Read the Bible

¹ Verba Ecclesiastæ, filii David, regis Jerusalem.² [Vanitas vanitatum, dixit Ecclesiastes;
vanitas vanitatum, et omnia vanitas.
³ Quid habet amplius homo
de universo labore suo quo laborat sub sole?]

⁴ [Generatio præterit, et generatio advenit;
terra autem in æternum stat.
⁵ Oritur sol et occidit,
et ad locum suum revertitur;
ibique renascens,⁶ gyrat per meridiem, et flectitur ad aquilonem.
Lustrans universa in circuitu pergit spiritus,
et in circulos suos revertitur.
⁷ Omnia flumina intrant in mare,
et mare non redundat;
ad locum unde exeunt flumina
revertuntur ut iterum fluant.
⁸ Cunctæ res difficiles;
non potest eas homo explicare sermone.
Non saturatur oculus visu,
nec auris auditu impletur.

⁹ Quid est quod fuit? Ipsum quod futurum est.
Quid est quod factum est? Ipsum quod faciendum est.
¹⁰ Nihil sub sole novum,
nec valet quisquam dicere: Ecce hoc recens est:
jam enim præcessit in sæculis quæ fuerunt ante nos.
¹¹ Non est priorum memoria;
sed nec eorum quidem quæ postea futura sunt
erit recordatio apud eos qui futuri sunt in novissimo.]

¹² [Ego Ecclesiastes fui rex Israël in Jerusalem;
¹³ et proposui in animo meo quærere et investigare sapienter
de omnibus quæ fiunt sub sole.
Hanc occupationem pessimam
dedit Deus filiis hominum, ut occuparentur in ea.
¹⁴ Vidi cuncta quæ fiunt sub sole,
et ecce universa vanitas et afflictio spiritus.
¹⁵ Perversi difficile corriguntur,
et stultorum infinitus est numerus.
¹⁶ Locutus sum in corde meo, dicens:
Ecce magnus effectus sum, et præcessi omnes sapientia
qui fuerunt ante me in Jerusalem;
et mens mea contemplata est multa sapienter, et didici.
¹⁷ Dedique cor meum ut scirem prudentiam atque doctrinam,
erroresque et stultitiam;
et agnovi quod in his quoque esset labor et afflictio spiritus:
¹⁸ eo quod in multa sapientia multa sit indignatio;
et qui addit scientiam, addit et laborem.]