Read the Bible

¹ In diebus illis iterum cum turba multa esset, nec haberent quod manducarent, convocatis discipulis, ait illis:² Misereor super turbam: quia ecce jam triduo sustinent me, nec habent quod manducent:³ et si dimisero eos jejunos in domum suam, deficient in via: quidam enim ex eis de longe venerunt.⁴ Et responderunt ei discipuli sui: Unde illos quis poterit saturare panibus in solitudine?⁵ Et interrogavit eos: Quot panes habetis? Qui dixerunt: Septem.⁶ Et præcepit turbæ discumbere super terram. Et accipiens septem panes, gratias agens fregit, et dabat discipulis suis ut apponerent, et apposuerunt turbæ.⁷ Et habebant pisciculos paucos: et ipsos benedixit, et jussit apponi.⁸ Et manducaverunt, et saturati sunt, et sustulerunt quod superaverat de fragmentis, septem sportas.⁹ Erant autem qui manducaverunt, quasi quatuor millia: et dimisit eos.

¹⁰ Et statim ascendens navim cum discipulis suis, venit in partes Dalmanutha.¹¹ Et exierunt pharisæi, et cœperunt conquirere cum eo, quærentes ab illo signum de cælo, tentantes eum.¹² Et ingemiscens spiritu, ait: Quid generatio ista signum quærit? Amen dico vobis, si dabitur generationi isti signum.¹³ Et dimittens eos, ascendit iterum navim et abiit trans fretum.
¹⁴ Et obliti sunt panes sumere: et nisi unum panem non habebant secum in navi.¹⁵ Et præcipiebat eis, dicens: Videte, et cavete a fermento pharisæorum, et fermento Herodis.¹⁶ Et cogitabant ad alterutrum, dicentes: quia panes non habemus.¹⁷ Quo cognito, ait illis Jesus: Quid cogitatis, quia panes non habetis? nondum cognoscetis nec intelligitis? adhuc cæcatum habetis cor vestrum?¹⁸ oculos habentes non videtis? et aures habentes non auditis? nec recordamini,¹⁹ quando quinque panes fregi in quinque millia: quot cophinos fragmentorum plenos sustulistis? Dicunt ei: Duodecim.²⁰ Quando et septem panes in quatuor millia: quot sportas fragmentorum tulistis? Et dicunt ei: Septem.²¹ Et dicebat eis: Quomodo nondum intelligitis?

²² Et veniunt Bethsaidam, et adducunt ei cæcum, et rogabant eum ut illum tangeret.²³ Et apprehensa manu cæci, eduxit eum extra vicum: et exspuens in oculos ejus impositis manibus suis, interrogavit eum si quid videret.²⁴ Et aspiciens, ait: Video homines velut arbores ambulantes.²⁵ Deinde iterum imposuit manus super oculos ejus: et cœpit videre: et restitutus est ita ut clare videret omnia.²⁶ Et misit illum in domum suam, dicens: Vade in domum tuam: et si in vicum introieris, nemini dixeris.

²⁷ Et egressus est Jesus, et discipuli ejus in castella Cæsareæ Philippi: et in via interrogabat discipulos suos, dicens eis: Quem me dicunt esse homines?²⁸ Qui responderunt illi, dicentes: Joannem Baptistam, alii Eliam, alii vero quasi unum de prophetis.²⁹ Tunc dicit illis: Vos vero quem me esse dicitis? Respondens Petrus, ait ei: Tu es Christus.³⁰ Et comminatus est eis, ne cui dicerent de illo.
³¹ Et cœpit docere eos quoniam oportet Filium hominis pati multa, et reprobari a senioribus, et a summis sacerdotibus et scribis, et occidi: et post tres dies resurgere.³² Et palam verbum loquebatur. Et apprehendens eum Petrus, cœpit increpare eum.³³ Qui conversus, et videns discipulos suos, comminatus est Petro, dicens: Vade retro me Satana, quoniam non sapis quæ Dei sunt, sed quæ sunt hominum.
³⁴ Et convocata turba cum discipulis suis, dixit eis: Si quis vult me sequi, deneget semetipsum: et tollat crucem suam, et sequatur me.³⁵ Qui enim voluerit animam suam salvam facere, perdet eam: qui autem perdiderit animam suam propter me, et Evangelium, salvam faciet eam.³⁶ Quid enim proderit homini, si lucretur mundum totum et detrimentum animæ suæ faciat?³⁷ Aut quid dabit homo commutationis pro anima sua?³⁸ Qui enim me confusus fuerit, et verba mea in generatione ista adultera et peccatrice, et Filius hominis confundetur eum, cum venerit in gloria Patris sui cum angelis sanctis.

³⁹ Et dicebat illis: Amen dico vobis, quia sunt quidam de hic stantibus, qui non gustabunt mortem donec videant regnum Dei veniens in virtute.