the Week of Proper 28 / Ordinary 33
Click here to join the effort!
Read the Bible
کتاب مقدس
يوئيل 1
1 كلام خداوند كه بر یوئیل بن فَتُوئیل‌نازل شد.2 ای مشایخ این را بشنوید! و ای جمیع ساكنان زمین این را گوش گیرید! آیا مثل این در ایام شما یا در ایام پدران شما واقع شده است؟3 شما از این به پسران خود و پسران شما به پسران خویش و پسران ایشان به طبقه بعد خبر بدهید.4 آنچه از سِنْ باقی مانَدْ، ملخ می‌خورد و آنچه از ملخ باقی مانَدْ، لَنْبَه می‌خورد و آنچه از لَنْبَه باقی ماند، سوس می‌خورد.5 ای مستان بیدار شده، گریه كنید و ای همه میگساران به جهت عصیر انگور ولوله نمایید زیرا كه از دهان شما منقطع شده است.6 زیرا كه امّتی قوی و بیشمار به زمین من هجوم می‌آورند. دندانهای ایشان دندانهای شیر است و اضراس ایشان اضراس هژبر است.7 تاكستان مرا ویران و انجیرهای مرا خراب كرده و پوست آنها را بالكلّ كنده، بیرون انداخته‌اند و شاخه‌های آنها سفید شده است.
8 مثل دختری كه برای شوهر جوانی خود پلاس می‌پوشد، ماتم بگیر.9 هدیه آردی و هدیه ریختنی از خانه خداوند منقطع شده است. كاهنانی كه خدّام خداوند هستند ماتم می‌گیرند.10 صحرا خشك شده و زمین ماتم می‌گیرد زیرا گندم تلف شده و شیره خشك گردیده و روغن ضایع شده است.11 ای فلاّحان خجل شوید، و ای باغبانان ولوله نمایید، به جهت گندم و جو زیرا محصول زمین تلف شده است.12 موها خشك و انجیرها ضایع شده؛ انار و خرما و سیب و همه درختان صحرا خشك گردیده، زیرا خوشی از بنی‌آدم رفع شده است.13 ای كاهنان پلاس در بر كرده، نوحه‌گری نمایید و ای خادمان مذبح ولوله كنید و ای خادمان خدای من داخل شده، در پلاس شب را بسر برید، زیرا كه هدیه آردی و هدیه ریختنی از خانه خدای شما باز داشته شده است.
14 روزه را تعیین نمایید و محفل مقدس را ندا كنید! مشایخ و تمامی ساكنان زمین را به خانه یهوه خدای خود جمع نموده، نزد خداوند تضرّع نمایید.15 وای بر آن روز زیرا روز خداوند نزدیك است و مثل هلاكتی از قادر مطلق می‌آید.16 آیا مأكولات در نظر ما منقطع نشد و سُرور و شادمانی از خانه خدای ما؟17 دانه‌ها زیر كلوخها پوسید. مخزنها ویران و انبارها خراب شد زیرا گندم تلف گردید.18 بهایم چه قدر ناله می‌كنند و رمه‌های گاوان شوریده احوالند، چونكه مرتعی ندارند و گله‌های گوسفند نیز تلف شده‌اند.19 ای خداوند نزد تو تضرّع می‌نمایم زیرا كه آتش مرتعهای صحرا را سوزانیده و شعله همه‌درختان صحرا را افروخته است.20 بهایم صحرا بسوی تو صیحه می‌زنند زیرا كه جویهای آب خشك شده و آتشْ مرتعهای صحرا را سوزانیده است.
