Read the Bible

¹ Toen de Heer Elia in den storm ten hemel zou opnemen, ging Elia met Eliza uit Gilgal.² En Elia zeide tot Eliza: Blijf hier; want de Heer heeft mij naar Bethel gezonden. Maar Eliza zeide: Zo waar als de Heer leeft en gij leeft, ik verlaat u niet. Zo daalden zij naar Bethel af.³ En de profetenzonen van Bethel kwamen de stad uit, tot Eliza, en zeiden tot hem: Weet gij dat de Heer heden uw heer en meester zal wegnemen? Hij zeide: Ik weet het wel; houdt u stil.⁴ En Elia zeide tot Eliza: blijf hier; want de Heer heeft mij naar Jericho gezonden. Maar hij zeide: Zo waar als de Heer leeft en gij leeft, ik verlaat u niet. Zo kwamen zij te Jericho.⁵ En de profetenzonen van Jericho traden op Eliza toe en zeiden tot hem: Weet gij dat de Heer heden uw heer en meester zal wegnemen? Hij zeide: Ik weet het wel; houdt u stil.⁶ En Elia zeide tot hem: Blijf hier; want de Heer heeft mij naar den Jordaan gezonden. Maar hij zeide: Zo waar als de Heer leeft en gij leeft, ik verlaat u niet. Zo gingen zij met hun beiden.⁷ Vijftig man nu uit de profetenzonen gingen ginder van verre staan, terwijl zij beiden aan den Jordaan stonden.⁸ Elia nam zijn mantel, rolde hem op en sloeg het water; het verdeelde zich her waarts en derwaarts, en zij beiden gingen door het droge over.

⁹ Toen zij nu waren overgegaan, zeide Elia tot Eliza: Verzoek iets dat ik u doen zal voordat ik van u word weggenomen. Eliza zeide: Zo moge een dubbel deel van uw geest op mij zijn.¹⁰ Hij zeide: Gij vraagt heel wat. Indien gij mij ziet wanneer ik van u word weggenomen, zal het u zo geschieden; maar indien niet, dan niet.¹¹ Terwijl zij nu, al sprekende, verder gingen, zie, een wagen van vuur en paarden van vuur, die hen van elkander scheidden; en Elia voer in den storm ten hemel.¹² Eliza zag het en riep: Mijn vader, mijn vader, Israels strijdwagens en ruiterij! En hij zag hem niet meer.

¹³ Toen greep hij zijn klederen en scheurde ze in tweeen. Daarna hief hij Elia's mantel op, die van hem afgevallen was, keerde terug en stond aan den Jordaanoever.¹⁴ Daar nam hij Elia's mantel, die van hem afgevallen was, en sloeg het water, maar het verdeelde zich niet; toen zeide Eliza: Waar is dan toch de god van Elia? en sloeg het water ten tweeden male; nu verdeelde het water zich her waarts en derwaarts, en hij ging door het droge over.¹⁵ Toen de profetenzonen van Jericho ginds hem zagen, zeiden zij: De geest van Elia rust op Eliza. Dus gingen zij hem tegemoet en wierpen zich voor hem neder ter aarde.¹⁶ Voorts zeiden zij tot hem: Zie eens, er zijn bij uw dienaren vijftig kloeke mannen; laat hen toch uw heer gaan zoeken. De geest des Heeren mocht hem eens opgenomen en op een der bergen of in een der dalen geworpen hebben. Hij zeide: Zendt niet.¹⁷ Doch als zij hem tot verlegen wordens toe drongen, zeide hij: Zendt dan! Nu zonden zij vijftig man, die drie dagen zochten; maar zij vonden hem niet.¹⁸ Toen zij nu bij hem wederkwamen, terwijl hij te Jericho vertoefde, zeide hij tot hen: Heb ik u niet gezegd: Gaat niet?

¹⁹ De mannen der stad zeiden tot Eliza: Zie eens, de ligging der stad is goed, gelijk mijn heer ziet; maar het water is slecht, en het land brengt misgeboorten teweeg.²⁰ Hij zeide: Haalt mij een nieuwe schaal en legt daarop zout. Zij haalden hem die,²¹ en hij ging uit naar de waterwel, wierp daar zout in en zeide: Zo zegt de Heer: Ik heb dit water gezond gemaakt; het zal geen dood of misgeboorte meer veroorzaken.²² Zo werd het water gezond, tot op den huidigen dag, naar het woord dat Eliza gesproken had.²³ Vandaar ging hij op naar Bethel. Terwijl hij op den weg ging, kwamen er kleine jongens uit de stad, die hem beschimpten en tot hem zeiden: Voort, kaalkop! voort, kaalkop!²⁴ Toen keerde hij zich om, zag hen en vloekte hen met den naam des Heeren; waarop twee beren uit het woud kwamen, die twee en veertig van die kinderen verscheurden.²⁵ Vandaar ging hij naar den berg Karmel, en vandaar keerde hij naar Samarie terug.