Read the Bible

¹ De Heer verscheen hem bij den eik van Mamre, terwijl hij op het heetst van den dag aan den ingang der tent zat.² Toen hij zijn ogen opsloeg; daar zag hij drie mannen bij zich staan; hen ziende, liep hij hun tegemoet van den ingang der tent, wierp zich ter aarde³ en zeide: Mijne heren, zo ik gunst in uw ogen gevonden heb, gaat dan uw dienaar niet voorbij.⁴ Laat een weinig water gehaald worden, wast uw voeten en vlijt u neder onder den boom,⁵ dan zal ik een bete broods halen en kunt gij, alvorens verder te gaan; u verkwikken; immers heeft uw weg u langs de woning van uw dienaar gevoerd. Zij zeiden: Doe zoals hij zegt.⁶ Toen ging Abraham ijlings de tent in tot Sara en zeide: Rep u, kneed drie schepel meelbloem en bereid enige broodkoeken.⁷ Daarop liep Abraham naar de kudde, haalde een mals, best kalf en gaf aan den knecht, die zich haastte het te bereiden.⁸ Toen haalde hij room en melk, benevens het kalf dat hij had doen bereiden, en zette het hun voor; hijzelf bleef bij hen onder den boom staan, terwijl zij aten.

⁹ Daarna zeiden zij tot hem: Waar is uw vrouw Sara? Hij zeide: Daar in de tent.¹⁰ Toen sprak de Heer: Ik kom stellig over een jaar bij u terug; dan heeft uw vrouw Sara een zoon. En Sara luisterde aan den ingang der tent achter hem.¹¹ Abraham en Sara nu waren oud en bedaagd; het ging Sara niet meer naar de wijze der vrouwen.¹² Daarom lachte Sara bij zichzelve, zeggende: Zou ik dan, na verwelkt te zijn, weder wellustig zijn geworden, terwijl mijn heer oud is?¹³ En de Heer zeide tot Abraham: Waarom lachte Sara daar, zeggende: Zou ik dan waarlijk nog baren, terwijl ik oud ben geworden?¹⁴ Is iets voor den Heer te wonderbaar? Op den bepaalden tijd, over een jaar, keer ik tot u terug, en dan heeft Sara een zoon.¹⁵ Sara ontkende dat zij gelachen had, want zij was bevreesd; doch hij zeide tot haar: Gij hebt wel gelachen.

¹⁶ Toen maakten zich de mannen van daar op en zagen uit naar den kant van Sodom, terwijl Abraham medeging, om hun uitgeleide te doen.¹⁷ En de Heer dacht: Zou ik voor Abraham verbergen wat ik ga doen?¹⁸ Abraham toch zal zeker tot een groot en machtig volk worden, en met zijn naam zal aan alle natien der aarde zegen worden toegewenst.¹⁹ Want ik heb hem uitverkoren; opdat hij zijn zonen en zijn huis na hem bevelen zou geven, om 's Heeren weg te houden door deugd en recht te beoefenen; opdat de Heer aan Abraham doe toekomen wat hij aangaande hem gesproken heeft.²⁰ De Heer dan zeide: Tot mij is gekomen het geroep over Sodom en Gomorra, dat haar zonde groot, dat zij zeer zwaar is²¹ ik wil afdalen en zien, of zij allen, al dan niet, gedaan hebben naar het geroep dat over haar tot mij gekomen is, opdat ik het wete.²² Toen begaven zich de mannen van daar naar Sodom op weg; doch Abraham bleef nog voor den Heer staan.

²³ Hij trad toe en zeide: Gij zult toch niet met den boosdoener den rechtschapene verdelgen?²⁴ Misschien zijn in de stad vijftig rechtschapen mensen; zoudt gij dan toch hen verdelgen, en niet, om de vijftig rechtschapenen die zich in haar bevinden, aan de plaats kwijtschelding geven?²⁵ Het zij verre van u, zo te handelen: met den boosdoener den rechtschapene om het leven te brengen; zodat het den rechtschapene als den boosdoener vergaat. Dat zij verre van u! Zou de richter der ganse aarde geen recht doen?²⁶ Hierop zeide de Heer: Indien ik te Sodom vijftig rechtschapenen in de stad vind, zal ik aan de gehele plaats kwijtschelding geven om hunnentwil.²⁷ Maar Abraham hernam: Zie toch, ik waag het te spreken tot den Heer, hoewel ik stof en as ben.²⁸ Misschien komen aan de vijftig rechtschapenen vijf tekort; zoudt gij om die vijf de ganse stad verwoesten? Hij zeide: Ik zal haar niet verwoesten, indien ik er vijf en veertig vind.²⁹ Maar hij sprak weder tot hem: Misschien worden er veertig gevonden. En hij zeide: Dan zal ik het niet doen ter wille van die veertig.³⁰ Abraham zeide: De Heer worde toch niet toornig en late mij spreken. Misschien worden er dertig gevonden. Hij zeide: Ik zal het niet doen, indien ik er dertig vind.³¹ Toen zeide Abraham: Zie toch, ik waag het te spreken tot den Heer. Wellicht worden er twintig gevonden. De Heer zeide: Ik zal haar niet verwoesten ter wille van die twintig.³² Nu zeide hij: De Heer worde toch niet toornig en late mij nog eenmaal spreken. Wellicht worden er tien gevonden. En hij zeide: Ik zal haar niet verwoesten ter wille van die tien.³³ Na dit gesprek met Abraham ten einde gebracht te hebben, ging de Heer heen, terwijl Abraham naar zijn woonplaats wederkeerde.