Read the Bible

¹ Och of gij den hemel scheurdet en nederdaaldet, terwijl de bergen voor u sidderden² --zoals vuur rijshout in vlam zet en vuur water doet opborrelen--om uw naam bekend te maken aan uw vijanden; zodat natien voor u beven,³ wanneer gij geduchte dingen doet, waarop wij niet durfden hopen.⁴ Van oudsher heeft nooit een oor gehoord noch een oog gezien een god buiten u, die handelt voor wie hem verbeiden⁵ en vreugd bereidt aan wie rechtschapenheid betrachten en uw wegen gedenken. Zie, gij waart vergramd, en wij zondigden; van oudsher toorndet gij op ons, en wij werden afvallig;

⁶ allen werden wij als een onreine, aan een bezoedeld kleed werd al onze deugd gelijk. Dies verwelkten wij als het gebladerte, en neemt onze schuld, den wind gelijk, ons op.⁷ Er is niemand die uw naam aanroept, die zich beijvert om aan u vast te houden; omdat gij uw aangezicht voor ons verborgen hebt, ons overgeleverd aan onze ongerechtigheid.⁸ Nu dan, Heer, gij zijt onze vader, wij zijn het leem, gij zijt onze boetseerder; wij allen zijn het maaksel uwer hand.⁹ Wees niet bovenmate vergramd, o Heer, en denk niet voor immer aan onze ongerechtigheid. Neem toch in aanmerking: Wij allen zijn uw volk.¹⁰ Uw heilige stad is een woestijn geworden, Jeruzalem een wildernis;¹¹ onze heilige en luisterrijke tempel, waarin onze vaderen u geloofd hebben, is een prooi des vuurs geworden, en alwat ons het dierbaarst was een puinhoop.¹² Zoudt gij hierbij u inhouden, Heer, werkeloos blijven en ons bovenmate verdrukken?