Read the Bible

¹ [Audite verbum quod locutus est Dominus super vos, domus Israël.
² Hæc dicit Dominus:
Juxta vias gentium nolite discere,
et a signis cæli nolite metuere, quæ timent gentes,
³ quia leges populorum vanæ sunt.
Quia lignum de saltu præcidit opus manus artificis in ascia:
⁴ argento et auro decoravit illud:
clavis et malleis compegit, ut non dissolvatur:
⁵ in similitudinem palmæ fabricata sunt,
et non loquentur:
portata tollentur,
quia incedere non valent.
Nolite ergo timere ea,
quia nec male possunt facere, nec bene.
⁶ Non est similis tui, Domine:
magnus es tu,
et magnum nomen tuum in fortitudine.
⁷ Quis non timebit te, o Rex gentium?
tuum est enim decus:
inter cunctos sapientes gentium,
et in universis regnis eorum,
nullus est similis tui.
⁸ Pariter insipientes et fatui probabuntur:
doctrina vanitatis eorum lignum est.
⁹ Argentum involutum de Tharsis affertur,
et aurum de Ophaz:
opus artificis et manus ærarii.
Hyacinthus et purpura indumentum eorum:
opus artificum universa hæc.
¹⁰ Dominus autem Deus verus est,
ipse Deus vivens,
et rex sempiternus.
Ab indignatione ejus commovebitur terra,
et non sustinebunt gentes comminationem ejus.
¹¹ Sic ergo dicetis eis:
Dii qui cælos et terram non fecerunt,
pereant de terra et de his quæ sub cælo sunt!
¹² Qui facit terram in fortitudine sua,
præparat orbem in sapientia sua,
et prudentia sua extendit cælos:
¹³ ad vocem suam dat multitudinem aquarum in cælo,
et elevat nebulas ab extremitatibus terræ:
fulgura in pluviam facit,
et educit ventum de thesauris suis.
¹⁴ Stultus factus est omnis homo a scientia:
confusus est artifex omnis in sculptili,
quoniam falsum est quod conflavit,
et non est spiritus in eis.
¹⁵ Vana sunt, et opus risu dignum:
in tempore visitationis suæ peribunt.
¹⁶ Non est his similis pars Jacob:
qui enim formavit omnia, ipse est,
et Israël virga hæreditatis ejus:
Dominus exercituum nomen illi.

¹⁷ Congrega de terra confusionem tuam,
quæ habitas in obsidione:
¹⁸ quia hæc dicit Dominus:
Ecce ego longe projiciam habitatores terræ in hac vice,
et tribulabo eos ita ut inveniantur.
¹⁹ Væ mihi super contritione mea:
pessima plaga mea.
Ego autem dixi:
Plane hæc infirmitas mea est, et portabo illam.
²⁰ Tabernaculum meum vastatum est;
omnes funiculi mei dirupti sunt:
filii mei exierunt a me, et non subsistunt.
Non est qui extendat ultra tentorium meum,
et erigat pelles meas.
²¹ Quia stulte egerunt pastores,
et Dominum non quæsierunt:
propterea non intellexerunt,
et omnis grex eorum dispersus est.
²² Vox auditionis ecce venit,
et commotio magna de terra aquilonis:
ut ponat civitates Juda solitudinem,
et habitaculum draconum.
²³ Scio, Domine,
quia non est hominis via ejus,
nec viri est ut ambulet,
et dirigat gressus suos.
²⁴ Corripe me, Domine, verumtamen in judicio,
et non in furore tuo, ne forte ad nihilum redigas me.
²⁵ Effunde indignationem tuam super gentes quæ non cognoverunt te,
et super provincias quæ nomen tuum non invocaverunt:
quia comederunt Jacob, et devoraverunt eum,
et consumpserunt illum, et decus ejus dissipaverunt.]