Read the Bible

¹ [Omnia hæc tractavi in corde meo,
ut curiose intelligerem.
Sunt justi atque sapientes,
et opera eorum in manu Dei;
et tamen nescit homo utrum amore an odio dignus sit.
² Sed omnia in futurum servantur incerta,
eo quod universa æque eveniant justo et impio,
bono et malo, mundo et immundo,
immolanti victimas et sacrificia contemnenti.
Sicut bonus, sic et peccator;
ut perjurus, ita et ille qui verum dejerat.]
³ [Hoc est pessimum inter omnia quæ sub sole fiunt:
quia eadem cunctis eveniunt.
Unde et corda filiorum hominum implentur malitia
et contemptu in vita sua,
et post hæc ad inferos deducentur.

⁴ Nemo est qui semper vivat, et qui hujus rei habeat fiduciam;
melior est canis vivus leone mortuo.
⁵ Viventes enim sciunt se esse morituros;
mortui vero nihil noverunt amplius,
nec habent ultra mercedem,
quia oblivioni tradita est memoria eorum.
⁶ Amor quoque, et odium, et invidiæ simul perierunt;
nec habent partem in hoc sæculo,
et in opere quod sub sole geritur.
⁷ Vade ergo, et comede in lætitia panem tuum,
et bibe cum gaudio vinum tuum,
quia Deo placent opera tua.
⁸ Omni tempore sint vestimenta tua candida,
et oleum de capite tuo non deficiat.
⁹ Perfruere vinum cum uxore quam diligis,
cunctis diebus vitæ instabilitatis tuæ,
qui dati sunt tibi sub sole omni tempore vanitatis tuæ:
hæc est enim pars in vita
et in labore tuo quo laboras sub sole.
¹⁰ Quodcumque facere potest manus tua,
instanter operare,
quia nec opus, nec ratio, nec sapientia, nec scientia
erunt apud inferos, quo tu properas.]

¹¹ [Verti me ad aliud, et vidi sub sole
nec velocium esse cursum,
nec fortium bellum,
nec sapientium panem,
nec doctorum divitias,
nec artificum gratiam;
sed tempus casumque in omnibus.
¹² Nescit homo finem suum;
sed sicut pisces capiuntur hamo,
et sicut aves laqueo comprehenduntur,
sic capiuntur homines in tempore malo,
cum eis extemplo supervenerit.

¹³ Hanc quoque sub sole vidi sapientiam,
et probavi maximam:
¹⁴ civitas parva, et pauci in ea viri;
venit contra eam rex magnus, et vallavit eam,
exstruxitque munitiones per gyrum, et perfecta est obsidio.
¹⁵ Inventusque est in ea vir pauper et sapiens,
et liberavit urbem per sapientiam suam;
et nullus deinceps recordatus est hominis illius pauperis.
¹⁶ Et dicebam ego meliorem esse sapientiam fortitudine.
Quomodo ergo sapientia pauperis contempta est,
et verba ejus non sunt audita?
¹⁷ Verba sapientium audiuntur in silentio,
plus quam clamor principis inter stultos.
¹⁸ Melior est sapientia quam arma bellica;
et qui in uno peccaverit, multa bona perdet.]