Read the Bible

¹ gingen zij des Zondags in den vroegen morgen naar het graf, met de geurige stoffen die zij gereed gemaakt hadden.² Zij vonden den steen van de grafstede weggewenteld,³ en toen zij er in gegaan waren, vonden zij het lijk van den Heer Jezus niet.⁴ Terwijl zij niet wisten wat hiervan te denken, zie, daar stonden twee mannen, in schitterende kledij, bij haar.⁵ Toen zij verschrikt het hoofd ter aarde neigden, zeiden zij tot haar: Wat zoekt gij den levende bij de doden?⁶ Hij is hier niet, maar is opgestaan. Herinnert u, hoe hij nog in Galilea tot u gezegd heeft:⁷ De Mensenzoon moet in de handen van zondige mensen overgeleverd en gekruisigd worden en ten derden dage opstaan.⁸ Nu herinnerden zij zich zijn woorden⁹ en meldden, van de grafstede teruggekeerd, dit alles aan de Elve en al de anderen.¹⁰ Het waren Maria van Magdala, Johanna en de Maria van Jacobus; ook de anderen die met haar waren verhaalden het aan de apostelen.¹¹ Dezen hielden wat zij zeiden voor ijdel geklap en geloofden haar niet.¹² 41.lu.nl.lie.nt.gos024:013 Maar zie, op dienzelfden dag gingen twee van hen naar een dorp, twee uur gaans van Jeruzalem gelegen, Emmaus genaamd.

¹⁴ Zij spraken met elkander over alwat gebeurd was.¹⁵ En terwijl zij zo spraken en van gedachten wisselden, kwam Jezus zelf bij hen en ging met hen mee.¹⁶ Maar hun ogen werden verhinderd hem te herkennen.¹⁷ En Jezus zeide tot hen: Waarover hebt gij het onderweg zo druk met elkander? De mannen bleven met een droevig gelaat staan¹⁸ en een van hen, Kleopas, zeide tot hem: Zijt gij de enige die zich in Jeruzalem ophoudt en niet weet wat in deze dagen daar gebeurd is?¹⁹ Hij zeide tot hen: Wat dan? Zij zeiden hem: Dat met Jezus den Nazarener, die een profeet was, krachtig in werk en woord in de ogen van God en het gehele volk,²⁰ en hoe onze overpriesters en overheden hem ter dood veroordeeld en gekruisigd hebben.²¹ Wij hoopten dat hij het was die Israel zou verlossen; maar met dat al is het nu de derde dag nadat dit is geschied.²² Ook hebben sommige vrouwen uit onzen kring ons ontsteld: zij zijn van morgen bij de grafstede geweest,²³ hebben er zijn lijk niet gevonden en zijn komen zeggen dat zij zelfs een verschijning van engelen hebben gehad, die zeiden dat hij leeft.²⁴ Sommigen der onzen zijn toen naar de grafstede gegaan en hebben het bevonden zoals de vrouwen zeiden; maar hem hebben zij niet gezien.²⁵ Toen sprak hij tot hen: Gij onverstandigen, te traag van hart om te geloven alwat de profeten gezegd hebben.²⁶ Moest niet de Christus deze dingen lijden om in zijn heerlijkheid in te gaan?²⁷ Nu legde hij, te beginnen met Mozes en al de profeten, hun uit, wat in al de Schriften over hem staat.²⁸ Zo naderden zij het dorp waar zij heengingen, en hij hield zich alsof hij verder wilde gaan;²⁹ maar zij nodigden hem dringend uit: Blijf bij ons; want het is tegen den avond, de dag neigt reeds ten einde. Toen ging hij naar binnen om bij hen te blijven.³⁰ En toen hij met hen aanlag, nam hij het brood, sprak er den zegen over uit, brak het en reikte het hun over.³¹ Nu werden hun ogen geopend en herkenden zij hem. Maar hij verdween uit hun ogen.³² Zij zeiden tot elkander: Brandde ons hart niet in ons toen hij onderweg met ons sprak en ons de Schriften uitlegde?³³ Dadelijk stonden zij op en keerden naar Jeruzalem terug, waar zij de Elve en wie zich bij hen gevoegd hadden vergaderd vonden.³⁴ Die zeiden: Waarlijk is de Heer opgestaan en aan Simon verschenen.³⁵ En zij verhaalden wat onderweg was geschied en hoe hij door hen herkend was door de broodbreking.

³⁶ Terwijl zij daarover spraken, stond hijzelf in hun midden.³⁷ Zij verschrikten en meenden, vol vrees, een geest te zien;³⁸ maar hij zeide tot hen: Wat zijt gij ontroerd, en waarom rijzen allerlei twijfelingen in u op?³⁹ Ziet naar mijn handen en voeten; ik ben het zelf. Betast mij en ziet mij aan; want een geest heeft geen vlees en beenderen, zoals gij ziet dat ik heb.⁴⁰ 41.lu.nl.lie.nt.gos024:041 En toen zij van vreugde het nog niet geloofden en zich verbaasden, zeide hij tot hen: Hebt gij hier niet iets te eten?⁴² Zij gaven hem toen een stuk van een gebakken vis;⁴³ hij nam het en at het voor hun ogen op.⁴⁴ Nu zeide hij tot hen: Dit is wat ik tot u gezegd heb, terwijl ik nog bij u was, dat alwat in de wet van Mozes, de profeten en de psalmen van mij geschreven staat vervuld moet worden.⁴⁵ Toen verhelderde hij hun inzicht, zodat zij de Schriften verstonden,⁴⁶ en zeide tot hen: Zo staat geschreven: dat de Christus zou lijden en ten derden dage uit de doden opstaan,⁴⁷ en dat met gebruikmaking van zijn naam onder alle volken bekering verkondigd zou worden, tot schuldvergiffenis--te beginnen van Jeruzalem.⁴⁸ Gij zijt daarvan getuigen.⁴⁹ En zie, ik zend u de belofte van mijn Vader; blijft in de stad totdat gij met kracht uit den Hooge zult toegerust zijn.

⁵⁰ Toen leidde hij hen uit tot bij Bethanie, hief de handen op en zegende hen.⁵¹ En terwijl hij hen zegende, scheidde hij van hen.⁵² En zij keerden in grote blijdschap naar Jeruzalem terug⁵³ en bleven voortdurend in de tempel, God lovend.

span data-lang="dut" data-trans="lie" data-ref="luk.24.1" class="versetxt">¹ gingen zij des Zondags in den vroegen morgen naar het graf, met de geurige stoffen die zij gereed gemaakt hadden.² Zij vonden den steen van de grafstede weggewenteld,³ en toen zij er in gegaan waren, vonden zij het lijk van den Heer Jezus niet.⁴ Terwijl zij niet wisten wat hiervan te denken, zie, daar stonden twee mannen, in schitterende kledij, bij haar.⁵ Toen zij verschrikt het hoofd ter aarde neigden, zeiden zij tot haar: Wat zoekt gij den levende bij de doden?⁶ Hij is hier niet, maar is opgestaan. Herinnert u, hoe hij nog in Galilea tot u gezegd heeft:⁷ De Mensenzoon moet in de handen van zondige mensen overgeleverd en gekruisigd worden en ten derden dage opstaan.⁸ Nu herinnerden zij zich zijn woorden⁹ en meldden, van de grafstede teruggekeerd, dit alles aan de Elve en al de anderen.¹⁰ Het waren Maria van Magdala, Johanna en de Maria van Jacobus; ook de anderen die met haar waren verhaalden het aan de apostelen.¹¹ Dezen hielden wat zij zeiden voor ijdel geklap en geloofden haar niet.¹² 41.lu.nl.lie.nt.gos024:013 Maar zie, op dienzelfden dag gingen twee van hen naar een dorp, twee uur gaans van Jeruzalem gelegen, Emmaus genaamd.

¹⁴ Zij spraken met elkander over alwat gebeurd was.¹⁵ En terwijl zij zo spraken en van gedachten wisselden, kwam Jezus zelf bij hen en ging met hen mee.¹⁶ Maar hun ogen werden verhinderd hem te herkennen.¹⁷ En Jezus zeide tot hen: Waarover hebt gij het onderweg zo druk met elkander? De mannen bleven met een droevig gelaat staan¹⁸ en een van hen, Kleopas, zeide tot hem: Zijt gij de enige die zich in Jeruzalem ophoudt en niet weet wat in deze dagen daar gebeurd is?¹⁹ Hij zeide tot hen: Wat dan? Zij zeiden hem: Dat met Jezus den Nazarener, die een profeet was, krachtig in werk en woord in de ogen van God en het gehele volk,²⁰ en hoe onze overpriesters en overheden hem ter dood veroordeeld en gekruisigd hebben.²¹ Wij hoopten dat hij het was die Israel zou verlossen; maar met dat al is het nu de derde dag nadat dit is geschied.²² Ook hebben sommige vrouwen uit onzen kring ons ontsteld: zij zijn van morgen bij de grafstede geweest,²³ hebben er zijn lijk niet gevonden en zijn komen zeggen dat zij zelfs een verschijning van engelen hebben gehad, die zeiden dat hij leeft.²⁴ Sommigen der onzen zijn toen naar de grafstede gegaan en hebben het bevonden zoals de vrouwen zeiden; maar hem hebben zij niet gezien.²⁵ Toen sprak hij tot hen: Gij onverstandigen, te traag van hart om te geloven alwat de profeten gezegd hebben.²⁶ Moest niet de Christus deze dingen lijden om in zijn heerlijkheid in te gaan?²⁷ Nu legde hij, te beginnen met Mozes en al de profeten, hun uit, wat in al de Schriften over hem staat.²⁸ Zo naderden zij het dorp waar zij heengingen, en hij hield zich alsof hij verder wilde gaan;²⁹ maar zij nodigden hem dringend uit: Blijf bij ons; want het is tegen den avond, de dag neigt reeds ten einde. Toen ging hij naar binnen om bij hen te blijven.³⁰ En toen hij met hen aanlag, nam hij het brood, sprak er den zegen over uit, brak het en reikte het hun over.³¹ Nu werden hun ogen geopend en herkenden zij hem. Maar hij verdween uit hun ogen.³² Zij zeiden tot elkander: Brandde ons hart niet in ons toen hij onderweg met ons sprak en ons de Schriften uitlegde?³³ Dadelijk stonden zij op en keerden naar Jeruzalem terug, waar zij de Elve en wie zich bij hen gevoegd hadden vergaderd vonden.³⁴ Die zeiden: Waarlijk is de Heer opgestaan en aan Simon verschenen.³⁵ En zij verhaalden wat onderweg was geschied en hoe hij door hen herkend was door de broodbreking.

³⁶ Terwijl zij daarover spraken, stond hijzelf in hun midden.³⁷ Zij verschrikten en meenden, vol vrees, een geest te zien;³⁸ maar hij zeide tot hen: Wat zijt gij ontroerd, en waarom rijzen allerlei twijfelingen in u op?³⁹ Ziet naar mijn handen en voeten; ik ben het zelf. Betast mij en ziet mij aan; want een geest heeft geen vlees en beenderen, zoals gij ziet dat ik heb.⁴⁰ 41.lu.nl.lie.nt.gos024:041 En toen zij van vreugde het nog niet geloofden en zich verbaasden, zeide hij tot hen: Hebt gij hier niet iets te eten?⁴² Zij gaven hem toen een stuk van een gebakken vis;⁴³ hij nam het en at het voor hun ogen op.⁴⁴ Nu zeide hij tot hen: Dit is wat ik tot u gezegd heb, terwijl ik nog bij u was, dat alwat in de wet van Mozes, de profeten en de psalmen van mij geschreven staat vervuld moet worden.⁴⁵ Toen verhelderde hij hun inzicht, zodat zij de Schriften verstonden,⁴⁶ en zeide tot hen: Zo staat geschreven: dat de Christus zou lijden en ten derden dage uit de doden opstaan,⁴⁷ en dat met gebruikmaking van zijn naam onder alle volken bekering verkondigd zou worden, tot schuldvergiffenis--te beginnen van Jeruzalem.⁴⁸ Gij zijt daarvan getuigen.⁴⁹ En zie, ik zend u de belofte van mijn Vader; blijft in de stad totdat gij met kracht uit den Hooge zult toegerust zijn.

⁵⁰ Toen leidde hij hen uit tot bij Bethanie, hief de handen op en zegende hen.⁵¹ En terwijl hij hen zegende, scheidde hij van hen.⁵² En zij keerden in grote blijdschap naar Jeruzalem terug⁵³ en bleven voortdurend in de tempel, God lovend.

span data-lang="dut" data-trans="lie" data-ref="luk.24.1" class="versetxt">¹ gingen zij des Zondags in den vroegen morgen naar het graf, met de geurige stoffen die zij gereed gemaakt hadden.² Zij vonden den steen van de grafstede weggewenteld,³ en toen zij er in gegaan waren, vonden zij het lijk van den Heer Jezus niet.⁴ Terwijl zij niet wisten wat hiervan te denken, zie, daar stonden twee mannen, in schitterende kledij, bij haar.⁵ Toen zij verschrikt het hoofd ter aarde neigden, zeiden zij tot haar: Wat zoekt gij den levende bij de doden?⁶ Hij is hier niet, maar is opgestaan. Herinnert u, hoe hij nog in Galilea tot u gezegd heeft:⁷ De Mensenzoon moet in de handen van zondige mensen overgeleverd en gekruisigd worden en ten derden dage opstaan.⁸ Nu herinnerden zij zich zijn woorden⁹ en meldden, van de grafstede teruggekeerd, dit alles aan de Elve en al de anderen.¹⁰ Het waren Maria van Magdala, Johanna en de Maria van Jacobus; ook de anderen die met haar waren verhaalden het aan de apostelen.¹¹ Dezen hielden wat zij zeiden voor ijdel geklap en geloofden haar niet.¹² 41.lu.nl.lie.nt.gos024:013 Maar zie, op dienzelfden dag gingen twee van hen naar een dorp, twee uur gaans van Jeruzalem gelegen, Emmaus genaamd.

¹⁴ Zij spraken met elkander over alwat gebeurd was.¹⁵ En terwijl zij zo spraken en van gedachten wisselden, kwam Jezus zelf bij hen en ging met hen mee.¹⁶ Maar hun ogen werden verhinderd hem te herkennen.¹⁷ En Jezus zeide tot hen: Waarover hebt gij het onderweg zo druk met elkander? De mannen bleven met een droevig gelaat staan¹⁸ en een van hen, Kleopas, zeide tot hem: Zijt gij de enige die zich in Jeruzalem ophoudt en niet weet wat in deze dagen daar gebeurd is?¹⁹ Hij zeide tot hen: Wat dan? Zij zeiden hem: Dat met Jezus den Nazarener, die een profeet was, krachtig in werk en woord in de ogen van God en het gehele volk,²⁰ en hoe onze overpriesters en overheden hem ter dood veroordeeld en gekruisigd hebben.²¹ Wij hoopten dat hij het was die Israel zou verlossen; maar met dat al is het nu de derde dag nadat dit is geschied.²² Ook hebben sommige vrouwen uit onzen kring ons ontsteld: zij zijn van morgen bij de grafstede geweest,²³ hebben er zijn lijk niet gevonden en zijn komen zeggen dat zij zelfs een verschijning van engelen hebben gehad, die zeiden dat hij leeft.²⁴ Sommigen der onzen zijn toen naar de grafstede gegaan en hebben het bevonden zoals de vrouwen zeiden; maar hem hebben zij niet gezien.²⁵ Toen sprak hij tot hen: Gij onverstandigen, te traag van hart om te geloven alwat de profeten gezegd hebben.²⁶ Moest niet de Christus deze dingen lijden om in zijn heerlijkheid in te gaan?²⁷ Nu legde hij, te beginnen met Mozes en al de profeten, hun uit, wat in al de Schriften over hem staat.²⁸ Zo naderden zij het dorp waar zij heengingen, en hij hield zich alsof hij verder wilde gaan;²⁹ maar zij nodigden hem dringend uit: Blijf bij ons; want het is tegen den avond, de dag neigt reeds ten einde. Toen ging hij naar binnen om bij hen te blijven.³⁰ En toen hij met hen aanlag, nam hij het brood, sprak er den zegen over uit, brak het en reikte het hun over.³¹ Nu werden hun ogen geopend en herkenden zij hem. Maar hij verdween uit hun ogen.³² Zij zeiden tot elkander: Brandde ons hart niet in ons toen hij onderweg met ons sprak en ons de Schriften uitlegde?³³ Dadelijk stonden zij op en keerden naar Jeruzalem terug, waar zij de Elve en wie zich bij hen gevoegd hadden vergaderd vonden.³⁴ Die zeiden: Waarlijk is de Heer opgestaan en aan Simon verschenen.³⁵ En zij verhaalden wat onderweg was geschied en hoe hij door hen herkend was door de broodbreking.

³⁶ Terwijl zij daarover spraken, stond hijzelf in hun midden.³⁷ Zij verschrikten en meenden, vol vrees, een geest te zien;³⁸ maar hij zeide tot hen: Wat zijt gij ontroerd, en waarom rijzen allerlei twijfelingen in u op?³⁹ Ziet naar mijn handen en voeten; ik ben het zelf. Betast mij en ziet mij aan; want een geest heeft geen vlees en beenderen, zoals gij ziet dat ik heb.⁴⁰ 41.lu.nl.lie.nt.gos024:041 En toen zij van vreugde het nog niet geloofden en zich verbaasden, zeide hij tot hen: Hebt gij hier niet iets te eten?⁴² Zij gaven hem toen een stuk van een gebakken vis;⁴³ hij nam het en at het voor hun ogen op.⁴⁴ Nu zeide hij tot hen: Dit is wat ik tot u gezegd heb, terwijl ik nog bij u was, dat alwat in de wet van Mozes, de profeten en de psalmen van mij geschreven staat vervuld moet worden.⁴⁵ Toen verhelderde hij hun inzicht, zodat zij de Schriften verstonden,⁴⁶ en zeide tot hen: Zo staat geschreven: dat de Christus zou lijden en ten derden dage uit de doden opstaan,⁴⁷ en dat met gebruikmaking van zijn naam onder alle volken bekering verkondigd zou worden, tot schuldvergiffenis--te beginnen van Jeruzalem.⁴⁸ Gij zijt daarvan getuigen.⁴⁹ En zie, ik zend u de belofte van mijn Vader; blijft in de stad totdat gij met kracht uit den Hooge zult toegerust zijn.

⁵⁰ Toen leidde hij hen uit tot bij Bethanie, hief de handen op en zegende hen.⁵¹ En terwijl hij hen zegende, scheidde hij van hen.⁵² En zij keerden in grote blijdschap naar Jeruzalem terug⁵³ en bleven voortdurend in de tempel, God lovend.