Read the Bible

¹ Dicebat autem et ad discipulos suos : Homo quidam erat dives, qui habebat villicum : et hic diffamatus est apud illum quasi dissipasset bona ipsius.² Et vocavit illum, et ait illi : Quid hoc audio de te ? redde rationem villicationis tuæ : jam enim non poteris villicare.³ Ait autem villicus intra se : Quid faciam ? quia dominus meus aufert a me villicationem. Fodere non valeo, mendicare erubesco.⁴ Scio quid faciam, ut, cum amotus fuero a villicatione, recipiant me in domos suas.⁵ Convocatis itaque singulis debitoribus domini sui, dicebat primo : Quantum debes domino meo ?⁶ At ille dixit : Centum cados olei. Dixitque illi : Accipe cautionem tuam : et sede cito, scribe quinquaginta.

⁷ Deinde alii dixit : Tu vero quantum debes ? Qui ait : Centum coros tritici. Ait illi : Accipe litteras tuas, et scribe octoginta.⁸ Et laudavit dominus villicum iniquitatis, quia prudenter fecisset : quia filii hujus sæculi prudentiores filiis lucis in generatione sua sunt.⁹ Et ego vobis dico : facite vobis amicos de mammona iniquitatis : ut, cum defeceritis, recipiant vos in æterna tabernacula.¹⁰ Qui fidelis est in minimo, et in majori fidelis est : et qui in modico iniquus est, et in majori iniquus est.¹¹ Si ergo in iniquo mammona fideles non fuistis quod verum est, quis credet vobis ?¹² Et si in alieno fideles non fuistis, quod vestrum est, quis dabit vobis ?¹³ Nemo servus potest duobus dominis servire : aut enim unum odiet, et alterum diliget : aut uni adhærebit, et alterum contemnet. Non potestis Deo servire et mammonæ.¹⁴ Audiebant autem omnia hæc pharisæi, qui erant avari : et deridebant illum.¹⁵ Et ait illis : Vos estis qui justificatis vos coram hominibus : Deus autem novit corda vestra : quia quod hominibus altum est, abominatio est ante Deum.

¹⁶ Lex et prophetæ usque ad Joannem : ex eo regnum Dei evangelizatur, et omnis in illud vim facit.¹⁷ Facilius est autem cælum et terram præterire, quam de lege unum apicem cadere.¹⁸ Omnis qui dimittit uxorem suam et alteram ducit, mÅ“chatur : et qui dimissam a viro ducit, mÅ“chatur.¹⁹ Homo quidam erat dives, qui induebatur purpura et bysso, et epulabatur quotidie splendide.²⁰ Et erat quidam mendicus, nomine Lazarus, qui jacebat ad januam ejus, ulceribus plenus,²¹ cupiens saturari de micis quæ cadebant de mensa divitis, et nemo illi dabat : sed et canes veniebant, et lingebant ulcera ejus.²² Factum est autem ut moreretur mendicus, et portaretur ab angelis in sinum Abrahæ. Mortuus est autem et dives, et sepultus est in inferno.

²³ Elevans autem oculos suos, cum esset in tormentis, vidit Abraham a longe, et Lazarum in sinu ejus :²⁴ et ipse clamans dixit : Pater Abraham, miserere mei, et mitte Lazarum ut intingat extremum digiti sui in aquam, ut refrigeret linguam meam, quia crucior in hac flamma.²⁵ Et dixit illi Abraham : Fili, recordare quia recepisti bona in vita tua, et Lazarus similiter mala : nunc autem hic consolatur, tu vero cruciaris :²⁶ et in his omnibus inter nos et vos chaos magnum firmatum est : ut hi qui volunt hinc transire ad vos, non possint, neque inde huc transmeare.²⁷ Et ait : Rogo ergo te, pater, ut mittas eum in domum patris mei :

²⁸ habeo enim quinque fratres : ut testetur illis, ne et ipsi veniant in hunc locum tormentorum.²⁹ Et ait illi Abraham : Habent Moysen et prophetas : audiant illos.³⁰ At ille dixit : Non, pater Abraham : sed si quis ex mortuis ierit ad eos, pÅ“nitentiam agent.³¹ Ait autem illi : Si Moysen et prophetas non audiunt, neque si quis ex mortuis resurrexerit, credent.³² ecce venit hora, et jam venit, ut dispergamini unusquisque in propria, et me solum relinquatis : et non sum solus, quia Pater mecum est.³³ Hæc locutus sum vobis, ut in me pacem habeatis. In mundo pressuram habebitis : sed confidite, ego vici mundum.