Read the Bible

¹ Gij behoeft u niet te verblijden, Isral, noch te roemen, gelijk de volken; want gij hoereert tegen uwen God, daarmede zoekt gij hoerenloon op alle dorsvloeren des korens.² Daarom zullen de dorsvloeren en de wijnpersen hen niet voeden en de most zal hen teleurstellen.³ Zij zullen niet blijven in het land des Heren, maar Efram moet naar Egypte wederkeren en moet in Assyri eten hetgeen onrein is.⁴ Daar plengen zij den Heer geen drankoffers van wijn en hunne offers behagen Hem niet; als brood der treurenden zullen zij hun zijn, waardoor allen verontreinigd worden, die er van eten; want hun brood is slechts voor hen zelven en het zal niet in het huis des Heren gebracht worden.⁵ Wat wilt gij dan op de hoogtijden en op de feestdagen des Heren doen?⁶ Zie, zij moeten weg wegens de vernieling; Egypte zal hen verzamelen en Mof zal hen begraven; distels zullen wassen waar nu het zilver hunner lieve afgoden staat en doornen in hunne woningen.

⁷ De tijd der bezoeking is gekomen, de tijd der vergelding; dit zal Israls gewaarworden: de profeten zijn dwazen en die ingevingen voorwenden zijn onzinnig; omdat uwe misdaad groot en uwe verleiding ook groot is.⁸ De wachters van Efram hielden zich weleer aan mijnen God; maar nu zijn zij profeten, die valstrikken leggen op al hunne wegen door de gehate afgoderij in het huis huns Gods.⁹ Zij verderven het te diep, gelijk ten tijde van Gibea: daarom zal Hij hunne misdaad gedenken en hunne zonden bezoeken.¹⁰ Ik vond Isral in de woestijn als druiven en zag uwe vaderen als de eerste vijgen aan den vijgeboom; maar naderhand gingen zij tot Bal Peor, en verloofden zich aan den schandelijken afgod en werden even gruwelijk als hun boeleerder.

¹¹ Daarom zal de heerlijkheid van Efram als een vogel wegvliegen, dat zij noch baren, noch dragen, noch zwanger zullen worden.¹² En of zij hunne kinderen al grootbrachten, zo zal Ik hen echter zonder kinderen doen zijn, dat zij geen volk meer zullen zijn; en wee over hen, als Ik van hen zal geweken zijn!¹³ Efram, als Ik het aanzie, is geplant in ene liefelijke woonplaats gelijk Tyrus, maar moet nu zelf zijne kinderen tot den doodslager uitbrengen.¹⁴ Heer, geef hun, maar wat zult Gij hun geven? Geef hun onvruchtbare schoten en uitgedroogde borsten.¹⁵ Al hunne boosheid geschiedt te Gilgal, aldaar ben Ik hun vijand; en Ik zal hen ook wegens hun kwaaddoen uit mijn huis stoten en hun geen barmhartigheid meer bewijzen; want al hunne vorsten zijn afvallig.¹⁶ Efram is geslagen, hun wortel is verdord, dat zij geen vrucht meer kunnen dragen; en of zij al baren mochten, zo zal Ik nochtans de geliefde vrucht huns schoots doden.¹⁷ Mijn God zal hen verwerpen, omdat zij Hem niet willen horen, en zij moeten onder de volken gaan dwalen.