Read the Bible

¹ Een psalm van Asaf. Isral heeft immers God tot een troost, wie slechts rein van hart is.² Maar ik had schier gestruikeld met mijne voeten, mijne treden waren bijna uitgegleden.³ Want het verdroot mij vanwege de roemzuchtigen, toen ik zag, dat het den goddelozen zo wl ging.⁴ Want zij verkeren niet in doodsgevaar, maar staan vast als een paleis.⁵ Zij zijn niet in ongeluk gelijk andere lieden, en worden niet als andere mensen geplaagd.⁶ Daarom moet hunne trotschheid een kostelijk ding wezen en hunne vermetelheid moet welgedaan heten.⁷ Hun persoon is opgeblazen als een gemeste buik; zij doen wat zij slechts denken.⁸ Zij achten alles voor niets, en spreken er kwaad van, en spreken en lasteren hoogmoedig.⁹ Hetgeen zij spreken, dat moet als van den hemel gesproken zijn; wat zij zeggen, dat moet gelden op de aarde.¹⁰ Daarom valt hun het gemene volk toe, en zij lopen naar hen toe bij hopen, als water.¹¹ Zij zeggen: Hoe zou God naar hen vragen, en de Allerhoogste op hen acht geven?¹² Zie, zo zijn de goddelozen: zij zijn gelukkig in de wereld en worden rijk.¹³ Zal het dan vergeefs zijn, dat mijn hart onbestrafbaar leeft, en ik mijne handen in onschuld was?¹⁴ Maar ik ben geplaagd dagelijks, en mijne straf is iederen morgen daar.

¹⁵ Ik had ook schier zo gezegd als zij; maar neen, dan zou ik veroordeeld hebben al uwe kinderen, die ooit geweest zijn.¹⁶ Ik peinsde, of ik het begrijpen kon, maar het was mij te zwaar,¹⁷ totdat ik in Gods heiligdom ging, en lette op hun einde.¹⁸ Want Gij plaatst hen op gladde steilten, en stort hen tegronde.¹⁹ Hoe worden zij zo plotseling vernietigd, zij gaan onder en nemen een einde met verschrikking²⁰ Als een droom, wanneer men ontwaakt, zo maakt Gij, Heer, hun beeld in de stad versmaad.

²¹ Maar toen het mij in het harte leed deed, en mij in mijne nieren stak,²² toen was ik een dwaas en moest als een redeloos dier voor U zijn.²³ Nochtans blijf ik steeds bij U, want gij houdt mij bij mijne rechterhand.²⁴ Gij leidt mij naar uwen raad, en neemt mij eindelijk in heerlijkheid op.²⁵ Wanneer ik slechts U heb, zo vraag ik niets naar hemel en aarde.²⁶ Al ware het ook, dat mij lijf en ziel versmachtte, zo zijt Gij toch, o God, altijd de troost mijns harten en mijn deel.²⁷ Want zie, wie van U wijken, zullen omkomen; Gij roeit allen uit, die van U afvallen.²⁸ Maar dit is mijne vreugd, dat ik mij nabij God houd, en den Heere Heere tot mijn toeverlaat stel, om al uw doen te verkondigen.