Read the Bible

¹ Ene onderwijzing voor de kinderen van Korach, om voor te zingen. (42-2) Gelijk een hert naar waterbronnen schreeuwt, zo schreeuwt mijne ziel naar U, o God.² (42-3) Mijne ziel dorst naar God, naar den levenden God. Wanneer zal ik daartoe komen, dat ik Gods aangezicht aanschouwe?³ (42-4) Mijne tranen zijn mijne spijs dag en nacht, dewijl men dagelijks tot mij zegt: Waar is nu uw God?⁴ (42-5) Als ik daaraan gedenk, dan stort ik mijn hart uit bij mijzelven; want ik wilde gaarne heengaan met de schare, en met hen wandelen naar het huis van God, met vrolijkheid en lofgezang, onder de feestvierende menigte.⁵ (42-6) Wat bedroeft gij u, mijne ziel, en gij zijt zo onrustig in mij? Hoop op God, want ik zal Hem nog danken, dat Hij mij helpt door zijn aangezicht.

⁶ (42-7) Mijn God, mijne ziel is bedroefd in mij, daarom gedenk ik aan U uit het land aan den Jordaan, uit Hermon, uit het kleine gebergte.⁷ (42-8) Uwe vloeden ruisen daarheen, dat hier ene diepte en daar ene diepte bruist; al uwe baren en golven gaan over mij.⁸ (42-9) De Heer heeft bij dag zijne goedheid beloofd, en des nachts zing ik Hem, en ik bid tot den God mijns levens.⁹ (42-10) Ik zeg tot God, mijn steenrots: Waarom hebt Gij mij vergeten? Waarom moet ik zo treurig gaan, daar mijn vijand mij verdrukt?¹⁰ (42-11) Het is als een doodsteek in mijne beenderen, dat mijne vijanden mij smaden, als zij dagelijks tot mij zeggen: Waar is nu uw God?¹¹ (42-12) Wat bedroeft gij u, mijne ziel, en zijt zo onrustig in mij? Hoop op God, want ik zal Hem nog danken, dat Hij de hulp mijns aangezichts en mijn God is.