Read the Bible

¹ "A nuk kryen vallë një punë të rëndë njeriu mbi tokë dhe ditët e tij a nuk janë si ditët e një argati?² Ashtu si skllavi dëshiron fort hijen dhe ashtu si argati pret mëditjen e tij,³ kështu edhe mua më ranë muaj fatkeqësie dhe m'u caktuan net me dhembje.⁴ Sa shtrihem, them: "Kur do të ngrihem?". Por nata është e gjatë dhe jam vazhdimisht i shqetësuar deri në agim.⁵ Mishi im është i mbuluar me krimba dhe me buca dheu, lëkura ime plasaritet dhe është bërë e pështirë.⁶ Ditët e mia janë më të shpejta se masuri i një endësi dhe po harxhohen pa shpresë.

⁷ Kujto që jeta ime është një frymë; syri im nuk do të shohë më të mirën.⁸ Syri i atij që më shikon nuk do të më shohë më; sytë e tu do të jenë mbi mua, por unë nuk do të jem më.⁹ Ashtu si reja davaritet dhe nuk duket më, kështu ai që zbret në Sheol nuk kthehet më;¹⁰ nuk do të kthehet më në shtëpinë e tij, dhe banesa e tij nuk do ta njohë më.¹¹ Prandaj nuk do ta mbaj gojën të mbyllur do të flas në ankthin e frymës time; do të ankohem në hidhërimin e shpirtit tim.¹² A jam vallë deti apo një përbindësh i detit që ti më ruan me një roje?¹³ Kur unë them: "Shtrati im do të më japë një lehtësim, shtroja ime do ta zbusë dhembjen time",¹⁴ ti më tremb me ëndrra dhe më tmerron me vegime;¹⁵ kështu shpirtit tim i parapëlqen të mbytet dhe të vdesë se sa të bëjë këtë jetë.¹⁶ Unë po shpërbëhem; nuk kam për të jetuar gjithnjë; lërmë të qetë; ditët e mia nuk janë veçse një frymë.

¹⁷ Ç'është njeriu që ti ta bësh të madh dhe të kujdesesh për të,¹⁸ dhe ta vizitosh çdo mëngjes duke e vënë në provë në çdo çast?¹⁹ Kur do ta heqësh shikimin tënd nga unë dhe do të më lësh të përcjell pështymën time?²⁰ Në rast se kam mëkatuar, çfarë të kam bërë ty, o rojtar i njerëzve? Pse më ke bërë objekt të goditjeve të tua, aq sa i jam bërë barrë vetes sime?²¹ Pse nuk i fal shkeljet e mia dhe nuk e kapërcen paudhësinë time? Sepse shpejt do të jem pluhur; ti do të më kërkosh, por unë nuk do të jem më".