Read the Bible

¹ En er lag een man krank, genaamd Lazarus, van Bethani, in het vlek van Maria en hare zuster Martha.² Maria nu was degene, die den Heer met zalfolie zalfde, en zijne voeten afdroogde met hare haren, welker broeder Lazarus krank lag.³ Toen zonden zijne zusters tot hem, en lieten hem zeggen: Heer, zie, dien gij liefhebt, ligt krank.⁴ Toen Jezus dat hoorde, zeide hij: Deze krankheid is niet ten dode, maar ter ere Gods, opdat de Zoon Gods daardoor geerd worde.⁵ En Jezus had Martha en hare zuster en Lazarus lief.⁶ Toen hij nu hoorde, dat hij krank was, bleef hij twee dagen in de plaats waar hij was.⁷ Daarna zeide hij tot zijne jongeren: Laat ons weder naar Juda trekken.⁸ Zijne jongeren zeiden tot hem: Rabbi, onlangs wilden de Joden u stenigen, en wilt gij wederom derwaarts gaan?⁹ Jezus antwoordde: Zijn er niet twaalf uren in den dag? Wie bij dag wandelt, stoot zich niet; want hij ziet het licht dezer wereld,¹⁰ maar wie bij nacht wandelt, stoot zich, want er is geen licht in hem.¹¹ Dit sprak hij, en daarna zeide hij tot hen: Lazarus, onze vriend, slaapt, maar ik ga heen om hem op te wekken.¹² Toen zeiden zijne jongeren: Heer, slaapt hij, dan zal het beter met hem worden.¹³ Doch Jezus sprak van zijnen dood; maar zij meenden, dat hij sprak van den lichamelijken slaap.¹⁴ Toen zeide Jezus tot hen vrij uit: Lazarus is gestorven,¹⁵ en ik ben blijde om uwentwil, dat ik daar niet geweest ben, opdat gij geloven moogt; maar laat ons tot hem gaan.¹⁶ Toen zeide Thomas, die genaamd is Didymus tweeling, tot de jongeren: Laat ons medegaan, opdat wij met hem sterven.

¹⁷ Jezus dan kwam, en vond hem, toen hij reeds vier dagen in het graf gelegen had.¹⁸ Bethani nu was nabij Jeruzalem, omtrent vijftien stadin.¹⁹ En vele Joden waren tot Martha en Maria gekomen, om haar te troosten over haren broeder.²⁰ Toen Martha nu hoorde, dat Jezus kwam, ging zij hem te gemoet; doch Maria bleef in het huis zitten.²¹ Toen zeide Martha tot Jezus: Heer, waart gij hier geweest, mijn broeder ware niet gestorven.²² Maar ook nog weet ik, dat, wat gij van God bidt, God u dat geven zal.²³ Jezus zeide tot haar: Uw broeder zal opstaan.²⁴ Martha zeide tot hem: Ik weet wel, dat hij zal opstaan in de opstanding ten jongsten dage.²⁵ Jezus zeide tot haar: Ik ben de opstanding en het leven: wie in mij gelooft, zal leven, al ware hij ook gestorven;²⁶ en wie leeft, en in mij gelooft, zal nimmermeer sterven. Gelooft gij dat?²⁷ Zij zeide tot hem: Ja, Heer, ik geloof, dat gij zijt de Christus, de Zoon Gods, die in de wereld zou komen.²⁸ En toen zij dat gezegd had, ging zij heen, en riep hare zuster Maria heimelijk, en zeide: De Meester is daar en roept u.²⁹ Deze, toen zij dat hoorde, stond haastig op en kwam tot hem.³⁰ Want Jezus was nog niet in het vlek gekomen, maar was nog in de plaats, waar Martha hem was te gemoet gegaan.³¹ De Joden nu, die bij haar in het huis waren en haar troostten, toen zij zagen, dat Maria haastig opstond en uitging, volgden haar, zeggende: Zij gaat heen tot het graf, opdat zij aldaar wene.³² Toen nu Maria kwam waar Jezus was, en hem zag, viel zij aan zijne voeten, en zeide tot hem: Heer, waart gij hier geweest, mijn broeder ware niet gestorven.

³³ Toen Jezus haar zag wenen, en de Joden, die met haar kwamen, ook wenen, werd hij zeer ontroerd in den geest en bedroefd in zichzelven,³⁴ en zeide: Waar hebt gij hem gelegd? Zij zeiden tot hem: Heer, kom en zie het.³⁵ En Jezus weende.³⁶ Toen zeiden de Joden: Zie, hoe lief hij hem had!³⁷ Maar sommigen van hen zeiden: Kon hij, die den blinde de ogen geopend heeft, niet maken, dat ook deze niet stierf?³⁸ En Jezus werd wederom zeer ontroerd in zichzelven, en kwam tot het graf; en het was ene spelonk, en een steen lag er voor.³⁹ Jezus zeide: Neemt den steen weg. Martha, de zuster des gestorvenen, zeide tot hem: Heer, hij riekt al, want hij heeft vier dagen gelegen.⁴⁰ Jezus zeide tot haar: Heb ik u niet gezegd, dat, zo gij geloofdet, gij de heerlijkheid Gods zoudt zien?⁴¹ Toen namen zij den steen weg, waar de gestorvene lag; en Jezus hief zijne ogen opwaarts en zeide: Vader, ik dank u, dat Gij mij verhoord hebt.⁴² Doch ik weet, dat Gij mij altijd verhoort; maar om het volk dat rondom staat, zeg ik het, opdat zij geloven, dat Gij mij gezonden hebt.⁴³ Toen hij dat gezegd had, riep hij met een luide stem: Lazarus, kom uit!⁴⁴ En de gestorvene kwam uit, gebonden met grafdoeken aan voeten en handen, en zijn aangezicht omwonden met een zweetdoek. Jezus zeide tot hen: Ontbindt hem en laat hem gaan.

⁴⁵ Velen nu van de Joden, die tot Maria gekomen waren en gezien hadden wat Jezus gedaan had, geloofden in hem;⁴⁶ maar sommigen van hen gingen heen tot de Farizen, en zeiden hun wat Jezus gedaan had.⁴⁷ Toen vergaderden de Hogepriesters en de Farizen den Raad, en zeiden: Wat zullen wij doen? Deze mens doet vele tekenen.⁴⁸ Laten wij hem alzo geworden, dan zullen allen in hem geloven, en de Romeinen zullen komen en ons land en volk wegnemen.⁴⁹ Maar een van hen, Kjafas, die in dat jaar Hogepriester was, zeide tot hen:⁵⁰ Gij weet niets, en gij bedenkt niet, dat het ons beter is, dat n mens sterve voor het volk, dan dat het gehele volk te gronde ga.⁵¹ Maar dit zeide hij niet uit zichzelven; maar, omdat hij in dat jaar Hogepriester was, profeteerde hij, dat Jezus zou sterven voor het volk;⁵² en niet alleen voor het volk, maar opdat hij de kinderen Gods, die verstrooid waren, zou vergaderen.⁵³ Van dien dag af beraadslaagden zij, hoe zij hem doden zouden.⁵⁴ Jezus dan wandelde niet meer vrij onder de Joden, maar ging van daar in ene landstreek nabij de woestijn, in ene stad genaamd Efram, en verbleef aldaar met zijne jongeren.⁵⁵ En het Pasen der Joden was nabij, en velen gingen op naar Jeruzalem uit die landstreek, Vr Pasen, opdat zij zich reinigden.⁵⁶ Zij zochten derhalve Jezus, en zeiden tot elkander, staande in den tempel: Wat dunkt u, zou hij niet op het feest komen?⁵⁷ De Hogepriesters nu en de Farizen hadden een gebod laten uitgaan, dat, zo iemand wist waar hij was, hij het te kennen zou geven, opdat zij hem mochten grijpen.