
et substantia mea tamquam nihilum ante te.
Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.
⁷ Verumtamen in imagine pertransit homo;
sed et frustra conturbatur:
thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.
⁸ Et nunc quæ est exspectatio mea: nonne Dominus?
et substantia mea apud te est.
⁹ Ab omnibus iniquitatibus meis erue me:
opprobrium insipienti dedisti me.
¹⁰ Obmutui, et non aperui os meum,
quoniam tu fecisti;
¹¹ amove a me plagas tuas.

¹² A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus:
propter iniquitatem corripuisti hominem.
Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus:
verumtamen vane conturbatur omnis homo.
¹³ Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam;
auribus percipe lacrimas meas.
Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te,
et peregrinus sicut omnes patres mei.
¹⁴ Remitte mihi, ut refrigerer
priusquam abeam et amplius non ero.]span data-lang="lat" data-trans="jvl" data-ref="psa.38.1" class="versetxt">¹ In finem, ipsi Idithun. Canticum David.² [Dixi: Custodiam vias meas:
ut non delinquam in lingua mea.
Posui ori meo custodiam,
cum consisteret peccator adversum me.
³ Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis;
et dolor meus renovatus est.
⁴ Concaluit cor meum intra me;
et in meditatione mea exardescet ignis.
⁵ Locutus sum in lingua mea:
Notum fac mihi, Domine, finem meum,
et numerum dierum meorum quis est,
ut sciam quid desit mihi.
⁶ Ecce mensurabiles posuisti dies meos,
et substantia mea tamquam nihilum ante te.
Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.
⁷ Verumtamen in imagine pertransit homo;
sed et frustra conturbatur:
thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.
⁸ Et nunc quæ est exspectatio mea: nonne Dominus?
et substantia mea apud te est.
⁹ Ab omnibus iniquitatibus meis erue me:
opprobrium insipienti dedisti me.
¹⁰ Obmutui, et non aperui os meum,
quoniam tu fecisti;
¹¹ amove a me plagas tuas.

¹² A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus:
propter iniquitatem corripuisti hominem.
Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus:
verumtamen vane conturbatur omnis homo.
¹³ Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam;
auribus percipe lacrimas meas.
Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te,
et peregrinus sicut omnes patres mei.
¹⁴ Remitte mihi, ut refrigerer
priusquam abeam et amplius non ero.]span data-lang="lat" data-trans="jvl" data-ref="psa.38.1" class="versetxt">¹ In finem, ipsi Idithun. Canticum David.² [Dixi: Custodiam vias meas:
ut non delinquam in lingua mea.
Posui ori meo custodiam,
cum consisteret peccator adversum me.
³ Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis;
et dolor meus renovatus est.
⁴ Concaluit cor meum intra me;
et in meditatione mea exardescet ignis.
⁵ Locutus sum in lingua mea:
Notum fac mihi, Domine, finem meum,
et numerum dierum meorum quis est,
ut sciam quid desit mihi.
⁶ Ecce mensurabiles posuisti dies meos,
et substantia mea tamquam nihilum ante te.
Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.
⁷ Verumtamen in imagine pertransit homo;
sed et frustra conturbatur:
thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.
⁸ Et nunc quæ est exspectatio mea: nonne Dominus?
et substantia mea apud te est.
⁹ Ab omnibus iniquitatibus meis erue me:
opprobrium insipienti dedisti me.
¹⁰ Obmutui, et non aperui os meum,
quoniam tu fecisti;
¹¹ amove a me plagas tuas.

¹² A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus:
propter iniquitatem corripuisti hominem.
Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus:
verumtamen vane conturbatur omnis homo.
¹³ Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam;
auribus percipe lacrimas meas.
Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te,
et peregrinus sicut omnes patres mei.
¹⁴ Remitte mihi, ut refrigerer
priusquam abeam et amplius non ero.]span data-lang="lat" data-trans="jvl" data-ref="psa.38.1" class="versetxt">¹ In finem, ipsi Idithun. Canticum David.² [Dixi: Custodiam vias meas:
ut non delinquam in lingua mea.
Posui ori meo custodiam,
cum consisteret peccator adversum me.
³ Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis;
et dolor meus renovatus est.
⁴ Concaluit cor meum intra me;
et in meditatione mea exardescet ignis.
⁵ Locutus sum in lingua mea:
Notum fac mihi, Domine, finem meum,
et numerum dierum meorum quis est,
ut sciam quid desit mihi.
⁶ Ecce mensurabiles posuisti dies meos,
et substantia mea tamquam nihilum ante te.
Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.
⁷ Verumtamen in imagine pertransit homo;
sed et frustra conturbatur:
thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.
⁸ Et nunc quæ est exspectatio mea: nonne Dominus?
et substantia mea apud te est.
⁹ Ab omnibus iniquitatibus meis erue me:
opprobrium insipienti dedisti me.
¹⁰ Obmutui, et non aperui os meum,
quoniam tu fecisti;
¹¹ amove a me plagas tuas.

¹² A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus:
propter iniquitatem corripuisti hominem.
Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus:
verumtamen vane conturbatur omnis homo.
¹³ Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam;
auribus percipe lacrimas meas.
Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te,
et peregrinus sicut omnes patres mei.
¹⁴ Remitte mihi, ut refrigerer
priusquam abeam et amplius non ero.]span data-lang="lat" data-trans="jvl" data-ref="psa.38.1" class="versetxt">¹ In finem, ipsi Idithun. Canticum David.² [Dixi: Custodiam vias meas:
ut non delinquam in lingua mea.
Posui ori meo custodiam,
cum consisteret peccator adversum me.
³ Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis;
et dolor meus renovatus est.
⁴ Concaluit cor meum intra me;
et in meditatione mea exardescet ignis.
⁵ Locutus sum in lingua mea:
Notum fac mihi, Domine, finem meum,
et numerum dierum meorum quis est,
ut sciam quid desit mihi.
⁶ Ecce mensurabiles posuisti dies meos,
et substantia mea tamquam nihilum ante te.
Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.
⁷ Verumtamen in imagine pertransit homo;
sed et frustra conturbatur:
thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.
⁸ Et nunc quæ est exspectatio mea: nonne Dominus?
et substantia mea apud te est.
⁹ Ab omnibus iniquitatibus meis erue me:
opprobrium insipienti dedisti me.
¹⁰ Obmutui, et non aperui os meum,
quoniam tu fecisti;
¹¹ amove a me plagas tuas.

¹² A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus:
propter iniquitatem corripuisti hominem.
Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus:
verumtamen vane conturbatur omnis homo.
¹³ Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam;
auribus percipe lacrimas meas.
Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te,
et peregrinus sicut omnes patres mei.
¹⁴ Remitte mihi, ut refrigerer
priusquam abeam et amplius non ero.]span data-lang="lat" data-trans="jvl" data-ref="psa.38.1" class="versetxt">¹ In finem, ipsi Idithun. Canticum David.² [Dixi: Custodiam vias meas:
ut non delinquam in lingua mea.
Posui ori meo custodiam,
cum consisteret peccator adversum me.
³ Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis;
et dolor meus renovatus est.
⁴ Concaluit cor meum intra me;
et in meditatione mea exardescet ignis.
⁵ Locutus sum in lingua mea:
Notum fac mihi, Domine, finem meum,
et numerum dierum meorum quis est,
ut sciam quid desit mihi.
⁶ Ecce mensurabiles posuisti dies meos,
et substantia mea tamquam nihilum ante te.
Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.
⁷ Verumtamen in imagine pertransit homo;
sed et frustra conturbatur:
thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.
⁸ Et nunc quæ est exspectatio mea: nonne Dominus?
et substantia mea apud te est.
⁹ Ab omnibus iniquitatibus meis erue me:
opprobrium insipienti dedisti me.
¹⁰ Obmutui, et non aperui os meum,
quoniam tu fecisti;
¹¹ amove a me plagas tuas.

¹² A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus:
propter iniquitatem corripuisti hominem.
Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus:
verumtamen vane conturbatur omnis homo.
¹³ Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam;
auribus percipe lacrimas meas.
Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te,
et peregrinus sicut omnes patres mei.
¹⁴ Remitte mihi, ut refrigerer
priusquam abeam et amplius non ero.]span data-lang="lat" data-trans="jvl" data-ref="psa.38.1" class="versetxt">¹ In finem, ipsi Idithun. Canticum David.² [Dixi: Custodiam vias meas:
ut non delinquam in lingua mea.
Posui ori meo custodiam,
cum consisteret peccator adversum me.
³ Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis;
et dolor meus renovatus est.
⁴ Concaluit cor meum intra me;
et in meditatione mea exardescet ignis.
⁵ Locutus sum in lingua mea:
Notum fac mihi, Domine, finem meum,
et numerum dierum meorum quis est,
ut sciam quid desit mihi.
⁶ Ecce mensurabiles posuisti dies meos,
et substantia mea tamquam nihilum ante te.
Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.
⁷ Verumtamen in imagine pertransit homo;
sed et frustra conturbatur:
thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.
⁸ Et nunc quæ est exspectatio mea: nonne Dominus?
et substantia mea apud te est.
⁹ Ab omnibus iniquitatibus meis erue me:
opprobrium insipienti dedisti me.
¹⁰ Obmutui, et non aperui os meum,
quoniam tu fecisti;
¹¹ amove a me plagas tuas.

¹² A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus:
propter iniquitatem corripuisti hominem.
Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus:
verumtamen vane conturbatur omnis homo.
¹³ Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam;
auribus percipe lacrimas meas.
Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te,
et peregrinus sicut omnes patres mei.
¹⁴ Remitte mihi, ut refrigerer
priusquam abeam et amplius non ero.]span data-lang="lat" data-trans="jvl" data-ref="psa.38.1" class="versetxt">¹ In finem, ipsi Idithun. Canticum David.² [Dixi: Custodiam vias meas:
ut non delinquam in lingua mea.
Posui ori meo custodiam,
cum consisteret peccator adversum me.
³ Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis;
et dolor meus renovatus est.
⁴ Concaluit cor meum intra me;
et in meditatione mea exardescet ignis.
⁵ Locutus sum in lingua mea:
Notum fac mihi, Domine, finem meum,
et numerum dierum meorum quis est,
ut sciam quid desit mihi.
⁶ Ecce mensurabiles posuisti dies meos,
et substantia mea tamquam nihilum ante te.
Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.
⁷ Verumtamen in imagine pertransit homo;
sed et frustra conturbatur:
thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.
⁸ Et nunc quæ est exspectatio mea: nonne Dominus?
et substantia mea apud te est.
⁹ Ab omnibus iniquitatibus meis erue me:
opprobrium insipienti dedisti me.
¹⁰ Obmutui, et non aperui os meum,
quoniam tu fecisti;
¹¹ amove a me plagas tuas.

¹² A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus:
propter iniquitatem corripuisti hominem.
Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus:
verumtamen vane conturbatur omnis homo.
¹³ Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam;
auribus percipe lacrimas meas.
Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te,
et peregrinus sicut omnes patres mei.
¹⁴ Remitte mihi, ut refrigerer
priusquam abeam et amplius non ero.]span data-lang="lat" data-trans="jvl" data-ref="psa.38.1" class="versetxt">¹ In finem, ipsi Idithun. Canticum David.² [Dixi: Custodiam vias meas:
ut non delinquam in lingua mea.
Posui ori meo custodiam,
cum consisteret peccator adversum me.
³ Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis;
et dolor meus renovatus est.
⁴ Concaluit cor meum intra me;
et in meditatione mea exardescet ignis.
⁵ Locutus sum in lingua mea:
Notum fac mihi, Domine, finem meum,
et numerum dierum meorum quis est,
ut sciam quid desit mihi.
⁶ Ecce mensurabiles posuisti dies meos,
et substantia mea tamquam nihilum ante te.
Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.
⁷ Verumtamen in imagine pertransit homo;
sed et frustra conturbatur:
thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.
⁸ Et nunc quæ est exspectatio mea: nonne Dominus?
et substantia mea apud te est.
⁹ Ab omnibus iniquitatibus meis erue me:
opprobrium insipienti dedisti me.
¹⁰ Obmutui, et non aperui os meum,
quoniam tu fecisti;
¹¹ amove a me plagas tuas.

¹² A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus:
propter iniquitatem corripuisti hominem.
Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus:
verumtamen vane conturbatur omnis homo.
¹³ Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam;
auribus percipe lacrimas meas.
Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te,
et peregrinus sicut omnes patres mei.
¹⁴ Remitte mihi, ut refrigerer
priusquam abeam et amplius non ero.]