Read the Bible

¹ [Audite, cæli, quæ loquor:
audiat terra verba oris mei.
² Concrescat ut pluvia doctrina mea,
fluat ut ros eloquium meum,
quasi imber super herbam,
et quasi stillæ super gramina.
³ Quia nomen Domini invocabo:
date magnificentiam Deo nostro.]
⁴ [Dei perfecta sunt opera,
et omnes viæ ejus judicia:
Deus fidelis, et absque ulla iniquitate,
justus et rectus.
⁵ Peccaverunt ei, et non filii ejus in sordibus:
generatio prava atque perversa.
⁶ Hæccine reddis Domino,
popule stulte et insipiens?
numquid non ipse est pater tuus,
qui possedit te, et fecit, et creavit te?

⁷ Memento dierum antiquorum, cogita generationes singulas:
interroga patrem tuum,
et annuntiabit tibi:
majores tuos, et dicent tibi.
⁸ Quando dividebat Altissimus gentes,
quando separabat filios Adam,
constituit terminos populorum
juxta numerum filiorum Israël.
⁹ Pars autem Domini, populus ejus:
Jacob funiculus hæreditatis ejus.
¹⁰ Invenit eum in terra deserta,
in loco horroris, et vastæ solitudinis:
circumduxit eum, et docuit:
et custodivit quasi pupillam oculi sui.
¹¹ Sicut aquila provocans ad volandum pullos suos,
et super eos volitans,
expandit alas suas, et assumpsit eum,
atque portavit in humeris suis.
¹² Dominus solus dux ejus fuit,
et non erat cum eo deus alienus:
¹³ constituit eum super excelsam terram,
ut comederet fructus agrorum:
ut sugeret mel de petra,
oleumque de saxo durissimo;
¹⁴ butyrum de armento, et lac de ovibus
cum adipe agnorum,
et arietum filiorum Basan: et hircos
cum medulla tritici,
et sanguinem uvæ biberet meracissimum.]

¹⁵ [Incrassatus est dilectus, et recalcitravit:
incrassatus, impinguatus, dilatatus,
dereliquit Deum factorem suum,
et recessit a Deo salutari suo.
¹⁶ Provocaverunt eum in diis alienis,
et in abominationibus ad iracundiam concitaverunt.
¹⁷ Immolaverunt dæmoniis et non Deo,
diis quos ignorabant:
novi recentesque venerunt,
quos non coluerunt patres eorum:
¹⁸ Deum qui te genuit dereliquisti,
et oblitus es Domini creatoris tui.]

¹⁹ [Vidit Dominus, et ad iracundiam concitatus est:
quia provocaverunt eum filii sui et filiæ.
²⁰ Et ait: Abscondam faciem meam ab eis,
et considerabo novissima eorum:
generatio enim perversa est,
et infideles filii.
²¹ Ipsi me provocaverunt in eo qui non erat Deus,
et irritaverunt in vanitatibus suis:
et ego provocabo eos in eo qui non est populus,
et in gente stulta irritabo illos.
²² Ignis succensus est in furore meo,
et ardebit usque ad inferni novissima:
devorabitque terram cum germine suo,
et montium fundamenta comburet.
²³ Congregabo super eos mala,
et sagittas meas complebo in eis.
²⁴ Consumentur fame,
et devorabunt eos aves morsu amarissimo:
dentes bestiarum immittam in eos,
cum furore trahentium super terram, atque serpentium.
²⁵ Foris vastabit eos gladius,
et intus pavor,
juvenem simul ac virginem,
lactentem cum homine sene.]

²⁶ [Dixi: Ubinam sunt?
cessare faciam ex hominibus memoriam eorum.
²⁷ Sed propter iram inimicorum distuli:
ne forte superbirent hostes eorum,
et dicerent: Manus nostra excelsa,
et non Dominus, fecit hæc omnia.
²⁸ Gens absque consilio est,
et sine prudentia.
²⁹ Utinam saperent, et intelligerent,
ac novissima providerent.
³⁰ Quomodo persequatur unus mille,
et duo fugent decem millia?
nonne ideo, quia Deus suus vendidit eos,
et Dominus conclusit illos?
³¹ Non enim est Deus noster ut dii eorum:
et inimici nostri sunt judices.
³² De vinea Sodomorum, vinea eorum,
et de suburbanis Gomorrhæ:
uva eorum, uva fellis,
et botri amarissimi.
³³ Fel draconum vinum eorum,
et venenum aspidum insanabile.
³⁴ Nonne hæc condita sunt apud me,
et signata in thesauris meis?
³⁵ Mea est ultio, et ego retribuam in tempore,
ut labatur pes eorum:
juxta est dies perditionis,
et adesse festinant tempora.
³⁶ Judicabit Dominus populum suum,
et in servis suis miserebitur:
videbit quod infirmata sit manus,
et clausi quoque defecerunt,
residuique consumpti sunt.]
³⁷ [Et dicet: Ubi sunt dii eorum,
in quibus habebant fiduciam?
³⁸ de quorum victimis comedebant adipes,
et bibebant vinum libaminum:
surgant, et opitulentur vobis,
et in necessitate vos protegant.

³⁹ Videte quod ego sim solus,
et non sit alius deus præter me:
ego occidam, et ego vivere faciam:
percutiam, et ego sanabo,
et non est qui de manu mea possit eruere.
⁴⁰ Levabo ad cælum manum meam,
et dicam: Vivo ego in æternum.
⁴¹ Si acuero ut fulgur gladium meum,
et arripuerit judicium manus mea:
reddam ultionem hostibus meis,
et his qui oderunt me retribuam.
⁴² Inebriabo sagittas meas sanguine,
et gladius meus devorabit carnes;
de cruore occisorum, de captivitate,
nudati inimicorum capitis.
⁴³ Laudate, gentes, populum ejus,
quia sanguinem servorum suorum ulciscetur:
et vindictam retribuet in hostes eorum,
et propitius erit terræ populi sui.]

⁴⁴ Venit ergo Moyses, et locutus est omnia verba cantici hujus in auribus populi, ipse et Josue filius Nun.⁴⁵ Complevitque omnes sermones istos, loquens ad universum Israël,⁴⁶ et dixit ad eos: Ponite corda vestra in omnia verba, quæ ego testificor vobis hodie: ut mandetis ea filiis vestris custodire et facere, et implere universa quæ scripta sunt legis hujus:⁴⁷ quia non incassum præcepta sunt vobis, sed ut singuli in eis viverent: quæ facientes longo perseveretis tempore in terra, ad quam, Jordane transmisso, ingredimini possidendam.⁴⁸ Locutusque est Dominus ad Moysen in eadem die, dicens:⁴⁹ Ascende in montem istum Abarim, id est, transitum, in montem Nebo, qui est in terra Moab contra Jericho: et vide terram Chanaan, quam ego tradam filiis Israël obtinendam, et morere in monte.⁵⁰ Quem conscendens jungeris populis tuis, sicut mortuus est Aaron frater tuus in monte Hor, et appositus populis suis:⁵¹ quia prævaricati estis contra me in medio filiorum Israël ad aquas contradictionis in Cades deserti Sin: et non sanctificastis me inter filios Israël.⁵² E contra videbis terram, et non ingredieris in eam, quam ego dabo filiis Israël.