the Week of Christ the King / Proper 29 / Ordinary 34
Click here to learn more!
Read the Bible
کتاب مقدس
اِرميا 9
1 كاش كه سر من آب می‌بود و چشمانم‌چشمه اشك. تا روز و شب برای كشتگان دختر قوم خود گریه می‌كردم.2 كاش كه در بیابان منزل مسافران می‌داشتم تا قوم خود را ترك كرده، از نزد ایشان می‌رفتم چونكه همگی ایشان زناكار و جماعت خیانت‌كارند.3 زبان خویش را مثل كمان خود به دروغ می‌كشند. در زمین قوی شده‌اند اما نه برای راستی زیرا خداوند می‌گوید: «از شرارت به شرارت ترقّی می‌كنند و مرا نمی‌شناسند.»4 هر یك از همسایه خویش باحذر باشید و به هیچ برادر اعتماد منمایید زیرا هر برادر از پا درمی‌آورد و هر همسایه به نمّامی گردش می‌كند.5 و هر كس همسایه خود را فریب می‌دهد و ایشان براستی تكلّم نمی‌نمایند و زبان‌خود را به دروغگویی آموخته‌اند و از كج‌رفتاری خسته شده‌اند.6 خداوند می‌گوید كه «مسكن تو در میان فریب است و از مكر خویش نمی‌خواهند كه مرا بشناسند.»7 بنابراین یهوه صبایوت چنین می‌گوید: «اینك من ایشان را قال گذاشته، امتحان خواهم نمود. زیرا به خاطر دختر قوم خود چه توانم كرد؟8 زبان ایشان تیر مهلك است كه به فریب سخن می‌راند. به زبان خود با همسایه خویش سخنان صلح‌آمیز می‌گویند، اما در دل خـود بـرای او كمین می‌گذارند.»9 پس خداوند می‌گوید: «آیا به سبب این چیزهـا ایشان را عقوبت نرسانم و آیا جانم از چنین قومی انتقام نكشد؟»10 برای كوهها گریه و نوحه‌گری و برای مرتعهای بیابان ماتم برپا می‌كنم زیرا كه سوخته شده است و احدی از آنها گذر نمی‌كند و صدای مواشی شنیده نمی‌شود. هم مرغان هوا و هم بهایم فرار كرده و رفته‌اند.11 و اورشلیم را به توده‌ها و مأوای شغالها مبدّل می‌كنم و شهرهای یهودا را ویران و غیرمسكون خواهم ساخت.
12 كیست مرد حكیم كه این را بفهمد و كیست كه دهان خداوند به وی سخن گفته باشد تا از این چیزها اخبار نماید كه چرا زمین خراب و مثل بیابان سوخته شده است كه احدی از آن گذر نمی‌كند؟13 پس خداوند می‌گوید: «چونكه شریعت مرا كه پیش روی ایشان گذاشته بودم ترك كردند و آواز مرا نشنیدند و در آن سلوك ننمودند،14 بلكه پیروی سركشی دل خود را نمودند، و از عقب بَعلیم كه پدران ایشان آنها را به ایشان آموختند رفتند،15 از این جهت یهوه صبایوت خدای‌اسرائیل چنین می‌گوید: اینك من افسنتین را خوراك این قوم خواهم ساخت و آب تلخ به ایشان خواهم نوشانید.16 و ایشان را در میان امّت‌هایی كه ایشان و پدران ایشان آنها را نشناختند پراكنده خواهم ساخت و شمشیر را در عقب ایشان خواهم فرستاد تا ایشان را هلاك نمایم.»17 یهوه صبایوت چنین می‌گوید: «تفكّر كنید و زنان نوحه‌گر را بخوانید تا بیایند و در پی زنان حكیم بفرستید تا بیایند.»18 و ایشان تعجیل نموده، برای ما ماتم برپا كنند تا چشمان ما اشكها بریزد و مژگان ما آبها جاری سازد.19 زیرا كه آواز نوحه‌گری از صهیون شنیده می‌شود كه چگونه غارت شدیم و چه بسیار خجل گردیدیم چونكه زمین را ترك كردیم و مسكن‌های ما ما را بیرون انداخته‌انـد.20 پـس ای زنـان، كلام خداوند را بشنوید و گوشهای شما كلام دهان او را بپذیرد و شما به دختران خود نوحه‌گری را تعلیم دهید و هر زن به همسایه خویش ماتم را.21 زیرا موت به پنجره‌های ما برآمده، به قصرهای ما داخل شده است تا اطفال را از بیرون و جوانان را از چهارسوها منقطع سازد.22 خداوند چنین می‌گوید: «بگو كه لاشهای مردمان مثل سرگین بر روی صحرا و مانند بافه در عقب دروگر افتاده است و كسی نیست كه آن را برچیند.»
23 خداوند چنین می‌گوید: «حكیم، از حكمت خود فخر ننماید و جبّار، از تنومندی خویش مفتخر نشود و دولتمند از دولت خود افتخار نكند.24 بلكه هر كه فخر نماید از این فخر بكند كه فهم دارد و مرا می‌شناسد كه من یهوه هستم كه رحمت و انصاف و عدالت را در زمین بجا می‌آورم زیرا خداوند می‌گوید در این چیزها مسرور می‌باشم.»25 خداوند می‌گوید: «اینك اَیامی می‌آید كه نامختونان را با مختونان عقوبت خواهم رسانید.26 یعنی مصر و یهودا و ادوم و بنی‌عمون و موآب و آنانی را كه گوشه‌های موی خود را می‌تراشند و در صحرا ساكنند. زیرا كه جمیع این امّت‌ها نامختونند و تمامی خاندان اسرائیل در دل نامختونند.»
