the Week of Christ the King / Proper 29 / Ordinary 34
Click here to join the effort!
Read the Bible
کتاب مقدس
پیدایش 44
1 پس به ناظر خانۀ خود امر كرده،گفت: «عدلهای این مردمان را به قدری كه می‌توانند برد، از غله پر كن، و نقد هر كسی را به دهنۀ عدلش بگذار.2 و جام مرا، یعنی جام نقره را در دهنۀ عدل آن كوچكتر، با قیمت غله‌اش بگذار.» پس موافق آن سخنی كه یوسف گفته بود، كرد.3 و چون صبح روشن شد، آن مردان را با حماران ایشان روانه كردند.4 و ایشان از شهر بیرون شده، هنوز مسافتی چند طی نكرده بودند،كه یوسف به ناظر خانۀ خود گفت: «بر پا شده، در عقب این اشخاص بشتاب، و چون بدیشان فرا رسیدی، ایشان را بگو: چرا بدی به عوض نیكویی كردید؟5 آیا این نیست آنكه آقایم در آن می‌نوشد، و از آن تَفأُّل می‌زند؟ در آنچه كردید، بد كردید. »6 پس چون بدیشان در رسید، این سخنان را بدیشان گفت.7 به وی گفتند: «چرا آقایم چنین می‌گوید؟ حاشا از غلامانت كه مرتكب چنین كار شوند!8 همانا نقدی را كه در دهنۀ عدلهای خود یافته بودیم، از زمین كنعان نزد تو باز آوردیم، پس چگونه باشد كه از خانۀ آقایت طلا یا نقره بدزدیم.9 نزد هر كدام از غلامانت یافت شود، بمیرد، و ما نیز غلام آقای خود باشیم. »10 گفت: «هم الا´ن موافق سخن شما بشود، آنكه نزد او یافت شود، غلام من باشد، و شما آزاد باشید.»11 پس تعجیل نموده، هر كس عدل خود را به زمین فرود آورد، و هر یكی عدل خود را باز كرد.12 و او تجسس كرد، و از مهتر شروع نموده، به كهتر ختم كرد. و جام در عدل بنیامین یافته شد.13 آنگاه رخت خود را چاك زدند، و هر كس الاغ خود را بار كرده، به شهر برگشتند.14 و یهودا با برادرانش به خانۀ یوسف آمدند، و او هنوز آنجا بود، و به حضور وی بر زمین افتادند.15 یوسف بدیشان گفت: «این چه كاری است كه كردید؟ آیا ندانستید كه چون من مردی، البته تفأل می‌زنم؟»16 یهودا گفت: «به آقایم چه گوییم، و چه عرض كنیم، و چگونه بی‌گناهی خویش را ثابت نماییم؟ خدا گناه غلامانت را دریافت نموده است؛ اینك ما نیز و آنكه جام بدستش یافت شد، غلامان آقای خود خواهیم بود.»17 گفت: «حاشا از من كه چنین كنم! بلكه‌آنكه جام بدستش یافت شد، غلام من باشد، و شما به سلامتی نزد پدر خویش بروید.»
18 آنگاه یهودا نزدیك وی آمده، گفت: «ای آقایم بشنو، غلامت به گوش آقای خود سخنی بگوید و غضبت بر غلام خود افروخته نشود، زیرا كه تو چون فرعون هستی.19 آقایم از غلامانت پرسیده، گفت: "آیا شما را پدر یا برادری است؟"20 و به آقای خود عرض كردیم: "كه ما را پدر پیری است، و پسر كوچك پیری او كه برادرش مرده است، و او تنها از مادر خود مانده است، و پدر او را دوست می‌دارد."21 و به غلامان خود گفتی: "وی را نزد من آرید تا چشمان خود را بر وی نهم."22 و به آقای خود گفتیم: "آن جوان نمی‌تواند از پدر خود جدا شود، چه اگر از پدر خویش جدا شود او خواهد مرد."23 و به غلامان خود گفتی: "اگر برادر كهتر شما با شما نیاید، روی مرا دیگر نخواهید دید."24 پس واقع شد كه چون نزد غلامت، پدر خود، رسیدیم، سخنان آقای خود را بدو باز گفتیم.25 و پدر ما گفت: "برگشته اندك خوراكی برای ما بخرید."26 گفتیم: "نمی‌توانیم رفت، لیكن اگر برادر كهتر با ما آید، خواهیم رفت، زیرا كه روی آن مرد را نمی‌توانیم دید اگر برادر كوچك با ما نباشد."27 و غلامت، پدر من، به ما گفت: "شما آگاهید كه زوجه‌ام برای من دو پسر زایید.28 و یكی از نزد من بیرون رفت، و من گفتم هر آینه دریده شده است، و بعد از آن او را ندیدم.29 اگر این را نیز از نزد من ببرید، و زیانی بدو رسد، همانا موی سفید مرا به حزن به گور فرود خواهید برد."30 و الا´ن اگر نزد غلامت، پدر خود بروم، و این جوان با ما نباشد، و حال آنكه جان او به جان وی بسته است،31 واقع خواهد شد كه چون ببیند پسر نیست، اوخواهد مرد و غلامانت موی سفید غلامت، پدر خود را به حزن به گور فرود خواهند برد.32 زیرا كه غلامت نزد پدر خود ضامن پسر شده، گفتم: "هرگاه او را نزد تو باز نیاورم، تا ابدالا´باد نزد پدر خود مقصر خواهم شد."33 پس الا´ن تمنا اینكه غلامت به عوض پسر در بندگی آقای خود بماند، و پسر، همراه برادران خود برود.34 زیرا چگونه نزد پدر خود بروم و پسر با من نباشد، مبادا بلایی را كه به پدرم واقع شود ببینم. »
