Read the Bible

¹ [Muscæ morientes perdunt suavitatem unguenti.
Pretiosior est sapientia et gloria,
parva et ad tempus stultitia.
² Cor sapientis in dextera ejus,
et cor stulti in sinistra illius.
³ Sed et in via stultus ambulans,
cum ipse insipiens sit,
omnes stultos æstimat.

⁴ Si spiritus potestatem habentis ascenderit super te,
locum tuum ne demiseris,
quia curatio faciet cessare peccata maxima.]
⁵ [Est malum quod vidi sub sole,
quasi per errorem egrediens a facie principis:
⁶ positum stultum in dignitate sublimi,
et divites sedere deorsum.
⁷ Vidi servos in equis,
et principes ambulantes super terram quasi servos.
⁸ Qui fodit foveam incidet in eam,
et qui dissipat sepem mordebit eum coluber.
⁹ Qui transfert lapides affligetur in eis,
et qui scindit ligna vulnerabitur ab eis.
¹⁰ Si retusum fuerit ferrum,
et hoc non ut prius, sed hebetatum fuerit,
multo labore exacuetur,
et post industriam sequetur sapientia.
¹¹ Si mordeat serpens in silentio,
nihil eo minus habet qui occulte detrahit.

¹² Verba oris sapientis gratia,
et labia insipientis præcipitabunt eum;
¹³ initium verborum ejus stultitia,
et novissimum oris illius error pessimus.
¹⁴ Stultus verba multiplicat.
Ignorat homo quid ante se fuerit;
et quid post se futurum sit, quis ei poterit indicare?
¹⁵ Labor stultorum affliget eos,
qui nesciunt in urbem pergere.]

¹⁶ [Væ tibi, terra, cujus rex puer est,
et cujus principes mane comedunt.
¹⁷ Beata terra cujus rex nobilis est,
et cujus principes vescuntur in tempore suo,
ad reficiendum, et non ad luxuriam.
¹⁸ In pigritiis humiliabitur contignatio,
et in infirmitate manuum perstillabit domus.
¹⁹ In risum faciunt panem et vinum
ut epulentur viventes;
et pecuniæ obediunt omnia.
²⁰ In cogitatione tua regi ne detrahas,
et in secreto cubiculi tui ne maledixeris diviti:
quia et aves cæli portabunt vocem tuam,
et qui habet pennas annuntiabit sententiam.]