the Fourth Week of Advent
Click here to join the effort!
Read the Bible
کتاب مقدس
اِرميا 25
1 كلامی كه در سال چهارم یهویاقیم بن یوشیا، پادشاه یهودا كه سال اول نَبوكدرصّر پادشاه بابل بود بر ارمیا درباره تمامی قوم یهودا نازل شد.2 و ارمیای نبی تمامی قوم یهودا و جمیع سكنه اورشلیم را به آن خطاب كرده، گفت:3 «از سال سیزدهم یوشیا ابن آمون پادشاه یهودا تا امروز كه بیست و سه سال باشد، كلام خداوند بر من نازل می‌شد و من به شما سخن می‌گفتم و صبح زود برخاسته، تَكَلّم می‌نمودم امّاشما گوش نمی‌دادید.4 و خداوند جمیع بندگان خود انبیا را نزد شما فرستاد و صبح زود برخاسته، ایشان را ارسال نمود اما نشنیدید و گوش خود را فرا نگرفتید تا استماع نمایید.5 و گفتند: هر یك از شما از راه بد خود و اعمال شریر خویش بازگشت نمایید و در زمینی كه خداوند به شما و به پدران شما از ازل تا به ابد بخشیده است ساكن باشید.6 و از عقب خدایان غیر نروید و آنها را عبادت و سجده منمایید و به اعمال دستهای خود غضب مرا به هیجان میاورید مبادا بر شما بلا برسانم.»7 امّا خداوند می‌گوید: «مرا اطاعت ننمودید بلكه خشم مرا به اعمال دستهای خویش برای بلای خود به هیجان آوردید.»
8 بنابراین یهوه صبایوت چنین می‌گوید: «چونكه كلام مرا نشنیدید،9 خداوند می‌گوید: اینك من فرستاده، تمامی قبایل شمال را با بنده خود نبوكدرصّر پادشاه بابل گرفته، ایشان را بر این زمین و بر ساكنانش و بر همه امّت‌هایی كه به اطراف آن می‌باشند خواهم آورد و آنها را بالكل هلاك كرده، دهشت و مسخره و خرابی ابدی خواهم ساخت.10 و از میان ایشان آواز شادمانی و آواز خوشی و صدای داماد و صدای عروس و صدای آسیا و روشنایی چراغ را نابود خواهم گردانید.11 و تمامی این زمین خراب و ویران خواهد شد و این قوم‌ها هفتاد سال پادشاه بابل را بندگی خواهند نمود.»12 و خداوند می‌گوید كه «بعد از انقضای هفتاد سال من بر پادشاه بابل و بر آن امّت و بر زمین كلدانیان عقوبت گناه ایشان را خواهم رسانید و آن را به خرابی ابدی مبدّل خواهم ساخت.13 و بر این زمین تمامی سخنان خود را كه به ضدّ آن گفته‌ام یعنی هر چه در این كتاب مكتوب است كه ارمیا آن را درباره جمیع امّت‌ها نبوّت كرده است خواهم آورد.14 زیرا كه امّت‌های بسیار و پادشاهان عظیم ایشان را بنده خود خواهند ساخت و ایشان را موافق افعال ایشان و موافق اعمال دستهای ایشان مكافات خواهم رسانید.»
15 زانرو كه یهوه خدای اسرائیل به من چنین گفت كه «كاسه شراب این غضب را از دست من بگیر و آن را به جمیع امّت‌هایی كه تو را نزد آنها می‌فرستم بنوشان.16 تا بیاشامند و به سبب شمشیری كه من در میان ایشان می‌فرستم نوان شوند و دیوانه گردند.»17 پس كاسه را از دست خداوند گرفتم و به جمیع امّت‌هایی كه خداوند مرا نزد آنها فرستاد نوشانیدم.18 یعنی به اورشلیم و شهرهای یهودا و پادشاهانش و سرورانش تا آنها را خرابی و دهشت و سخریه و لعنت چنانكه امروز شده است گردانم.19 و به فرعون پادشاه مصر و بندگانش و سرورانش و تمامی قومش.20 و به جمیع امّت‌های مختلف و به جمیع پادشاهان زمین عُوص و به همه پادشاهان زمین فلسطینیان یعنی اَشقَلُون و غَزَّه و عَقرون و بقیه اَشدود.21 و به اَدوم و موآب و بنی‌عَمّون.22 و به جمیع پادشاهان صُور و همه پادشاهان صِیدُون و به پادشاهان جزایری كه به آن طرف دریا می‌باشند.23 و به دَدان و تیما و بُوز و به همگانی كه گوشه‌های موی خود را می‌تراشند.24 و به همه پادشاهان عرب و به جمیع پادشاهان امّت‌های مختلف كه در بیابان ساكنند.25 و به جمیع پادشاهان زِمْری و همه پادشاهان عیلام و همه پادشاهان مادی.26 و به جمیع پادشاهان شمال خواه قریب و خواه بعید هر یك با مجاور خود و به تمامی ممالك جهان كه بر روی زمینند. و پادشاه شِیشَك بعد از ایشان خواهد آشامید.27 و به ایشان بگو: یهوه صبایوت خدای اسرائیل چنین می‌فرماید: «بنوشید و مست شوید و قی كنید تا از شمشیری كه من در میان شما می‌فرستم بیفتید و برنخیزید.28 و اگر از گرفتن كاسه از دست تو و نوشیدنش ابا نمایند آنگاه به ایشان بگو: یهوه صبایوت چنین می‌گوید: البته خواهید نوشید.29 زیرا اینك من به رسانیدن بلا بر این شهری كه به اسم من مسمّی است شروع خواهم نمود و آیا شما بالكلّ بی‌عقوبت خواهید ماند؟ بی‌عقوبت نخواهید ماند زیرا یهوه صبایوت می‌گوید كه من شمشیری بر جمیع ساكنان جهان مأمور می‌كنم.
30 پس تو به تمامی این سخنان بر ایشان نبوّت كرده، به ایشان بگو: خداوند از اعلی علّیین غرّش می‌نماید و از مكان قدس خویش آواز خود را می‌دهد و به ضدّ مرتع خویش به شدّت غرّش می‌نماید و مثل آنانی كه انگور را می‌افشرند، بر تمامی ساكنان جهان نعره می‌زند،31 و صدا به كرانهای زمین خواهد رسید زیرا خداوند را با امّت‌ها دعوی است و او بر هر ذی‌جسد داوری خواهد نمود و شریران را به شمشیر تسلیم خواهد كرد.» قول خداوند این است.32 یهوه صبایوت چنین گفت: «اینك بلا از امّت به امّت سرایت می‌كند و باد شدید عظیمی از كرانهای زمین برانگیخته خواهد شد.»33 و در آن روز كشتگان خداوند از كران زمین تا كران‌دیگرش خواهند بود. برای ایشان ماتم نخواهند گرفت و ایشان را جمع نخواهند كرد و دفن نخواهند نمود بلكه بر روی زمین سرگین خواهند بود.34 ای شبانان ولوله نمایید و فریاد برآورید. و ای رؤسای گله بغلطید زیرا كه ایام كشته شدن شما رسیده است و من شما را پراكنده خواهم ساخت و مثل ظرف مرغوب خواهید افتاد.35 و ملجا برای شبانان و مفّر برای رؤسای گله نخواهد بود.36 هین فریاد شبانان و نعره رؤسای گله! زیرا خداوند مرتعهای ایشان را ویران ساخته است.37 و مرتعهای سلامتی به سبب حدّت خشم خداوند خراب شده است.38 مثل شیر بیشه خود را ترك كرده است زیرا كه زمین ایشان به سبب خشم هلاك‌كننده و به سبب حدّت غضبش ویران شده است.
