Read the Bible

¹ Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:² [Numquid qui multa loquitur, non et audiet?
aut vir verbosus justificabitur?
³ Tibi soli tacebunt homines?
et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
⁴ Dixisti enim: Purus est sermo meus,
et mundus sum in conspectu tuo.
⁵ Atque utinam Deus loqueretur tecum,
et aperiret labia sua tibi,
⁶ ut ostenderet tibi secreta sapientiæ,
et quod multiplex esset lex ejus:
et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo
quam meretur iniquitas tua!

⁷ Forsitan vestigia Dei comprehendes,
et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
⁸ Excelsior cælo est, et quid facies?
profundior inferno, et unde cognosces?
⁹ Longior terra mensura ejus,
et latior mari.
¹⁰ Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit,
quis contradicet ei?
¹¹ Ipse enim novit hominum vanitatem;
et videns iniquitatem, nonne considerat?
¹² Vir vanus in superbiam erigitur,
et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.

¹³ Tu autem firmasti cor tuum,
et expandisti ad eum manus tuas.
¹⁴ Si iniquitatem quæ est in manu tua abstuleris a te,
et non manserit in tabernaculo tuo injustitia,
¹⁵ tunc levare poteris faciem tuam absque macula;
et eris stabilis, et non timebis.
¹⁶ Miseriæ quoque oblivisceris,
et quasi aquarum quæ præterierunt recordaberis.
¹⁷ Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam;
et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
¹⁸ Et habebis fiduciam, proposita tibi spe:
et defossus securus dormies.
¹⁹ Requiesces, et non erit qui te exterreat;
et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
²⁰ Oculi autem impiorum deficient,
et effugium peribit ab eis:
et spes illorum abominatio animæ.]